δίκλινος

Greek

Etymology

From δι- (di-) and -κλινος (-klinos).

Adjective

δίκλινος • (díklinos) m (feminine δίκλινη, neuter δίκλινο)

1. double (especially of a double room)

Declension

Declension of δίκλινος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	δίκλινος (díklinos)	δίκλινη (díklini)	δίκλινο (díklino)		δίκλινοι (díklinoi)	δίκλινες (díklines)	δίκλινα (díklina)
genitive	δίκλινου (díklinou)	δίκλινης (díklinis)	δίκλινου (díklinou)		δίκλινων (díklinon)	δίκλινων (díklinon)	δίκλινων (díklinon)
accusative	δίκλινο (díklino)	δίκλινη (díklini)	δίκλινο (díklino)		δίκλινους (díklinous)	δίκλινες (díklines)	δίκλινα (díklina)
vocative	δίκλινε (díkline)	δίκλινη (díklini)	δίκλινο (díklino)		δίκλινοι (díklinoi)	δίκλινες (díklines)	δίκλινα (díklina)

Related terms

• δίκλινο n (díklino, “double room”)
• μονόκλινος (monóklinos, “single”)