ερημώνω

Greek

Etymology

Inherited from Byzantine Greek ερημώνω (erēmṓnō), from Ancient Greek ἐρημόω (erēmóō) with -ώνω (-óno) suffix.^[1][2]

Pronunciation

• IPA^(key): /e.ɾiˈmo.no/
• Hyphenation: ε‧ρη‧μώ‧νω

Verb

ερημώνω • (erimóno) (past ερήμωσα, passive ερημώνομαι, p‑past ερημώθηκα, ppp ερημωμένος)

1. (transitive) to desert, to leave deserted
2. (intransitive) to become deserted
3. (transitive) to desolate, to devastate, to lay waste

Conjugation

ερημώνω   ερημώνομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	ερημώνω	ερημώσω	ερημώνομαι	ερημωθώ
2 sg	ερημώνεις	ερημώσεις	ερημώνεσαι	ερημωθείς
3 sg	ερημώνει	ερημώσει	ερημώνεται	ερημωθεί
1 pl	ερημώνουμε, [‑ομε]	ερημώσουμε, [‑ομε]	ερημωνόμαστε	ερημωθούμε
2 pl	ερημώνετε	ερημώσετε	ερημώνεστε, ερημωνόσαστε	ερημωθείτε
3 pl	ερημώνουν(ε)	ερημώσουν(ε)	ερημώνονται	ερημωθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	ερήμωνα	ερήμωσα	ερημωνόμουν(α)	ερημώθηκα
2 sg	ερήμωνες	ερήμωσες	ερημωνόσουν(α)	ερημώθηκες
3 sg	ερήμωνε	ερήμωσε	ερημωνόταν(ε)	ερημώθηκε
1 pl	ερημώναμε	ερημώσαμε	ερημωνόμασταν, (‑όμαστε)	ερημωθήκαμε
2 pl	ερημώνατε	ερημώσατε	ερημωνόσασταν, (‑όσαστε)	ερημωθήκατε
3 pl	ερήμωναν, ερημώναν(ε)	ερήμωσαν, ερημώσαν(ε)	ερημώνονταν, (ερημωνόντουσαν)	ερημώθηκαν, ερημωθήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα ερημώνω ➤	θα ερημώσω ➤	θα ερημώνομαι ➤	θα ερημωθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα ερημώνεις, …	θα ερημώσεις, …	θα ερημώνεσαι, …	θα ερημωθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … ερημώσει   έχω, έχεις, … ερημωμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … ερημωθεί   είμαι, είσαι, … ερημωμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … ερημώσει   είχα, είχες, … ερημωμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … ερημωθεί   ήμουν, ήσουν, … ερημωμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … ερημώσει   θα έχω, θα έχεις, … ερημωμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … ερημωθεί   θα είμαι, θα είσαι, … ερημωμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	ερήμωνε	ερήμωσε	—	ερημώσου
2 pl	ερημώνετε	ερημώστε	ερημώνεστε	ερημωθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	ερημώνοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας ερημώσει ➤		ερημωμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	ερημώσει		ερημωθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

• see: έρημος (érimos)

References

1. ερημώνω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
2. ερημώνω - Kriaras, Emmanuel (1969-) Επιτομή του Λεξικού της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (Epitomí tou Lexikoú tis Mesaionikís Ellinikís Dimódous Grammateías) [Concise Dictionary of the Kriaras' Dictionary of Medieval Vulgar Greek Literature (1100–1669) Vols. 1–14. Vols 15- under I. Kazazes.)] (in Greek), Thessaloniki: Centre for the Greek language Online edition (abbreviations) Printed edition 2022: 22 vols.)