κοινόβιο

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek κοινόβιον (koinóbion),^[1] neuter of κοινόβιος (koinóbios).^[2] Morphologically κοινό- (koinó-, “common”) +‎ βί(ος) (ví(os), “life”) + suffix for neuters -ο.

Pronunciation

• IPA^(key): /ciˈno.vi.o/
• Hyphenation: κοι‧νό‧βι‧ο

Noun

κοινόβιο • (koinóvio) n (plural κοινόβια)

1. (ecclesiastical) coenobium, monastic community
2. any community of people living together

Declension

Declension of κοινόβιο

	singular	plural
nominative	κοινόβιο (koinóvio)	κοινόβια (koinóvia)
genitive	κοινοβίου (koinovíou) κοινόβιου (koinóviou)	κοινοβίων (koinovíon) κοινόβιων (koinóvion)
accusative	κοινόβιο (koinóvio)	κοινόβια (koinóvia)
vocative	κοινόβιο (koinóvio)	κοινόβια (koinóvia)

Related terms

• κοινοβιάζω (koinoviázo, “I live in a commune, or a coenobium”)
• κοινοβιακά (koinoviaká, adverb)
• κοινοβιακός (koinoviakós, “related to a coenobium”)
• κοινοβιάρχης m (koinoviárchis), κοινοβιάρχισσα f (koinoviárchissa, “the head of a coenobium”)
• κοινοβιαρχία f (koinoviarchía, “the office of a coenobium leader”)
• κοινοβιάτης m (koinoviátis), κοινοβιάτισσα f (koinoviátissa, “coenobite”)
• κοινοβιάτικος (koinoviátikos, “related to a coenobium”)
• κοινόβιος (koinóvios, “related to life in a commune”)
• κοινοβίτης m (koinovítis, “coenobite”)
• κοινοβιώ (koinovió, “I live in a commune, or a coenobium”)
• κοινοβίωση f (koinovíosi, “living in the same environment”) (biology)

• and see: κοινός (koinós, “common”) and βίος m (víos, “life”)
• κοινοβ- words - The Reverse Index of Modern Greek by Anna Anastasiadi-Symeonidi at the Centre for the Greek Language.

References

1. κοινόβιο, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
2. κοινόβιο - Babiniotis, Georgios (2010) Ετυμολογικό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας Etymologikó lexikó tis néas ellinikís glóssas [Etymological Dictionary of Modern Greek language] (in Greek), Athens: Lexicology Centre