Συμμετοχή της Ισπανίας στη Eurovision
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Ισπανία συμμετείχε στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 63 φορές από τότε που έκανε το ντεμπούτο της το 1961, όπου έφτασε την ένατη θέση. Από το 1999, η Ισπανία είναι μία από τις "Μεγάλες Πέντε", μαζί με τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, οι οποίοι μπορούν αυτομάτως να συμμετάσχουν στον τελικό, επειδή είναι οι πέντε μεγαλύτεροι οικονομικοί συντελεστές στην Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU). Η Ισπανία διαγωνίζεται συνεχώς στο διαγωνισμό από το ντεμπούτο της χώρας το 1961. Η μόνη χώρα με μακρύτερη πορεία απρόσκοπτης εμφάνισης της Eurovision είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, που είναι παρών από το 1959 και συμμετέχει ασταμάτητα από τότε.
Ισπανία | |
---|---|
Τηλεοπτ. φορέας | RTVE |
Εθνικοί τρόποι επιλογής | Εθνικός τελικός
1961–1962
1964–1965 1969 (τραγούδι) 1970 1971 (καλλιτέχνης) 1976 1979 2000–2001 2005 2007–2011 2012–2013 (τραγούδι) 2014 2016–2017 2021 (τραγούδι) Operación Triunfo 2002–2004 2018–2019 Benidorm Fest 2022–2023 Εσωτερική επιλογή
1963
1966–1968 1969 (καλλιτέχνης) 1971 (τραγούδι) 1972–1975 1977–1978 1980–1999 2006 2012–2013 (καλλιτέχνης) 2015 2020 2021 (καλλιτέχνης) |
Γενική συμμετοχή | |
Συμμετοχές | 63 |
Διοργανώσεις | 1969 |
Πρώτη συμμετοχή | 1961 |
Καλύτερη θέση | 1η: 1968, 1969 |
Χειρότερη θέση | Τελευταία: 1962, 1965, 1983, 1999, 2017 |
Μηδέν βαθμοί | 1962, 1965, 1983 |
Επιπλέον σύνδεσμοι | |
Σελίδα του TVE | |
Η σελίδα της Ισπανίας στο Eurovision.tv |
Η Ισπανία κέρδισε το διαγωνισμό δύο φορές, πρώτα το 1968 με το τραγούδι "La, la, la" που τραγούδησε η Μασσιέλ και πάλι το 1969, όταν το "Vivo cantando" της Σαλομέ κέρδισε σε ισοβαθμία με άλλα 3 τραγούδια, το "Boom Bang-a-Bang" της Λουλού, που εκπροσωπούσε το Ηνωμένο Βασίλειο, το "Un jour, un enfant" της Φρίντα Μποκαρά, που εκπροσωπούσε τη Γαλλία, και το "De troubadour" της Λένι Κουρ, το οποίο εκπροσωπούσε την Ολλανδία. Ο διαγωνισμός στη Μαδρίτη το 1969 είναι η μοναδική φορά που η Ισπανία φιλοξένησε την εκδήλωση. Μετά την τετραμερή ισοπαλία του 1969, πολλές χώρες αποχώρησαν και τον διαγωνισμό το 1970 τον φιλοξένησε η Ολλανδία. Η Ισπανία τερμάτισε επίσης δεύτερη στο διαγωνισμό τέσσερις φορές, με την Καρίνα το 1971, τους Mocedades το 1973, τη Μπέτι Μισιέγο το 1979 και την Άναμπελ Κόντε το 1995 και τερμάτισε τρίτη το 1984 με το γκρούπ Bravo. Η χώρα τερμάτισε με "μηδέν βαθμούς" τρεις φορές: το 1962, το 1965 και το 1983, και τελείωσε τελευταία το 1999 και το 2017.
Από την αρχή του 21ου αιώνα, η Ισπανία έφτασε στην πρώτη δεκάδα επτά φορές, με τον Νταβίδ Θιβέρα (2001) να τερματίζει 6ος, τη Ρόσα Λόπεθ (2002) να τερματίζει 7η, την Μπετ (2003) να τερματίζει 8η, τον Ραμόν (2004) να τερματίζει 10ος, με τις Παστόρα Σολέρ (2012) και Ρουτ Λορένθο (2014) να τερματίζουν επίσης στη 10η θέση και τη Σανέλ (2022) να τερματίζει 3η. Η Ισπανία απέτυχε επίσης να φτάσει στην πρώτη 20άδα σε 10 από τους τελευταίους 17 διαγωνισμούς, συμπεριλαμβανομένων για έξι διαδοχικούς αγώνες (2015–22). Ως το 2022, η Ισπανία είναι η πρώτη χώρα με την μεγαλύτερη απόσταση χρόνου από την τελευταία της νίκη, με συνολικά 55 χρόνια δίχως νίκη (1969–2024).