ἀντιποιέω

Ancient Greek

Etymology

ἀντι- (anti-) +‎ ποιέω (poiéō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /an.ti.poi̯.é.ɔː/ → /an.ti.pyˈe.o/ → /an.di.piˈe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.ti.poi̯.é.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /an.ti.pyˈe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /an.ti.pyˈe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /an.ti.pyˈe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /an.di.piˈe.o/

Verb

ἀντῐποιέω • (antĭpoiéō)

1. to do in return, retaliate
2. (middle voice) to exert oneself about, seek after, lay claim to
3. (middle voice) to contend with

Conjugation

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντῐποιέω	ἀντῐποιέεις	ἀντῐποιέει	ἀντῐποιέετον	ἀντῐποιέετον	ἀντῐποιέομεν	ἀντῐποιέετε	ἀντῐποιέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀντῐποιέω	ἀντῐποιέῃς	ἀντῐποιέῃ	ἀντῐποιέητον	ἀντῐποιέητον	ἀντῐποιέωμεν	ἀντῐποιέητε	ἀντῐποιέωσῐ(ν)
	optative	ἀντῐποιέοιμῐ	ἀντῐποιέοις	ἀντῐποιέοι	ἀντῐποιέοιτον	ἀντῐποιεοίτην	ἀντῐποιέοιμεν	ἀντῐποιέοιτε	ἀντῐποιέοιεν
	imperative		ἀντῐποίεε	ἀντῐποιεέτω	ἀντῐποιέετον	ἀντῐποιεέτων		ἀντῐποιέετε	ἀντῐποιεόντων
middle/ passive	indicative	ἀντῐποιέομαι	ἀντῐποιέῃ, ἀντῐποιέει	ἀντῐποιέεται	ἀντῐποιέεσθον	ἀντῐποιέεσθον	ἀντῐποιεόμεθᾰ	ἀντῐποιέεσθε	ἀντῐποιέονται
	subjunctive	ἀντῐποιέωμαι	ἀντῐποιέῃ	ἀντῐποιέηται	ἀντῐποιέησθον	ἀντῐποιέησθον	ἀντῐποιεώμεθᾰ	ἀντῐποιέησθε	ἀντῐποιέωνται
	optative	ἀντῐποιεοίμην	ἀντῐποιέοιο	ἀντῐποιέοιτο	ἀντῐποιέοισθον	ἀντῐποιεοίσθην	ἀντῐποιεοίμεθᾰ	ἀντῐποιέοισθε	ἀντῐποιέοιντο
	imperative		ἀντῐποιέου	ἀντῐποιεέσθω	ἀντῐποιέεσθον	ἀντῐποιεέσθων		ἀντῐποιέεσθε	ἀντῐποιεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀντῐποιέειν				ἀντῐποιέεσθαι
participle	m	ἀντῐποιέων				ἀντῐποιεόμενος
	f	ἀντῐποιέουσᾰ				ἀντῐποιεομένη
	n	ἀντῐποιέον				ἀντῐποιεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀντῐποιέω, ἀντῐποιέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντῐποιῶ	ἀντῐποιεῖς	ἀντῐποιεῖ	ἀντῐποιεῖτον	ἀντῐποιεῖτον	ἀντῐποιοῦμεν	ἀντῐποιεῖτε	ἀντῐποιοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀντῐποιῶ	ἀντῐποιῇς	ἀντῐποιῇ	ἀντῐποιῆτον	ἀντῐποιῆτον	ἀντῐποιῶμεν	ἀντῐποιῆτε	ἀντῐποιῶσῐ(ν)
	optative	ἀντῐποιοίην, ἀντῐποιοῖμῐ	ἀντῐποιοίης, ἀντῐποιοῖς	ἀντῐποιοίη, ἀντῐποιοῖ	ἀντῐποιοῖτον, ἀντῐποιοίητον	ἀντῐποιοίτην, ἀντῐποιοιήτην	ἀντῐποιοῖμεν, ἀντῐποιοίημεν	ἀντῐποιοῖτε, ἀντῐποιοίητε	ἀντῐποιοῖεν, ἀντῐποιοίησᾰν
	imperative		ἀντῐποίει	ἀντῐποιείτω	ἀντῐποιεῖτον	ἀντῐποιείτων		ἀντῐποιεῖτε	ἀντῐποιούντων
middle/ passive	indicative	ἀντῐποιοῦμαι	ἀντῐποιεῖ, ἀντῐποιῇ	ἀντῐποιεῖται	ἀντῐποιεῖσθον	ἀντῐποιεῖσθον	ἀντῐποιούμεθᾰ	ἀντῐποιεῖσθε	ἀντῐποιοῦνται
	subjunctive	ἀντῐποιῶμαι	ἀντῐποιῇ	ἀντῐποιῆται	ἀντῐποιῆσθον	ἀντῐποιῆσθον	ἀντῐποιώμεθᾰ	ἀντῐποιῆσθε	ἀντῐποιῶνται
	optative	ἀντῐποιοίμην	ἀντῐποιοῖο	ἀντῐποιοῖτο	ἀντῐποιοῖσθον	ἀντῐποιοίσθην	ἀντῐποιοίμεθᾰ	ἀντῐποιοῖσθε	ἀντῐποιοῖντο
	imperative		ἀντῐποιοῦ	ἀντῐποιείσθω	ἀντῐποιεῖσθον	ἀντῐποιείσθων		ἀντῐποιεῖσθε	ἀντῐποιείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀντῐποιεῖν				ἀντῐποιεῖσθαι
participle	m	ἀντῐποιῶν				ἀντῐποιούμενος
	f	ἀντῐποιοῦσᾰ				ἀντῐποιουμένη
	n	ἀντῐποιοῦν				ἀντῐποιούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀντῐποιῶ, ἀντῐποιοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντεποίεον	ἀντεποίεες	ἀντεποίεε(ν)	ἀντεποιέετον	ἀντεποιεέτην	ἀντεποιέομεν	ἀντεποιέετε	ἀντεποίεον
middle/ passive	indicative	ἀντεποιεόμην	ἀντεποιέου	ἀντεποιέετο	ἀντεποιέεσθον	ἀντεποιεέσθην	ἀντεποιεόμεθᾰ	ἀντεποιέεσθε	ἀντεποιέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀντεποίεον, ἀντεποιεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντεποίουν	ἀντεποίεις	ἀντεποίει	ἀντεποιεῖτον	ἀντεποιείτην	ἀντεποιοῦμεν	ἀντεποιεῖτε	ἀντεποίουν
middle/ passive	indicative	ἀντεποιούμην	ἀντεποιοῦ	ἀντεποιεῖτο	ἀντεποιεῖσθον	ἀντεποιείσθην	ἀντεποιούμεθᾰ	ἀντεποιεῖσθε	ἀντεποιοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀντεποίουν, ἀντεποιούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντῐποιήσω	ἀντῐποιήσεις	ἀντῐποιήσει	ἀντῐποιήσετον	ἀντῐποιήσετον	ἀντῐποιήσομεν	ἀντῐποιήσετε	ἀντῐποιήσουσῐ(ν)
	optative	ἀντῐποιήσοιμῐ	ἀντῐποιήσοις	ἀντῐποιήσοι	ἀντῐποιήσοιτον	ἀντῐποιησοίτην	ἀντῐποιήσοιμεν	ἀντῐποιήσοιτε	ἀντῐποιήσοιεν
middle	indicative	ἀντῐποιήσομαι	ἀντῐποιήσῃ, ἀντῐποιήσει	ἀντῐποιήσεται	ἀντῐποιήσεσθον	ἀντῐποιήσεσθον	ἀντῐποιησόμεθᾰ	ἀντῐποιήσεσθε	ἀντῐποιήσονται
	optative	ἀντῐποιησοίμην	ἀντῐποιήσοιο	ἀντῐποιήσοιτο	ἀντῐποιήσοισθον	ἀντῐποιησοίσθην	ἀντῐποιησοίμεθᾰ	ἀντῐποιήσοισθε	ἀντῐποιήσοιντο
passive	indicative	ἀντῐποιηθήσομαι	ἀντῐποιηθήσῃ	ἀντῐποιηθήσεται	ἀντῐποιηθήσεσθον	ἀντῐποιηθήσεσθον	ἀντῐποιηθησόμεθᾰ	ἀντῐποιηθήσεσθε	ἀντῐποιηθήσονται
	optative	ἀντῐποιηθησοίμην	ἀντῐποιηθήσοιο	ἀντῐποιηθήσοιτο	ἀντῐποιηθήσοισθον	ἀντῐποιηθησοίσθην	ἀντῐποιηθησοίμεθᾰ	ἀντῐποιηθήσοισθε	ἀντῐποιηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀντῐποιήσειν			ἀντῐποιήσεσθαι		ἀντῐποιηθήσεσθαι
participle	m	ἀντῐποιήσων			ἀντῐποιησόμενος		ἀντῐποιηθησόμενος
	f	ἀντῐποιήσουσᾰ			ἀντῐποιησομένη		ἀντῐποιηθησομένη
	n	ἀντῐποιῆσον			ἀντῐποιησόμενον		ἀντῐποιηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀντῐποιήσω, ἀντῐποιήσομαι, ἀντῐποιηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντεποίησᾰ	ἀντεποίησᾰς	ἀντεποίησε(ν)	ἀντεποιήσᾰτον	ἀντεποιησᾰ́την	ἀντεποιήσᾰμεν	ἀντεποιήσᾰτε	ἀντεποίησᾰν
	subjunctive	ἀντῐποιήσω	ἀντῐποιήσῃς	ἀντῐποιήσῃ	ἀντῐποιήσητον	ἀντῐποιήσητον	ἀντῐποιήσωμεν	ἀντῐποιήσητε	ἀντῐποιήσωσῐ(ν)
	optative	ἀντῐποιήσαιμῐ	ἀντῐποιήσειᾰς, ἀντῐποιήσαις	ἀντῐποιήσειε(ν), ἀντῐποιήσαι	ἀντῐποιήσαιτον	ἀντῐποιησαίτην	ἀντῐποιήσαιμεν	ἀντῐποιήσαιτε	ἀντῐποιήσειᾰν, ἀντῐποιήσαιεν
	imperative		ἀντῐποίησον	ἀντῐποιησᾰ́τω	ἀντῐποιήσᾰτον	ἀντῐποιησᾰ́των		ἀντῐποιήσᾰτε	ἀντῐποιησᾰ́ντων
middle	indicative	ἀντεποιησᾰ́μην	ἀντεποιήσω	ἀντεποιήσᾰτο	ἀντεποιήσᾰσθον	ἀντεποιησᾰ́σθην	ἀντεποιησᾰ́μεθᾰ	ἀντεποιήσᾰσθε	ἀντεποιήσᾰντο
	subjunctive	ἀντῐποιήσωμαι	ἀντῐποιήσῃ	ἀντῐποιήσηται	ἀντῐποιήσησθον	ἀντῐποιήσησθον	ἀντῐποιησώμεθᾰ	ἀντῐποιήσησθε	ἀντῐποιήσωνται
	optative	ἀντῐποιησαίμην	ἀντῐποιήσαιο	ἀντῐποιήσαιτο	ἀντῐποιήσαισθον	ἀντῐποιησαίσθην	ἀντῐποιησαίμεθᾰ	ἀντῐποιήσαισθε	ἀντῐποιήσαιντο
	imperative		ἀντῐποίησαι	ἀντῐποιησᾰ́σθω	ἀντῐποιήσᾰσθον	ἀντῐποιησᾰ́σθων		ἀντῐποιήσᾰσθε	ἀντῐποιησᾰ́σθων
passive	indicative	ἀντεποιήθην	ἀντεποιήθης	ἀντεποιήθη	ἀντεποιήθητον	ἀντεποιηθήτην	ἀντεποιήθημεν	ἀντεποιήθητε	ἀντεποιήθησᾰν
	subjunctive	ἀντῐποιηθῶ	ἀντῐποιηθῇς	ἀντῐποιηθῇ	ἀντῐποιηθῆτον	ἀντῐποιηθῆτον	ἀντῐποιηθῶμεν	ἀντῐποιηθῆτε	ἀντῐποιηθῶσῐ(ν)
	optative	ἀντῐποιηθείην	ἀντῐποιηθείης	ἀντῐποιηθείη	ἀντῐποιηθεῖτον, ἀντῐποιηθείητον	ἀντῐποιηθείτην, ἀντῐποιηθειήτην	ἀντῐποιηθεῖμεν, ἀντῐποιηθείημεν	ἀντῐποιηθεῖτε, ἀντῐποιηθείητε	ἀντῐποιηθεῖεν, ἀντῐποιηθείησᾰν
	imperative		ἀντῐποιήθητῐ	ἀντῐποιηθήτω	ἀντῐποιήθητον	ἀντῐποιηθήτων		ἀντῐποιήθητε	ἀντῐποιηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀντῐποιῆσαι			ἀντῐποιήσᾰσθαι		ἀντῐποιηθῆναι
participle	m	ἀντῐποιήσᾱς			ἀντῐποιησᾰ́μενος		ἀντῐποιηθείς
	f	ἀντῐποιήσᾱσᾰ			ἀντῐποιησᾰμένη		ἀντῐποιηθεῖσᾰ
	n	ἀντῐποιῆσᾰν			ἀντῐποιησᾰ́μενον		ἀντῐποιηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀντεποίησᾰ, ἀντεποιησᾰ́μην, ἀντεποιήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντῐπεποίηκᾰ	ἀντῐπεποίηκᾰς	ἀντῐπεποίηκε(ν)	ἀντῐπεποιήκᾰτον	ἀντῐπεποιήκᾰτον	ἀντῐπεποιήκᾰμεν	ἀντῐπεποιήκᾰτε	ἀντῐπεποιήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀντῐπεποιήκω	ἀντῐπεποιήκῃς	ἀντῐπεποιήκῃ	ἀντῐπεποιήκητον	ἀντῐπεποιήκητον	ἀντῐπεποιήκωμεν	ἀντῐπεποιήκητε	ἀντῐπεποιήκωσῐ(ν)
	optative	ἀντῐπεποιήκοιμῐ, ἀντῐπεποιηκοίην	ἀντῐπεποιήκοις, ἀντῐπεποιηκοίης	ἀντῐπεποιήκοι, ἀντῐπεποιηκοίη	ἀντῐπεποιήκοιτον	ἀντῐπεποιηκοίτην	ἀντῐπεποιήκοιμεν	ἀντῐπεποιήκοιτε	ἀντῐπεποιήκοιεν
	imperative		ἀντῐπεποίηκε	ἀντῐπεποιηκέτω	ἀντῐπεποιήκετον	ἀντῐπεποιηκέτων		ἀντῐπεποιήκετε	ἀντῐπεποιηκόντων
middle/ passive	indicative	ἀντῐπεποίημαι	ἀντῐπεποίησαι	ἀντῐπεποίηται	ἀντῐπεποίησθον	ἀντῐπεποίησθον	ἀντῐπεποιήμεθᾰ	ἀντῐπεποίησθε	ἀντῐπεποίηνται
	subjunctive	ἀντῐπεποιημένος ὦ	ἀντῐπεποιημένος ᾖς	ἀντῐπεποιημένος ᾖ	ἀντῐπεποιημένω ἦτον	ἀντῐπεποιημένω ἦτον	ἀντῐπεποιημένοι ὦμεν	ἀντῐπεποιημένοι ἦτε	ἀντῐπεποιημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀντῐπεποιημένος εἴην	ἀντῐπεποιημένος εἴης	ἀντῐπεποιημένος εἴη	ἀντῐπεποιημένω εἴητον/εἶτον	ἀντῐπεποιημένω εἰήτην/εἴτην	ἀντῐπεποιημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀντῐπεποιημένοι εἴητε/εἶτε	ἀντῐπεποιημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀντῐπεποίησο	ἀντῐπεποιήσθω	ἀντῐπεποίησθον	ἀντῐπεποιήσθων		ἀντῐπεποίησθε	ἀντῐπεποιήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀντῐπεποιηκέναι				ἀντῐπεποιῆσθαι
participle	m	ἀντῐπεποιηκώς				ἀντῐπεποιημένος
	f	ἀντῐπεποιηκυῖᾰ				ἀντῐπεποιημένη
	n	ἀντῐπεποιηκός				ἀντῐπεποιημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀντῐπεποίηκᾰ, ἀντῐπεποίημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐἀντῐπεποιήκειν, ἐἀντῐπεποιήκη	ἐἀντῐπεποιήκεις, ἐἀντῐπεποιήκης	ἐἀντῐπεποιήκει(ν)	ἐἀντῐπεποιήκετον	ἐἀντῐπεποιηκέτην	ἐἀντῐπεποιήκεμεν	ἐἀντῐπεποιήκετε	ἐἀντῐπεποιήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐἀντῐπεποιήμην	ἐἀντῐπεποίησο	ἐἀντῐπεποίητο	ἐἀντῐπεποίησθον	ἐἀντῐπεποιήσθην	ἐἀντῐπεποιήμεθᾰ	ἐἀντῐπεποίησθε	ἐἀντῐπεποίηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐἀντῐπεποιήκειν, ἐἀντῐπεποιήμην

Further reading

• ἀντιποιέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀντιποιέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
• “ἀντιποιέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • affect idem, page 16.
  • appropriate idem, page 37.
  • arrogate idem, page 42.
  • assert idem, page 45.
  • claim idem, page 134.
  • demand idem, page 209.
  • monopolise idem, page 539.
  • pretend idem, page 638.
  • profess idem, page 653.
  • usurp idem, page 941.