ἀείρω
From Wiktionary, the free dictionary
Ancient Greek
Alternative forms
- αἴρω (aírō) — Attic, contracted
- ἀέρρω (aérrhō) — Aeolic
Etymology
From Proto-Hellenic *awéřřō, from Proto-Indo-European *h₂wér-ye-ti, from Proto-Indo-European *h₂wer- (“to raise?; to bind, enclose?”); the relation between the "raise" and "enclose" meanings, if any, is unclear, though Chantraine (DELG) appears to consider the latter a semantic specialization of the former.[1][2] Potential cognates include Old Armenian գեր (ger, “above, hyper-”), Latin aperiō (“to open”), Proto-Balto-Slavic *wérˀtei (“to thrust, prod”), Sanskrit वृणोति (vṛṇoti, “to cover, ward off”), Albanian vjerr (“to hang, suspend”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /a.ěː.rɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /aˈi.ro/
- (4th CE Koine) IPA(key): /aˈi.ro/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /aˈi.ro/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /aˈi.ro/
Verb
ἀείρω • (aeírō) (Epic, Ionic, poetic)
- (transitive) to lift up, raise, support
- (of armies, ships, transitive) to get the fleet under sail
- (transitive) to bear, sustain
- (transitive) to raise up, exalt
- (transitive) to raise by words, praise, extol
- (transitive) to lift and take away, remove
- (transitive, with genitive) to take away from
- (Koine, transitive) to take off, kill
- (middle voice, transitive) to take up for oneself, to win, gain
- (transitive) to take upon oneself, undergo
- (transitive) to undertake, begin
- (transitive) to raise up
- (transitive) to take away
- (passive voice, intransitive) to hang
Inflection
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἀείρω | ἀείρεις | ἀείρει | ἀείρετον | ἀείρετον | ἀείρομεν | ἀείρετε | ἀείρουσῐ(ν) | ||||
subjunctive | ἀείρω | ἀείρῃς | ἀείρῃ | ἀείρητον | ἀείρητον | ἀείρωμεν | ἀείρητε | ἀείρωσῐ(ν) | |||||
optative | ἀείροιμῐ | ἀείροις | ἀείροι | ἀείροιτον | ἀειροίτην | ἀείροιμεν | ἀείροιτε | ἀείροιεν | |||||
imperative | ἄειρε | ἀειρέτω | ἀείρετον | ἀειρέτων | ἀείρετε | ἀειρόντων | |||||||
middle/ passive |
indicative | ἀείρομαι | ἀείρῃ, ἀείρει |
ἀείρεται | ἀείρεσθον | ἀείρεσθον | ἀειρόμεθᾰ | ἀείρεσθε | ἀείρονται | ||||
subjunctive | ἀείρωμαι | ἀείρῃ | ἀείρηται | ἀείρησθον | ἀείρησθον | ἀειρώμεθᾰ | ἀείρησθε | ἀείρωνται | |||||
optative | ἀειροίμην | ἀείροιο | ἀείροιτο | ἀείροισθον | ἀειροίσθην | ἀειροίμεθᾰ | ἀείροισθε | ἀείροιντο | |||||
imperative | ἀείρου | ἀειρέσθω | ἀείρεσθον | ἀειρέσθων | ἀείρεσθε | ἀειρέσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | ἀείρειν | ἀείρεσθαι | |||||||||||
participle | m | ἀείρων | ἀειρόμενος | ||||||||||
f | ἀείρουσᾰ | ἀειρομένη | |||||||||||
n | ἀεῖρον | ἀειρόμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἤειρον | ἤειρες | ἤειρε(ν) | ἠείρετον | ἠειρέτην | ἠείρομεν | ἠείρετε | ἤειρον | ||||
middle/ passive |
indicative | ἠειρόμην | ἠείρου | ἠείρετο | ἠείρεσθον | ἠειρέσθην | ἠειρόμεθᾰ | ἠείρεσθε | ἠείροντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Imperfect: ἤειρον, ἠειρόμην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἄειρον | ἄειρες | ἄειρε(ν) | ἀείρετον | ἀειρέτην | ἀείρομεν | ἀείρετε | ἄειρον | ||||
middle/ passive |
indicative | ἀειρόμην | ἀείρου | ἀείρετο | ἀείρεσθον | ἀειρέσθην | ἀειρόμεθᾰ | ἀείρεσθε | ἀείροντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Imperfect: ἄειρον, ἀειρόμην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἀρέω | ἀρέεις | ἀρέει | ἀρέετον | ἀρέετον | ἀρέομεν | ἀρέετε | ἀρέουσῐ(ν) | ||||
optative | ἀρέοιμῐ | ἀρέοις | ἀρέοι | ἀρέοιτον | ἀρεοίτην | ἀρέοιμεν | ἀρέοιτε | ἀρέοιεν | |||||
middle | indicative | ἀρέομαι | ἀρέῃ, ἀρέει |
ἀρέεται | ἀρέεσθον | ἀρέεσθον | ἀρεόμεθᾰ | ἀρέεσθε | ἀρέονται | ||||
optative | ἀρεοίμην | ἀρέοιο | ἀρέοιτο | ἀρέοισθον | ἀρεοίσθην | ἀρεοίμεθᾰ | ἀρέοισθε | ἀρέοιντο | |||||
passive | indicative | ἀρθήσομαι | ἀρθήσῃ | ἀρθήσεται | ἀρθήσεσθον | ἀρθήσεσθον | ἀρθησόμεθᾰ | ἀρθήσεσθε | ἀρθήσονται | ||||
optative | ἀρθησοίμην | ἀρθήσοιο | ἀρθήσοιτο | ἀρθήσοισθον | ἀρθησοίσθην | ἀρθησοίμεθᾰ | ἀρθήσοισθε | ἀρθήσοιντο | |||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | ἀρέειν | ἀρέεσθαι | ἀρθήσεσθαι | ||||||||||
participle | m | ἀρέων | ἀρεόμενος | ἀρθησόμενος | |||||||||
f | ἀρέουσᾰ | ἀρεομένη | ἀρθησομένη | ||||||||||
n | ἀρέον | ἀρεόμενον | ἀρθησόμενον | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Future: ἀρέω, ἀρέομαι, ἀρθήσομαι (Uncontracted)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἀρῶ | ἀρεῖς | ἀρεῖ | ἀρεῖτον | ἀρεῖτον | ἀροῦμεν | ἀρεῖτε | ἀροῦσῐ(ν) | ||||
optative | ἀροίην, ἀροῖμῐ |
ἀροίης, ἀροῖς |
ἀροίη, ἀροῖ |
ἀροῖτον, ἀροίητον |
ἀροίτην, ἀροιήτην |
ἀροῖμεν, ἀροίημεν |
ἀροῖτε, ἀροίητε |
ἀροῖεν, ἀροίησᾰν | |||||
middle | indicative | ἀροῦμαι | ἀρῇ | ἀρεῖται | ἀρεῖσθον | ἀρεῖσθον | ἀρούμεθᾰ | ἀρεῖσθε | ἀροῦνται | ||||
optative | ἀροίμην | ἀροῖο | ἀροῖτο | ἀροῖσθον | ἀροίσθην | ἀροίμεθᾰ | ἀροῖσθε | ἀροῖντο | |||||
passive | indicative | ἀρθήσομαι | ἀρθήσῃ | ἀρθήσεται | ἀρθήσεσθον | ἀρθήσεσθον | ἀρθησόμεθᾰ | ἀρθήσεσθε | ἀρθήσονται | ||||
optative | ἀρθησοίμην | ἀρθήσοιο | ἀρθήσοιτο | ἀρθήσοισθον | ἀρθησοίσθην | ἀρθησοίμεθᾰ | ἀρθήσοισθε | ἀρθήσοιντο | |||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | ἀρεῖν | ἀρεῖσθαι | ἀρθήσεσθαι | ||||||||||
participle | m | ἀρῶν | ἀρούμενος | ἀρθησόμενος | |||||||||
f | ἀροῦσᾰ | ἀρουμένη | ἀρθησομένη | ||||||||||
n | ἀροῦν | ἀρούμενον | ἀρθησόμενον | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἤειρᾰ | ἤειρᾰς | ἤειρε(ν) | ἠείρᾰτον | ἠειρᾰ́την | ἠείρᾰμεν | ἠείρᾰτε | ἤειρᾰν | ||||
subjunctive | ἀείρω | ἀείρῃς | ἀείρῃ | ἀείρητον | ἀείρητον | ἀείρωμεν | ἀείρητε | ἀείρωσῐ(ν) | |||||
optative | ἀείραιμῐ | ἀείρειᾰς, ἀείραις |
ἀείρειε(ν), ἀείραι |
ἀείραιτον | ἀειραίτην | ἀείραιμεν | ἀείραιτε | ἀείρειᾰν, ἀείραιεν | |||||
imperative | ἄειρον | ἀειρᾰ́τω | ἀείρᾰτον | ἀειρᾰ́των | ἀείρᾰτε | ἀειρᾰ́ντων | |||||||
middle | indicative | ἠειρᾰ́μην | ἠείρω | ἠείρᾰτο | ἠείρᾰσθον | ἠειρᾰ́σθην | ἠειρᾰ́μεθᾰ | ἠείρᾰσθε | ἠείρᾰντο | ||||
subjunctive | ἀείρωμαι | ἀείρῃ | ἀείρηται | ἀείρησθον | ἀείρησθον | ἀειρώμεθᾰ | ἀείρησθε | ἀείρωνται | |||||
optative | ἀειραίμην | ἀείραιο | ἀείραιτο | ἀείραισθον | ἀειραίσθην | ἀειραίμεθᾰ | ἀείραισθε | ἀείραιντο | |||||
imperative | ἄειραι | ἀειρᾰ́σθω | ἀείρᾰσθον | ἀειρᾰ́σθων | ἀείρᾰσθε | ἀειρᾰ́σθων | |||||||
passive | indicative | ἠέρθην | ἠέρθης | ἠέρθη | ἠέρθητον | ἠερθήτην | ἠέρθημεν | ἠέρθητε | ἠέρθησᾰν | ||||
subjunctive | ἀερθῶ | ἀερθῇς | ἀερθῇ | ἀερθῆτον | ἀερθῆτον | ἀερθῶμεν | ἀερθῆτε | ἀερθῶσῐ(ν) | |||||
optative | ἀερθείην | ἀερθείης | ἀερθείη | ἀερθεῖτον, ἀερθείητον |
ἀερθείτην, ἀερθειήτην |
ἀερθεῖμεν, ἀερθείημεν |
ἀερθεῖτε, ἀερθείητε |
ἀερθεῖεν, ἀερθείησᾰν | |||||
imperative | ἀέρθητῐ | ἀερθήτω | ἀέρθητον | ἀερθήτων | ἀέρθητε | ἀερθέντων | |||||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | ἀεῖραι | ἀείρᾰσθαι | ἀερθῆναι | ||||||||||
participle | m | ἀείρᾱς | ἀειρᾰ́μενος | ἀερθείς | |||||||||
f | ἀείρᾱσᾰ | ἀειρᾰμένη | ἀερθεῖσᾰ | ||||||||||
n | ἀεῖρᾰν | ἀειρᾰ́μενον | ἀερθέν | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Aorist: ἤειρᾰ, ἠειρᾰ́μην, ἠέρθην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἄειρᾰ | ἄειρᾰς | ἄειρε(ν) | ἀείρᾰτον | ἀειρᾰ́την | ἀείρᾰμεν | ἀείρᾰτε | ἄειρᾰν | ||||
subjunctive | ἀείρω, ἀείρωμῐ |
ἀείρῃς, ἀείρῃσθᾰ |
ἀείρῃ, ἀείρῃσῐ |
ἀείρητον | ἀείρητον | ἀείρωμεν | ἀείρητε | ἀείρωσῐ(ν) | |||||
optative | ἀείραιμῐ | ἀείραις, ἀείραισθᾰ, ἀείρειᾰς |
ἀείρειε(ν), ἀείραι |
ἀειρεῖτον | ἀειρείτην | ἀειρεῖμεν | ἀειρεῖτε | ἀειρεῖεν | |||||
imperative | ἄειρον | ἀειρᾰ́τω | ἀείρᾰτον | ἀειρᾰ́των | ἀείρᾰτε | ἀειρᾰ́ντων | |||||||
middle | indicative | ἀειρᾰ́μην | ἀείρᾰο | ἀείρᾰτο | ἀείρᾰσθον | ἀειρᾰ́σθην | ἀειρᾰ́με(σ)θᾰ | ἀείρᾰσθε | ἀείρᾰντο | ||||
subjunctive | ἀείρωμαι | ἀείρηαι | ἀείρηται | ἀείρησθον | ἀείρησθον | ἀειρώμε(σ)θᾰ | ἀείρησθε | ἀείρωνται | |||||
optative | ἀειραίμην | ἀείραιο | ἀείραιτο | ἀείραισθον | ἀειραίσθην | ἀειραίμε(σ)θᾰ | ἀείραισθε | ἀειραίᾰτο | |||||
imperative | ἄειραι | ἀειρᾰ́σθω | ἀείρᾰσθον | ἀειρᾰ́σθων | ἀείρᾰσθε | ἀειρᾰ́σθων | |||||||
passive | indicative | ἀέρθην | ἀέρθης | ἀέρθη | ἀέρθητον | ἀερθήτην | ἀέρθημεν | ἀέρθητε | ἀέρθησᾰν, ἄερθεν | ||||
subjunctive | ἀερθῶ | ἀερθῇς | ἀερθῇ | ἀερθῆτον | ἀερθῆτον | ἀερθῶμεν | ἀερθῆτε | ἀερθῶσῐ(ν) | |||||
optative | ἀερθείην | ἀερθείης | ἀερθείη | ἀερθεῖτον, ἀερθείητον |
ἀερθείτην, ἀερθειήτην |
ἀερθεῖμεν, ἀερθείημεν |
ἀερθεῖτε, ἀερθείητε |
ἀέρθειεν, ἀερθείησᾰν | |||||
imperative | ἀέρθητῐ | ἀερθήτω | ἀέρθητον | ἀερθήτων | ἀέρθητε | ἀερθέντων | |||||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | ἀεῖραι/ἀειρᾰ́μεν/ἀειρᾰμέναι | ἀείρᾰσθαι | ἀερθῆναι/ἀερθήμεναι | ||||||||||
participle | m | ἀείρᾱς | ἀειρᾰ́μενος | ἀερθείς | |||||||||
f | ἀείρᾱσᾰ | ἀειρᾰμένη | ἀερθεῖσᾰ | ||||||||||
n | ἀεῖρᾰν | ἀειρᾰ́μενον | ἀερθέν | ||||||||||
Notes: | Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἦρκᾰ | ἦρκᾰς | ἦρκε(ν) | ἤρκᾰτον | ἤρκᾰτον | ἤρκᾰμεν | ἤρκᾰτε | ἤρκᾱσῐ(ν) | ||||
subjunctive | ἤρκω | ἤρκῃς | ἤρκῃ | ἤρκητον | ἤρκητον | ἤρκωμεν | ἤρκητε | ἤρκωσῐ(ν) | |||||
optative | ἤρκοιμῐ, ἠρκοίην |
ἤρκοις, ἠρκοίης |
ἤρκοι, ἠρκοίη |
ἤρκοιτον | ἠρκοίτην | ἤρκοιμεν | ἤρκοιτε | ἤρκοιεν | |||||
imperative | ἦρκε | ἠρκέτω | ἤρκετον | ἠρκέτων | ἤρκετε | ἠρκόντων | |||||||
middle/ passive |
indicative | ἤερμαι | ἤερσαι | ἤερται | ἤερθον | ἤερθον | ἠέρμεθᾰ | ἤερθε | ἠέρᾰται | ||||
subjunctive | ἠερμένος ὦ | ἠερμένος ᾖς | ἠερμένος ᾖ | ἠερμένω ἦτον | ἠερμένω ἦτον | ἠερμένοι ὦμεν | ἠερμένοι ἦτε | ἠερμένοι ὦσῐ(ν) | |||||
optative | ἠερμένος εἴην | ἠερμένος εἴης | ἠερμένος εἴη | ἠερμένω εἴητον/εἶτον | ἠερμένω εἰήτην/εἴτην | ἠερμένοι εἴημεν/εἶμεν | ἠερμένοι εἴητε/εἶτε | ἠερμένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
imperative | ἤερσο | ἠέρθω | ἤερθον | ἠέρθων | ἤερθε | ἠέρθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | ἠρκέναι | ἠέρθαι | |||||||||||
participle | m | ἠρκώς | ἠερμένος | ||||||||||
f | ἠρκυῖᾰ | ἠερμένη | |||||||||||
n | ἠρκός | ἠερμένον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Perfect: ἦρκᾰ, ἤερμαι
Derived terms
References
- Beekes, Robert S. P. (2010) “ἀείρω 1”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 23-4
- Beekes, Robert S. P. (2010) “ἀείρω 2”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 24
Further reading
- “ἀείρω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “ἀείρω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- “ἀείρω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- ἀείρω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- ἀείρω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- ἀείρω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
- “ἀείρω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- William Dwight Whitney, Benjamin E[li] Smith, editors (1911), “meteor”, in The Century Dictionary […], New York, N.Y.: The Century Co., →OCLC.
- Sihler, Andrew L. (1995) New Comparative Grammar of Greek and Latin, Oxford, New York: Oxford University Press, →ISBN
- Pokorny, Julius (1959) Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 3, Bern, München: Francke Verlag, page 1150
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.