κείρω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *keřřō, from Proto-Indo-European *(s)kér-ye-, *ye-present from the root *(s)ker- (“to cut”). Cognate with Old English scieran (English shear), Old Armenian քերեմ (kʻerem, “I scratch”).^[1]

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kěː.rɔː/ → /ˈci.ro/ → /ˈci.ro/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kěː.rɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈki.ro/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈci.ro/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈci.ro/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈci.ro/

Verb

κείρω • (keírō)

1. to shear, shave, cut hair short
   • The Greek New Testament, Acts 8:32:

     ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη· καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείραντος αὐτὸν ἄφωνος, οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ.

     He was led as a sheep to the slaughter; and like a lamb dumb before his shearer, so opened he not his mouth.

   • The Greek New Testament, Acts 18:18:

     κειράμενος τὴν κεφαλήν ἐν Κεγχρεαῖς· εἶχε γὰρ εὐχήν.

     having shorn his head in Cenchrea: for he had a vow.

2. to ravage, waste
3. to destroy, consume, devour
4. to cut short, lessen, reduce

Inflection

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κείρω	κείρεις	κείρει	κείρετον	κείρετον	κείρομεν	κείρετε	κείρουσῐ(ν)
	subjunctive	κείρω	κείρῃς	κείρῃ	κείρητον	κείρητον	κείρωμεν	κείρητε	κείρωσῐ(ν)
	optative	κείροιμῐ	κείροις	κείροι	κείροιτον	κειροίτην	κείροιμεν	κείροιτε	κείροιεν
	imperative		κεῖρε	κειρέτω	κείρετον	κειρέτων		κείρετε	κειρόντων
middle/ passive	indicative	κείρομαι	κείρῃ, κείρει	κείρεται	κείρεσθον	κείρεσθον	κειρόμεθᾰ	κείρεσθε	κείρονται
	subjunctive	κείρωμαι	κείρῃ	κείρηται	κείρησθον	κείρησθον	κειρώμεθᾰ	κείρησθε	κείρωνται
	optative	κειροίμην	κείροιο	κείροιτο	κείροισθον	κειροίσθην	κειροίμεθᾰ	κείροισθε	κείροιντο
	imperative		κείρου	κειρέσθω	κείρεσθον	κειρέσθων		κείρεσθε	κειρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κείρειν				κείρεσθαι
participle	m	κείρων				κειρόμενος
	f	κείρουσᾰ				κειρομένη
	n	κεῖρον				κειρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: κείρω, κείρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκειρον	ἔκειρες	ἔκειρε(ν)	ἐκείρετον	ἐκειρέτην	ἐκείρομεν	ἐκείρετε	ἔκειρον
middle/ passive	indicative	ἐκειρόμην	ἐκείρου	ἐκείρετο	ἐκείρεσθον	ἐκειρέσθην	ἐκειρόμεθᾰ	ἐκείρεσθε	ἐκείροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔκειρον, ἐκειρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κερέω	κερέεις	κερέει	κερέετον	κερέετον	κερέομεν	κερέετε	κερέουσῐ(ν)
	optative	κερέοιμῐ	κερέοις	κερέοι	κερέοιτον	κερεοίτην	κερέοιμεν	κερέοιτε	κερέοιεν
middle	indicative	κερέομαι	κερέῃ, κερέει	κερέεται	κερέεσθον	κερέεσθον	κερεόμεθᾰ	κερέεσθε	κερέονται
	optative	κερεοίμην	κερέοιο	κερέοιτο	κερέοισθον	κερεοίσθην	κερεοίμεθᾰ	κερέοισθε	κερέοιντο
passive	indicative	κερθήσομαι	κερθήσῃ	κερθήσεται	κερθήσεσθον	κερθήσεσθον	κερθησόμεθᾰ	κερθήσεσθε	κερθήσονται
	optative	κερθησοίμην	κερθήσοιο	κερθήσοιτο	κερθήσοισθον	κερθησοίσθην	κερθησοίμεθᾰ	κερθήσοισθε	κερθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κερέειν			κερέεσθαι		κερθήσεσθαι
participle	m	κερέων			κερεόμενος		κερθησόμενος
	f	κερέουσᾰ			κερεομένη		κερθησομένη
	n	κερέον			κερεόμενον		κερθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κερέω, κερέομαι, κερθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κερῶ	κερεῖς	κερεῖ	κερεῖτον	κερεῖτον	κεροῦμεν	κερεῖτε	κεροῦσῐ(ν)
	optative	κεροίην, κεροῖμῐ	κεροίης, κεροῖς	κεροίη, κεροῖ	κεροῖτον, κεροίητον	κεροίτην, κεροιήτην	κεροῖμεν, κεροίημεν	κεροῖτε, κεροίητε	κεροῖεν, κεροίησᾰν
middle	indicative	κεροῦμαι	κερῇ	κερεῖται	κερεῖσθον	κερεῖσθον	κερούμεθᾰ	κερεῖσθε	κεροῦνται
	optative	κεροίμην	κεροῖο	κεροῖτο	κεροῖσθον	κεροίσθην	κεροίμεθᾰ	κεροῖσθε	κεροῖντο
passive	indicative	κερθήσομαι	κερθήσῃ	κερθήσεται	κερθήσεσθον	κερθήσεσθον	κερθησόμεθᾰ	κερθήσεσθε	κερθήσονται
	optative	κερθησοίμην	κερθήσοιο	κερθήσοιτο	κερθήσοισθον	κερθησοίσθην	κερθησοίμεθᾰ	κερθήσοισθε	κερθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κερεῖν			κερεῖσθαι		κερθήσεσθαι
participle	m	κερῶν			κερούμενος		κερθησόμενος
	f	κεροῦσᾰ			κερουμένη		κερθησομένη
	n	κεροῦν			κερούμενον		κερθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κερῶ, κεροῦμαι, κερθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκειρᾰ	ἔκειρᾰς	ἔκειρε(ν)	ἐκείρᾰτον	ἐκειρᾰ́την	ἐκείρᾰμεν	ἐκείρᾰτε	ἔκειρᾰν
	subjunctive	κείρω	κείρῃς	κείρῃ	κείρητον	κείρητον	κείρωμεν	κείρητε	κείρωσῐ(ν)
	optative	κείραιμῐ	κείρειᾰς, κείραις	κείρειε(ν), κείραι	κείραιτον	κειραίτην	κείραιμεν	κείραιτε	κείρειᾰν, κείραιεν
	imperative		κεῖρον	κειρᾰ́τω	κείρᾰτον	κειρᾰ́των		κείρᾰτε	κειρᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκειρᾰ́μην	ἐκείρω	ἐκείρᾰτο	ἐκείρᾰσθον	ἐκειρᾰ́σθην	ἐκειρᾰ́μεθᾰ	ἐκείρᾰσθε	ἐκείρᾰντο
	subjunctive	κείρωμαι	κείρῃ	κείρηται	κείρησθον	κείρησθον	κειρώμεθᾰ	κείρησθε	κείρωνται
	optative	κειραίμην	κείραιο	κείραιτο	κείραισθον	κειραίσθην	κειραίμεθᾰ	κείραισθε	κείραιντο
	imperative		κεῖραι	κειρᾰ́σθω	κείρᾰσθον	κειρᾰ́σθων		κείρᾰσθε	κειρᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκέρθην	ἐκέρθης	ἐκέρθη	ἐκέρθητον	ἐκερθήτην	ἐκέρθημεν	ἐκέρθητε	ἐκέρθησᾰν
	subjunctive	κερθῶ	κερθῇς	κερθῇ	κερθῆτον	κερθῆτον	κερθῶμεν	κερθῆτε	κερθῶσῐ(ν)
	optative	κερθείην	κερθείης	κερθείη	κερθεῖτον, κερθείητον	κερθείτην, κερθειήτην	κερθεῖμεν, κερθείημεν	κερθεῖτε, κερθείητε	κερθεῖεν, κερθείησᾰν
	imperative		κέρθητῐ	κερθήτω	κέρθητον	κερθήτων		κέρθητε	κερθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κεῖραι			κείρᾰσθαι		κερθῆναι
participle	m	κείρᾱς			κειρᾰ́μενος		κερθείς
	f	κείρᾱσᾰ			κειρᾰμένη		κερθεῖσᾰ
	n	κεῖρᾰν			κειρᾰ́μενον		κερθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔκειρᾰ, ἐκειρᾰ́μην, ἐκέρθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐκάρην	ἐκάρης	ἐκάρη	ἐκάρητον	ἐκαρήτην	ἐκάρημεν	ἐκάρητε	ἐκάρησᾰν
	subjunctive	καρῶ	καρῇς	καρῇ	καρῆτον	καρῆτον	καρῶμεν	καρῆτε	καρῶσῐ(ν)
	optative	καρείην	καρείης	καρείη	καρεῖτον, καρείητον	καρείτην, καρειήτην	καρεῖμεν, καρείημεν	καρεῖτε, καρείητε	καρεῖεν, καρείησᾰν
	imperative		κάρηθῐ	καρήτω	κάρητον	καρήτων		κάρητε	καρέντων
							passive
infinitive							καρῆναι
participle	m						καρείς
	f						καρεῖσᾰ
	n						καρέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐκάρην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκερσᾰ	ἔκερσᾰς	ἔκερσε(ν)	ἐκέρσᾰτον	ἐκερσᾰ́την	ἐκέρσᾰμεν	ἐκέρσᾰτε	ἔκερσᾰν
	subjunctive	κέρσω, κέρσωμῐ	κέρσῃς, κέρσῃσθᾰ	κέρσῃ, κέρσῃσῐ	κέρσητον	κέρσητον	κέρσωμεν	κέρσητε	κέρσωσῐ(ν)
	optative	κέρσαιμῐ	κέρσαις, κέρσαισθᾰ, κέρσειᾰς	κέρσειε(ν), κέρσαι	κερσεῖτον	κερσείτην	κερσεῖμεν	κερσεῖτε	κερσεῖεν
	imperative		κέρσον	κερσᾰ́τω	κέρσᾰτον	κερσᾰ́των		κέρσᾰτε	κερσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκερσᾰ́μην	ἐκέρσᾰο	ἐκέρσᾰτο	ἐκέρσᾰσθον	ἐκερσᾰ́σθην	ἐκερσᾰ́με(σ)θᾰ	ἐκέρσᾰσθε	ἐκέρσᾰντο
	subjunctive	κέρσωμαι	κέρσηαι	κέρσηται	κέρσησθον	κέρσησθον	κερσώμε(σ)θᾰ	κέρσησθε	κέρσωνται
	optative	κερσαίμην	κέρσαιο	κέρσαιτο	κέρσαισθον	κερσαίσθην	κερσαίμε(σ)θᾰ	κέρσαισθε	κερσαίᾰτο
	imperative		κέρσαι	κερσᾰ́σθω	κέρσᾰσθον	κερσᾰ́σθων		κέρσᾰσθε	κερσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		κέρσαι/κερσᾰ́μεν/κερσᾰμέναι			κέρσᾰσθαι
participle	m	κέρσᾱς			κερσᾰ́μενος
	f	κέρσᾱσᾰ			κερσᾰμένη
	n	κέρσᾰν			κερσᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔκερσᾰ, ἐκερσᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέκαρκᾰ	κέκαρκᾰς	κέκαρκε(ν)	κεκάρκᾰτον	κεκάρκᾰτον	κεκάρκᾰμεν	κεκάρκᾰτε	κεκάρκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκάρκω	κεκάρκῃς	κεκάρκῃ	κεκάρκητον	κεκάρκητον	κεκάρκωμεν	κεκάρκητε	κεκάρκωσῐ(ν)
	optative	κεκάρκοιμῐ, κεκαρκοίην	κεκάρκοις, κεκαρκοίης	κεκάρκοι, κεκαρκοίη	κεκάρκοιτον	κεκαρκοίτην	κεκάρκοιμεν	κεκάρκοιτε	κεκάρκοιεν
	imperative		κέκαρκε	κεκαρκέτω	κεκάρκετον	κεκαρκέτων		κεκάρκετε	κεκαρκόντων
middle/ passive	indicative	κέκαρμαι	κέκαρσαι	κέκαρται	κέκαρθον	κέκαρθον	κεκάρμεθᾰ	κέκαρθε	κεκάρᾰται
	subjunctive	κεκαρμένος ὦ	κεκαρμένος ᾖς	κεκαρμένος ᾖ	κεκαρμένω ἦτον	κεκαρμένω ἦτον	κεκαρμένοι ὦμεν	κεκαρμένοι ἦτε	κεκαρμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκαρμένος εἴην	κεκαρμένος εἴης	κεκαρμένος εἴη	κεκαρμένω εἴητον/εἶτον	κεκαρμένω εἰήτην/εἴτην	κεκαρμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκαρμένοι εἴητε/εἶτε	κεκαρμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κέκαρσο	κεκάρθω	κέκαρθον	κεκάρθων		κέκαρθε	κεκάρθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκαρκέναι				κεκᾶρθαι
participle	m	κεκαρκώς				κεκαρμένος
	f	κεκαρκυῖᾰ				κεκαρμένη
	n	κεκαρκός				κεκαρμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κέκαρκᾰ, κέκαρμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκεκάρκειν, ἐκεκάρκη	ἐκεκάρκεις, ἐκεκάρκης	ἐκεκάρκει(ν)	ἐκεκάρκετον	ἐκεκαρκέτην	ἐκεκάρκεμεν	ἐκεκάρκετε	ἐκεκάρκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκεκάργμην	ἐκέκαρξο	ἐκέκαρκτο	ἐκέκαρχθον	ἐκεκάρχθην	ἐκεκάργμεθᾰ	ἐκέκαρχθε	ἐκεκάρκᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐκεκάρκειν, ἐκεκάργμην

Derived terms

• ἀκαρής (akarḗs)
• ἀμφικείρω (amphikeírō)
• ἀποκείρω (apokeírō)
• διακείρω (diakeírō)
• ἐγκείρω (enkeírō)
• ἐπικείρω (epikeírō)
• κάρθρα (kárthra)
• κατακείρω (katakeírō)
• κέρμα (kérma)
• περικείρω (perikeírō)
• ὑποκείρω (hupokeírō)

 

References

1. Beekes, Robert S. P. (2010) “κείρω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 665

Further reading

• “κείρω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κείρω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “κείρω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κείρω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• κείρω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “κείρω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G2751 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible