μάταιος

Ancient Greek

Etymology

From μάτη (mátē, “fault, folly”) +‎ -αιος (-aios).^[1]

Pronunciation

 

• IPA^(key): /má.tai̯.os/ → /ˈma.tɛ.os/ → /ˈma.te.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /má.tai̯.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈma.tɛ.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈma.tɛ.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈma.te.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈma.te.os/

Adjective

μάταιος • (mátaios) m (feminine μᾰταίᾱ, neuter μάταιον); first/second declension

1. vain, futile, empty, idle

   Synonym: μέλεος (méleos)

2. (of persons) empty, foolish, worthless
3. rash, irreverent, profane

Inflection

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		μᾰ́ταιος mắtaios	μᾰταίᾱ mătaíā	μᾰ́ταιον mắtaion		μᾰταίω mătaíō	μᾰταίᾱ mătaíā	μᾰταίω mătaíō		μᾰ́ταιοι mắtaioi	μᾰ́ταιαι mắtaiai	μᾰ́ταιᾰ mắtaiă
Genitive		μᾰταίου mătaíou	μᾰταίᾱς mătaíās	μᾰταίου mătaíou		μᾰταίοιν mătaíoin	μᾰταίαιν mătaíain	μᾰταίοιν mătaíoin		μᾰταίων mătaíōn	μᾰταίων mătaíōn	μᾰταίων mătaíōn
Dative		μᾰταίῳ mătaíōi	μᾰταίᾳ mătaíāi	μᾰταίῳ mătaíōi		μᾰταίοιν mătaíoin	μᾰταίαιν mătaíain	μᾰταίοιν mătaíoin		μᾰταίοις mătaíois	μᾰταίαις mătaíais	μᾰταίοις mătaíois
Accusative		μᾰ́ταιον mắtaion	μᾰταίᾱν mătaíān	μᾰ́ταιον mắtaion		μᾰταίω mătaíō	μᾰταίᾱ mătaíā	μᾰταίω mătaíō		μᾰταίους mătaíous	μᾰταίᾱς mătaíās	μᾰ́ταιᾰ mắtaiă
Vocative		μᾰ́ταιε mắtaie	μᾰταίᾱ mătaíā	μᾰ́ταιον mắtaion		μᾰταίω mătaíō	μᾰταίᾱ mătaíā	μᾰταίω mătaíō		μᾰ́ταιοι mắtaioi	μᾰ́ταιαι mắtaiai	μᾰ́ταιᾰ mắtaiă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		μᾰταίως mătaíōs				μᾰταιότερος mătaióteros				μᾰταιότᾰτος mătaiótătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of μᾰ́ταιος; μᾰταίᾱ; μᾰ́ταιον (Attic)

Derived terms

• ματᾴζω (matā́izō)
• ματαιοβαστάκτης (mataiobastáktēs)
• ματαιόκομπος (mataiókompos)
• ματαιοκοπία (mataiokopía)
• ματαιολογέω (mataiologéō)
• ματαιολογία (mataiología)
• ματαιολόγος (mataiológos)
• ματαιολοιχός (mataioloikhós)
• ματαιομοχθέω (mataiomokhthéō)
• ματαιοποιός (mataiopoiós)
• ματαιοπονέω (mataioponéō)
• ματαιοπόνημα (mataiopónēma)
• ματαιοπονία (mataioponía)
• ματαιοπόνος (mataiopónos)
• ματαιοπραγέω (mataiopragéō)
• ματαιοπώγων (mataiopṓgōn)
• ματαιοσύνη (mataiosúnē)
• ματαιότεκνος (mataióteknos)
• ματαιοτεχνία (mataiotekhnía)
• ματαιότης (mataiótēs)
• ματαιουργός (mataiourgós)
• ματαιόφημος (mataióphēmos)
• ματαιοφρονέω (mataiophronéō)
• ματαιοφροσύνη (mataiophrosúnē)
• ματαιόφρων (mataióphrōn)
• ματαιοφωνία (mataiophōnía)
• ματαιόφωνος (mataióphōnos)
• ματαιόω (mataióō)

References

1. Beekes, Robert S. P. (2010) “μάτη (> DER > 1. μάταιος)”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 913-4

Further reading

• “μάταιος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “μάταιος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• μάταιος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “μάταιος”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek μάταιος (mátaios).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈma.te.os/ - compare to ματαίως (mataíos)
• Hyphenation: μά‧ται‧ος

Adjective

μάταιος • (mátaios) m (feminine μάταιη, neuter μάταιο)

1. futile, purposeless, pointless, in vain

Declension

Declension of μάταιος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	μάταιος (mátaios)	μάταιη (mátaii)	μάταιο (mátaio)		μάταιοι (mátaioi)	μάταιες (mátaies)	μάταια (mátaia)
genitive	μάταιου (mátaiou)	μάταιης (mátaiis)	μάταιου (mátaiou)		μάταιων (mátaion)	μάταιων (mátaion)	μάταιων (mátaion)
accusative	μάταιο (mátaio)	μάταιη (mátaii)	μάταιο (mátaio)		μάταιους (mátaious)	μάταιες (mátaies)	μάταια (mátaia)
vocative	μάταιε (mátaie)	μάταιη (mátaii)	μάταιο (mátaio)		μάταιοι (mátaioi)	μάταιες (mátaies)	μάταια (mátaia)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μάταιος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μάταιος, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative ματαιότερος (mataióteros) ματαιότερη (mataióteri) ματαιότερο (mataiótero) ματαιότεροι (mataióteroi) ματαιότερες (mataióteres) ματαιότερα (mataiótera) genitive ματαιότερου (mataióterou) ματαιότερης (mataióteris) ματαιότερου (mataióterou) ματαιότερων (mataióteron) ματαιότερων (mataióteron) ματαιότερων (mataióteron) accusative ματαιότερο (mataiótero) ματαιότερη (mataióteri) ματαιότερο (mataiótero) ματαιότερους (mataióterous) ματαιότερες (mataióteres) ματαιότερα (mataiótera) vocative ματαιότερε (mataiótere) ματαιότερη (mataióteri) ματαιότερο (mataiótero) ματαιότεροι (mataióteroi) ματαιότερες (mataióteres) ματαιότερα (mataiótera) Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ματαιότερος", etc) absolute superlative (?) singular plural masculine feminine neuter masculine feminine neuter nominative ματαιότατος (mataiótatos) ματαιότατη (mataiótati) ματαιότατο (mataiótato) ματαιότατοι (mataiótatoi) ματαιότατες (mataiótates) ματαιότατα (mataiótata) genitive ματαιότατου (mataiótatou) ματαιότατης (mataiótatis) ματαιότατου (mataiótatou) ματαιότατων (mataiótaton) ματαιότατων (mataiótaton) ματαιότατων (mataiótaton) accusative ματαιότατο (mataiótato) ματαιότατη (mataiótati) ματαιότατο (mataiótato) ματαιότατους (mataiótatous) ματαιότατες (mataiótates) ματαιότατα (mataiótata) vocative ματαιότατε (mataiótate) ματαιότατη (mataiótati) ματαιότατο (mataiótato) ματαιότατοι (mataiótatoi) ματαιότατες (mataiótates) ματαιότατα (mataiótata)

Related terms

• μάταια (mátaia, adverb)
• ματαιότης f (mataiótis, dated noun)
• ματαιότητα f (mataiótita)
• ματαιώνω (mataióno)
• ματαίως (mataíos, formal or dated adverb)
• ματαίωση f (mataíosi)

Compounds:

• ματαιοδοξία f (mataiodoxía)
• ματαιόδοξος (mataiódoxos)
• ματαιοπονία f (mataioponía)
• ματαιπονώ (mataiponó)

See also

• άχρηστος (áchristos, “useless, ineffective”)

Further reading

• μάταιος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language