επιμελής

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ἐπιμελής (epimelḗs).^[1]

Pronunciation

• IPA^(key): /e.pi.meˈlis/
• Hyphenation: ε‧πι‧με‧λής

Adjective

επιμελής • (epimelís) m (feminine επιμελής, neuter επιμελές)

1. assiduous, diligent, sedulous

   Antonym: αμελής (amelís)

   Near-synonyms: φιλόπονος (filóponos), εργατικός (ergatikós)

Declension

Declension of επιμελής

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	επιμελής (epimelís)	επιμελής (epimelís)	επιμελές (epimelés)		επιμελείς (epimeleís)	επιμελείς (epimeleís)	επιμελή (epimelí)
genitive	επιμελούς (epimeloús) επιμελή (epimelí)	επιμελούς (epimeloús)	επιμελούς (epimeloús)		επιμελών (epimelón)	επιμελών (epimelón)	επιμελών (epimelón)
accusative	επιμελή (epimelí)	επιμελή (epimelí)	επιμελές (epimelés)		επιμελείς (epimeleís)	επιμελείς (epimeleís)	επιμελή (epimelí)
vocative	επιμελή (epimelí) επιμελής (epimelís)	επιμελής (epimelís)	επιμελές (epimelés)		επιμελείς (epimeleís)	επιμελείς (epimeleís)	επιμελή (epimelí)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο επιμελής, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο επιμελής, etc.)

Derived terms

• επιμελώς (epimelós)

Related terms

• επιμέλεια f (epiméleia)
• επιμελητεία f (epimeliteía)
• επιμελητήριο n (epimelitírio)
• επιμελητής m (epimelitís), επιμελήτρια f (epimelítria)
• επιμελούμαι (epimeloúmai)

References

1. επιμελής, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language