βαλλίζω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *gʷl̥H-id-yé-, from *gʷelH- (“to throw”). By surface analysis, βάλλω (bállō) +‎ -ίζω (-ízō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /bal.líz.dɔː/ → /βalˈli.zo/ → /vaˈli.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /bal.líz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /balˈli.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /βalˈli.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /valˈli.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /vaˈli.zo/

Verb

βαλλίζω • (ballízō)

1. (Magna Graecia) to dance, jump about

Conjugation

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βαλλίζω	βαλλίζεις	βαλλίζει	βαλλίζετον	βαλλίζετον	βαλλίζομεν	βαλλίζετε	βαλλίζουσῐ(ν)
	subjunctive	βαλλίζω	βαλλίζῃς	βαλλίζῃ	βαλλίζητον	βαλλίζητον	βαλλίζωμεν	βαλλίζητε	βαλλίζωσῐ(ν)
	optative	βαλλίζοιμῐ	βαλλίζοις	βαλλίζοι	βαλλίζοιτον	βαλλιζοίτην	βαλλίζοιμεν	βαλλίζοιτε	βαλλίζοιεν
	imperative		βάλλιζε	βαλλιζέτω	βαλλίζετον	βαλλιζέτων		βαλλίζετε	βαλλιζόντων
middle/ passive	indicative	βαλλίζομαι	βαλλίζῃ, βαλλίζει	βαλλίζεται	βαλλίζεσθον	βαλλίζεσθον	βαλλιζόμεθᾰ	βαλλίζεσθε	βαλλίζονται
	subjunctive	βαλλίζωμαι	βαλλίζῃ	βαλλίζηται	βαλλίζησθον	βαλλίζησθον	βαλλιζώμεθᾰ	βαλλίζησθε	βαλλίζωνται
	optative	βαλλιζοίμην	βαλλίζοιο	βαλλίζοιτο	βαλλίζοισθον	βαλλιζοίσθην	βαλλιζοίμεθᾰ	βαλλίζοισθε	βαλλίζοιντο
	imperative		βαλλίζου	βαλλιζέσθω	βαλλίζεσθον	βαλλιζέσθων		βαλλίζεσθε	βαλλιζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		βαλλίζειν				βαλλίζεσθαι
participle	m	βαλλίζων				βαλλιζόμενος
	f	βαλλίζουσᾰ				βαλλιζομένη
	n	βαλλῖζον				βαλλιζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: βαλλίζω, βαλλίζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐβάλλιζον	ἐβάλλιζες	ἐβάλλιζε(ν)	ἐβαλλίζετον	ἐβαλλιζέτην	ἐβαλλίζομεν	ἐβαλλίζετε	ἐβάλλιζον
middle/ passive	indicative	ἐβαλλιζόμην	ἐβαλλίζου	ἐβαλλίζετο	ἐβαλλίζεσθον	ἐβαλλιζέσθην	ἐβαλλιζόμεθᾰ	ἐβαλλίζεσθε	ἐβαλλίζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐβάλλιζον, ἐβαλλιζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βαλλιέω	βαλλιέεις	βαλλιέει	βαλλιέετον	βαλλιέετον	βαλλιέομεν	βαλλιέετε	βαλλιέουσῐ(ν)
	optative	βαλλιέοιμῐ	βαλλιέοις	βαλλιέοι	βαλλιέοιτον	βαλλιεοίτην	βαλλιέοιμεν	βαλλιέοιτε	βαλλιέοιεν
middle	indicative	βαλλιέομαι	βαλλιέῃ, βαλλιέει	βαλλιέεται	βαλλιέεσθον	βαλλιέεσθον	βαλλιεόμεθᾰ	βαλλιέεσθε	βαλλιέονται
	optative	βαλλιεοίμην	βαλλιέοιο	βαλλιέοιτο	βαλλιέοισθον	βαλλιεοίσθην	βαλλιεοίμεθᾰ	βαλλιέοισθε	βαλλιέοιντο
passive	indicative	βαλλισθήσομαι	βαλλισθήσῃ	βαλλισθήσεται	βαλλισθήσεσθον	βαλλισθήσεσθον	βαλλισθησόμεθᾰ	βαλλισθήσεσθε	βαλλισθήσονται
	optative	βαλλισθησοίμην	βαλλισθήσοιο	βαλλισθήσοιτο	βαλλισθήσοισθον	βαλλισθησοίσθην	βαλλισθησοίμεθᾰ	βαλλισθήσοισθε	βαλλισθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		βαλλιέειν			βαλλιέεσθαι		βαλλισθήσεσθαι
participle	m	βαλλιέων			βαλλιεόμενος		βαλλισθησόμενος
	f	βαλλιέουσᾰ			βαλλιεομένη		βαλλισθησομένη
	n	βαλλιέον			βαλλιεόμενον		βαλλισθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: βαλλιέω, βαλλιέομαι, βαλλισθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βαλλιῶ	βαλλιεῖς	βαλλιεῖ	βαλλιεῖτον	βαλλιεῖτον	βαλλιοῦμεν	βαλλιεῖτε	βαλλιοῦσῐ(ν)
	optative	βαλλιοίην, βαλλιοῖμῐ	βαλλιοίης, βαλλιοῖς	βαλλιοίη, βαλλιοῖ	βαλλιοῖτον, βαλλιοίητον	βαλλιοίτην, βαλλιοιήτην	βαλλιοῖμεν, βαλλιοίημεν	βαλλιοῖτε, βαλλιοίητε	βαλλιοῖεν, βαλλιοίησᾰν
middle	indicative	βαλλιοῦμαι	βαλλιῇ	βαλλιεῖται	βαλλιεῖσθον	βαλλιεῖσθον	βαλλιούμεθᾰ	βαλλιεῖσθε	βαλλιοῦνται
	optative	βαλλιοίμην	βαλλιοῖο	βαλλιοῖτο	βαλλιοῖσθον	βαλλιοίσθην	βαλλιοίμεθᾰ	βαλλιοῖσθε	βαλλιοῖντο
passive	indicative	βαλλισθήσομαι	βαλλισθήσῃ	βαλλισθήσεται	βαλλισθήσεσθον	βαλλισθήσεσθον	βαλλισθησόμεθᾰ	βαλλισθήσεσθε	βαλλισθήσονται
	optative	βαλλισθησοίμην	βαλλισθήσοιο	βαλλισθήσοιτο	βαλλισθήσοισθον	βαλλισθησοίσθην	βαλλισθησοίμεθᾰ	βαλλισθήσοισθε	βαλλισθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		βαλλιεῖν			βαλλιεῖσθαι		βαλλισθήσεσθαι
participle	m	βαλλιῶν			βαλλιούμενος		βαλλισθησόμενος
	f	βαλλιοῦσᾰ			βαλλιουμένη		βαλλισθησομένη
	n	βαλλιοῦν			βαλλιούμενον		βαλλισθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: βαλλιῶ, βαλλιοῦμαι, βαλλισθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐβάλλισᾰ	ἐβάλλισᾰς	ἐβάλλισε(ν)	ἐβαλλίσᾰτον	ἐβαλλισᾰ́την	ἐβαλλίσᾰμεν	ἐβαλλίσᾰτε	ἐβάλλισᾰν
	subjunctive	βαλλίσω	βαλλίσῃς	βαλλίσῃ	βαλλίσητον	βαλλίσητον	βαλλίσωμεν	βαλλίσητε	βαλλίσωσῐ(ν)
	optative	βαλλίσαιμῐ	βαλλίσειᾰς, βαλλίσαις	βαλλίσειε(ν), βαλλίσαι	βαλλίσαιτον	βαλλισαίτην	βαλλίσαιμεν	βαλλίσαιτε	βαλλίσειᾰν, βαλλίσαιεν
	imperative		βάλλισον	βαλλισᾰ́τω	βαλλίσᾰτον	βαλλισᾰ́των		βαλλίσᾰτε	βαλλισᾰ́ντων
middle	indicative	ἐβαλλισᾰ́μην	ἐβαλλίσω	ἐβαλλίσᾰτο	ἐβαλλίσᾰσθον	ἐβαλλισᾰ́σθην	ἐβαλλισᾰ́μεθᾰ	ἐβαλλίσᾰσθε	ἐβαλλίσᾰντο
	subjunctive	βαλλίσωμαι	βαλλίσῃ	βαλλίσηται	βαλλίσησθον	βαλλίσησθον	βαλλισώμεθᾰ	βαλλίσησθε	βαλλίσωνται
	optative	βαλλισαίμην	βαλλίσαιο	βαλλίσαιτο	βαλλίσαισθον	βαλλισαίσθην	βαλλισαίμεθᾰ	βαλλίσαισθε	βαλλίσαιντο
	imperative		βάλλισαι	βαλλισᾰ́σθω	βαλλίσᾰσθον	βαλλισᾰ́σθων		βαλλίσᾰσθε	βαλλισᾰ́σθων
passive	indicative	ἐβαλλίσθην	ἐβαλλίσθης	ἐβαλλίσθη	ἐβαλλίσθητον	ἐβαλλισθήτην	ἐβαλλίσθημεν	ἐβαλλίσθητε	ἐβαλλίσθησᾰν
	subjunctive	βαλλισθῶ	βαλλισθῇς	βαλλισθῇ	βαλλισθῆτον	βαλλισθῆτον	βαλλισθῶμεν	βαλλισθῆτε	βαλλισθῶσῐ(ν)
	optative	βαλλισθείην	βαλλισθείης	βαλλισθείη	βαλλισθεῖτον, βαλλισθείητον	βαλλισθείτην, βαλλισθειήτην	βαλλισθεῖμεν, βαλλισθείημεν	βαλλισθεῖτε, βαλλισθείητε	βαλλισθεῖεν, βαλλισθείησᾰν
	imperative		βαλλίσθητῐ	βαλλισθήτω	βαλλίσθητον	βαλλισθήτων		βαλλίσθητε	βαλλισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		βαλλῖσαι			βαλλίσᾰσθαι		βαλλισθῆναι
participle	m	βαλλίσᾱς			βαλλισᾰ́μενος		βαλλισθείς
	f	βαλλίσᾱσᾰ			βαλλισᾰμένη		βαλλισθεῖσᾰ
	n	βαλλῖσᾰν			βαλλισᾰ́μενον		βαλλισθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐβάλλισᾰ, ἐβαλλισᾰ́μην, ἐβαλλίσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βεβάλλικᾰ	βεβάλλικᾰς	βεβάλλικε(ν)	βεβαλλίκᾰτον	βεβαλλίκᾰτον	βεβαλλίκᾰμεν	βεβαλλίκᾰτε	βεβαλλίκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	βεβαλλίκω	βεβαλλίκῃς	βεβαλλίκῃ	βεβαλλίκητον	βεβαλλίκητον	βεβαλλίκωμεν	βεβαλλίκητε	βεβαλλίκωσῐ(ν)
	optative	βεβαλλίκοιμῐ, βεβαλλικοίην	βεβαλλίκοις, βεβαλλικοίης	βεβαλλίκοι, βεβαλλικοίη	βεβαλλίκοιτον	βεβαλλικοίτην	βεβαλλίκοιμεν	βεβαλλίκοιτε	βεβαλλίκοιεν
	imperative		βεβάλλικε	βεβαλλικέτω	βεβαλλίκετον	βεβαλλικέτων		βεβαλλίκετε	βεβαλλικόντων
middle/ passive	indicative	βεβάλλισμαι	βεβάλλισαι	βεβάλλισται	βεβάλλισθον	βεβάλλισθον	βεβαλλίσμεθᾰ	βεβάλλισθε	βεβαλλίσᾰται
	subjunctive	βεβαλλισμένος ὦ	βεβαλλισμένος ᾖς	βεβαλλισμένος ᾖ	βεβαλλισμένω ἦτον	βεβαλλισμένω ἦτον	βεβαλλισμένοι ὦμεν	βεβαλλισμένοι ἦτε	βεβαλλισμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	βεβαλλισμένος εἴην	βεβαλλισμένος εἴης	βεβαλλισμένος εἴη	βεβαλλισμένω εἴητον/εἶτον	βεβαλλισμένω εἰήτην/εἴτην	βεβαλλισμένοι εἴημεν/εἶμεν	βεβαλλισμένοι εἴητε/εἶτε	βεβαλλισμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		βεβάλλισο	βεβαλλίσθω	βεβάλλισθον	βεβαλλίσθων		βεβάλλισθε	βεβαλλίσθων
		active				middle/passive
infinitive		βεβαλλικέναι				βεβαλλῖσθαι
participle	m	βεβαλλικώς				βεβαλλισμένος
	f	βεβαλλικυῖᾰ				βεβαλλισμένη
	n	βεβαλλικός				βεβαλλισμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: βεβάλλικᾰ, βεβάλλισμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐβεβαλλίκειν, ἐβεβαλλίκη	ἐβεβαλλίκεις, ἐβεβαλλίκης	ἐβεβαλλίκει(ν)	ἐβεβαλλίκετον	ἐβεβαλλικέτην	ἐβεβαλλίκεμεν	ἐβεβαλλίκετε	ἐβεβαλλίκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐβεβαλλίσμην	ἐβεβάλλισο	ἐβεβάλλιστο	ἐβεβάλλισθον	ἐβεβαλλίσθην	ἐβεβαλλίσμεθᾰ	ἐβεβάλλισθε	ἐβεβαλλίσᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐβεβαλλίκειν, ἐβεβαλλίσμην

Derived terms

• βαλλισμός (ballismós)

Related terms

• βάλλω (bállō)
• βέλεμνον (bélemnon)
• βελόνη (belónē)
• βέλος (bélos)
• βλῆμα (blêma)
• βλητός (blētós)
• βλῆτρον (blêtron)
• βολέω (boléō)
• βολή (bolḗ)
• βολίς (bolís)
• βόλος (bólos)

 

References

• “βαλλίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press