μεταλλουργός

Ancient Greek

Etymology

From μέτᾰλλον (métăllon, “mine, quarry”) +‎ -ουργός (-ourgós, “worker”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.tal.luːr.ɡós/ → /me.tal.lurˈɣos/ → /me.ta.lurˈɣos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.tal.luːr.ɡós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.tal.lurˈɡos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /me.tal.lurˈɣos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.tal.lurˈɣos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.ta.lurˈɣos/

Noun

μετᾰλλουργός • (metăllourgós) m (genitive μετᾰλλουργοῦ); second declension

1. miner, quarrier

Inflection

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ μετᾰλλουργός ho metăllourgós	τὼ μετᾰλλουργώ tṑ metăllourgṓ	οἱ μετᾰλλουργοί hoi metăllourgoí
Genitive	τοῦ μετᾰλλουργοῦ toû metăllourgoû	τοῖν μετᾰλλουργοῖν toîn metăllourgoîn	τῶν μετᾰλλουργῶν tôn metăllourgôn
Dative	τῷ μετᾰλλουργῷ tôi metăllourgôi	τοῖν μετᾰλλουργοῖν toîn metăllourgoîn	τοῖς μετᾰλλουργοῖς toîs metăllourgoîs
Accusative	τὸν μετᾰλλουργόν tòn metăllourgón	τὼ μετᾰλλουργώ tṑ metăllourgṓ	τοὺς μετᾰλλουργούς toùs metăllourgoús
Vocative	μετᾰλλουργέ metăllourgé	μετᾰλλουργώ metăllourgṓ	μετᾰλλουργοί metăllourgoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Second declension of ὁ μετᾰλλουργός; τοῦ μετᾰλλουργοῦ (Attic)

Derived terms

• μετᾰλλουργεῖον (metăllourgeîon)
• μετᾰλλουργέω (metăllourgéō)

 

Further reading

• “μεταλλουργός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μεταλλουργός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette