Χαριζίτες
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Χαριζίτες[1] (αραβικά: الخوارج) εμφανίστηκαν στον πρώτο αιώνα του Ισλάμ κατά τη διάρκεια της πρώτης Φίτνα, της κρίσης ηγεσίας μετά το θάνατο του Μωάμεθ.[2] Εξεγέρθηκαν ενάντια στην εξουσία του Χαλίφη Αλή, ο οποίος συμφώνησε σε διαιτησία με τον αντίπαλό του, τον Μωαβία Α΄, ώστε να αποφασιστεί η διαδοχή του Χαλιφάτου μετά τη μάχη του Σιφίν (657).[3] Ένας Χαριζίτης αργότερα δολοφόνησε τον Αλή και για εκατοντάδες χρόνια οι Χαριζίτες ήταν πηγή εξέγερσης ενάντια στο Χαλιφάτο.[4]