Ρωμαίοι σφετεριστές
From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Ρωμαίοι σφετεριστές ήταν άτομα ή ομάδες ατόμων, που απέκτησαν ή προσπάθησαν να αποκτήσουν εξουσία με τη βία και χωρίς νόμιμη εξουσία. Ο σφετερισμός ήταν ενδημικός κατά τη ρωμαϊκή αυτοκρατορική εποχή, ιδιαίτερα από την κρίση του 3ου αι. και μετά, όταν η πολιτική αστάθεια έγινε ο κανόνας.
Η πρώτη δυναστεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η Ιουλιο-Κλαυδιανή (27 π.Χ. – 68 μ.Χ.), δικαιολόγησε την κατοχή τού αυτοκρατορικού θρόνου με οικογενειακούς δεσμούς, δηλαδή με τη σύνδεση (αν και μόνο μέσω υιοθεσίας) με τον Αύγουστο, τον πρώτο αυτοκράτορα. Τελικά, οι συγκρούσεις εντός της οικογένειας των Ιουλιο-Κλαυδίων προκάλεσαν μία σειρά δολοφονιών, που οδήγησαν στην κατάρρευση της γραμμής διαδοχής. Ο Νέρων απεβίωσε έχοντας την ιδιότητα τού εχθρού τού λαού και μετά την αυτοκτονία του, ξεκίνησε ένας σύντομος εμφύλιος πόλεμος, γνωστός ως έτος των Τεσσάρων Αυτοκρατόρων. Η δυναστεία των Φλαβίων ξεκίνησε με τον Βεσπασιανό, για να τελειώσει με τη δολοφονία τού δεύτερου γιου του, Δομιτιανού. Ο 2ος αι. ήταν μία περίοδος σχετικής ειρήνης, που σημαδεύτηκε από την κυριαρχία των λεγόμενων Πέντε Καλών Αυτοκρατόρων, αλλά ο επόμενος αιώνας θα χαρακτηριζόταν από ενδημική πολιτική αστάθεια, έναν από τους παράγοντες που τελικά συνέβαλαν στην πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.