Etymology
Compared with Avestan 𐬔𐬀𐬜𐬀 (gaδa, “robber”), Pashto غل (ǧal, “thief”), although the Middle Persian reflex of this root is [script needed] (gdk' /gēg/, “thief”).
Noun
More information Dari, Iranian Persian ...
Dari |
گَدا |
Iranian Persian |
گِدا |
Tajik |
гадо |
Close
گدا • (gedâ) (plural گداها (gedâ-hâ) or گدایان (gedâyân))
- beggar; supplicant
c. 1390, Hafez, “Ghazal 6”, in دیوان حافظ [The Divān of Hafez]:به ملازمان سلطان که رساند این دعا را؟
که به شکرِ پادشاهی ز نظر مران گدا را- ba mulâzimân-i sultân ki rasânad în du'â râ?
ki ba šukr-i pâdišâhî zi nazar ma-rân gadâ râ - To the sultan’s attendants, who will convey this prayer?
In thanks for your kingship, drive not the beggar from your sight.
2015, Ali Fani (lyrics and music), “Be Tâ-hâ, be Yâ-sin”:بسی پادشاهی کنم؛ در گدایی!
چو باشم، گدایِ گدایانِ زهرا- basi pâdešâhi konam; dar gedâyi!
čo bâšam, gedâ-ye gedâyân-e zahrâ - I shall be very much a king—in beggary!
For I shall be a beggar among the beggars to Zahra.
- (figurative) stingy person; miser
Derived terms
- گدا بازی در آوردن (gedâ-bâzi dar âvardan, “to be very stingy”)
- گدایی (gedâyi, “begging, beggary”)