Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ριχάρδος Α΄ της Αγγλίας (γαλλ. Richard Ierd’Angleterre, 8 Σεπτεμβρίου 1157 - 6 Απριλίου 1199), γνωστός ως Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος (Richard Cœur de Lion), από τον Οίκο των Πλανταγενετών-Ανζού ήταν βασιλιάς της Αγγλίας (1189 - 1199).[1] Διετέλεσε επιπλέον Δούκας της Νορμανδίας, Δούκας της Ακουιτανίας, Δούκας της Γασκώνης, Λόρδος της Κύπρου, Κόμης του Πουατιέ, Δούκας του Ανζού, Κόμης της Νάντης και κυρίαρχος της Βρετάνης σε διάφορες χρονικές περιόδους.
Ριχάρδος Α΄ | |
---|---|
Πορτρέτο του Ριχάρδου Α΄ του Λεοντόκαρδου, Μερρύ-Ζοζέφ Μπλοντέλ, 19ος αιώνας | |
Στέψη | 3 Σεπτεμβρίου 1189 |
Προκάτοχος | Ερρίκος Β΄ |
Διάδοχος | Ιωάννης |
Γέννηση | 8 Σεπτεμβρίου 1157 Οξφόρδη |
Θάνατος | 6 Απριλίου 1199 Ακουϊτανία |
Σύζυγος | Βερεγγάρια των Χιμένεθ |
Οίκος | Οίκος του Ανζού |
Πατέρας | Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας |
Μητέρα | Ελεονώρα της Ακουιτανίας |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Ονομάστηκε Λεοντόκαρδος λόγω του θάρρους του στο πεδίο της μάχης.[2] Ήταν τρίτος γιος και διάδοχος του Ερρίκου Β΄ της Αγγλίας και της Ελεωνόρας της Ακουιτανίας, από τους ηγέτες της Γ΄ Σταυροφορίας και ένας από τους διασημότερους μονάρχες της μεσαιωνικής Ευρώπης. Ο τροβαδούρος Μπέρτραντ του Μπορν τον αποκαλεί "Ριχάρδος ο Οξενόν" που μεταφράζεται ως "Οξιτανός και Ναι και Όχι" χάρη στην τάση που είχε για λιτότητα.[3] Σε ηλικία μόλις 16 ετών ανέλαβε την διοίκηση του στρατού και υπέταξε επαναστάσεις στο Πουατού εναντίον του πατέρα του.[2] Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος ήταν εξαιρετικός στρατιωτικός διοικητής στην Γ΄ Σταυροφορία, ο κορυφαίος μετά την αναχώρηση του Φιλίππου Β΄ της Γαλλίας. Οι νίκες του επί του Σαλαντίν ήταν σημαντικές αν και η εκστρατεία έληξε με συνθήκη ειρήνης με την οποία αναγνώρισε ότι δεν ανακατέλαβε την Ιερουσαλήμ.[4] Ο Ριχάρδος μιλούσε εξίσου καλά τα γαλλικά και τα οξιτανικά.[5] Στην παιδική του ηλικία έζησε στην αυλή του πατέρα του στην Αγγλία, στην εφηβεία του έζησε στο Δουκάτο της Ακουιτανίας όπου πέρασε την εφηβεία του. Με την άνοδο του στον θρόνο έζησε στην Αγγλία μόλις 6 μήνες, τον περισσότερο χρόνο έζησε στις Σταυροφορίες και στην αιχμαλωσία στις προσπάθειες του να υπερασπιστεί τα εδάφη του στην Γαλλία. Το βασίλειο του στην Αγγλία το χρησιμοποίησε περισσότερο σαν πηγή οικονομικών εσόδων για να χρηματοδοτήσει τον στρατό του.[6] Οι υπήκοοι του ωστόσο τον τιμούσαν σαν ευσεβή ήρωα.[7] Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος ήταν ένας από τους ελάχιστους βασιλείς που έμειναν γνωστοί περισσότερο με το προσωνύμιο "Λεοντόκαρδος" παρά με την απαρίθμηση.[8]