кончаться

From Wiktionary, the free dictionary

Russian

Etymology

From конча́ть (končátʹ) and -ся (-sja).

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • IPA(key): [kɐnʲˈt͡ɕat͡sːə]

Verb

конча́ться (končátʹsja) impf (perfective ко́нчиться)

  1. (intransitive) to finish, to end

Conjugation

More information imperfective aspect, infinitive ...
Note: For declension of participles, see their entries. Adverbial participles are indeclinable.
imperfective aspect
infinitive конча́ться
končátʹsja
participles present tense past tense
active конча́ющийся
končájuščijsja
конча́вшийся
končávšijsja
passive
adverbial конча́ясь
končájasʹ
конча́вшись
končávšisʹ
present tense future tense
1st singular (я) конча́юсь
končájusʹ
бу́ду конча́ться
búdu končátʹsja
2nd singular (ты) конча́ешься
končáješʹsja
бу́дешь конча́ться
búdešʹ končátʹsja
3rd singular (он/она́/оно́) конча́ется
končájetsja
бу́дет конча́ться
búdet končátʹsja
1st plural (мы) конча́емся
končájemsja
бу́дем конча́ться
búdem končátʹsja
2nd plural (вы) конча́етесь
končájetesʹ
бу́дете конча́ться
búdete končátʹsja
3rd plural (они́) конча́ются
končájutsja
бу́дут конча́ться
búdut končátʹsja
imperative singular plural
конча́йся
končájsja
конча́йтесь
končájtesʹ
past tense singular plural
(мы/вы/они́)
masculine (я/ты/он) конча́лся
končálsja
конча́лись
končálisʹ
feminine (я/ты/она́) конча́лась
končálasʹ
neuter (оно́) конча́лось
končálosʹ
Close

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.