διαστροφή

Greek

Etymology

From Ancient Greek διαστροφή (diastrophḗ), from the verb διαστρέφω (diastréphō, “to distort, to pervert”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ðʝastɾoˈfi/
• Hyphenation: δια‧στρο‧φή

Noun

διαστροφή • (diastrofí) f (plural διαστροφές)

1. (of writing, articles etc) distortion, misrepresentation (false representation so as to injure someone's character etc)

   Έγινε διαστροφή του κειμένου, προκειμένου να φανεί ανίκανος.

   Égine diastrofí tou keiménou, prokeiménou na faneí aníkanos.

   The piece of writing was distorted in order for him to appear incompetent.

2. (psychology) perversion, sexual deviance (sexual practice or act considered abnormal)

   Η παιδοφιλία είναι γνωστή σεξουαλική διαστροφή.

   I paidofilía eínai gností sexoualikí diastrofí.

   Paedophilia is a known sexual perversion.

Declension

	singular	plural
nominative	διαστροφή (diastrofí)	διαστροφές (diastrofés)
genitive	διαστροφής (diastrofís)	διαστροφών (diastrofón)
accusative	διαστροφή (diastrofí)	διαστροφές (diastrofés)
vocative	διαστροφή (diastrofí)	διαστροφές (diastrofés)

Synonyms

• (distortion): αλλοίωση f (alloíosi)
• (perversion): ανωμαλία f (anomalía), παρέκκλιση f (parékklisi)