στένω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *sténō, from Proto-Indo-European *(s)tenh₂- (“to thunder”), compare Sanskrit स्तनति (stanati, “to drone, thunder”), Proto-Germanic *stenaną (“to moan, groan”).

On the other hand, Latin tonō, Sanskrit तन्यति (tanyati), Old English þunian, Proto-Germanic *þunraz and Aeolic Greek τέννει (ténnei) (a riming word or an old s-less byform^[1]) point to *ten(h₂)-. ^[2]

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sté.nɔː/ → /ˈste.no/ → /ˈste.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sté.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈste.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈste.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈste.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈste.no/

Verb

στένω • (sténō)

1. to moan, groan
2. to lament

Conjugation

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στένω	στένεις	στένει	στένετον	στένετον	στένομεν	στένετε	στένουσῐ(ν)
	subjunctive	στένω	στένῃς	στένῃ	στένητον	στένητον	στένωμεν	στένητε	στένωσῐ(ν)
	optative	στένοιμῐ	στένοις	στένοι	στένοιτον	στενοίτην	στένοιμεν	στένοιτε	στένοιεν
	imperative		στένε	στενέτω	στένετον	στενέτων		στένετε	στενόντων
middle/ passive	indicative	στένομαι	στένῃ, στένει	στένεται	στένεσθον	στένεσθον	στενόμεθᾰ	στένεσθε	στένονται
	subjunctive	στένωμαι	στένῃ	στένηται	στένησθον	στένησθον	στενώμεθᾰ	στένησθε	στένωνται
	optative	στενοίμην	στένοιο	στένοιτο	στένοισθον	στενοίσθην	στενοίμεθᾰ	στένοισθε	στένοιντο
	imperative		στένου	στενέσθω	στένεσθον	στενέσθων		στένεσθε	στενέσθων
		active				middle/passive
infinitive		στένειν				στένεσθαι
participle	m	στένων				στενόμενος
	f	στένουσᾰ				στενομένη
	n	στένον				στενόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: στένω, στένομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔστενον	ἔστενες	ἔστενε(ν)	ἐστένετον	ἐστενέτην	ἐστένομεν	ἐστένετε	ἔστενον
middle/ passive	indicative	ἐστενόμην	ἐστένου	ἐστένετο	ἐστένεσθον	ἐστενέσθην	ἐστενόμεθᾰ	ἐστένεσθε	ἐστένοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔστενον, ἐστενόμην

Derived terms

• στενάζω (stenázō)

Related terms

• στενάχω (stenákhō)

References

1. Frisk, Hjalmar (1960–1972) “στένω”, in Griechisches etymologisches Wörterbuch (in German), Heidelberg: Carl Winter
2. Beekes, Robert S. P. (2010) “στενός”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1399

Further reading

• “στένω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “στένω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• στένω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette