Πρόγραμμα Σαλιούτ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Πρόγραμμα Σαλιούτ (στα ρωσικά Салют, Χαιρετισμός) αφορούσε σε μια σειρά επτά διαστημικών σταθμών που τέθηκαν σε τροχιά από τους Σοβιετικούς στις δεκαετίες του 1970 και του 1980. Οι σταθμοί Σαλιούτ ήταν απλές κατασκευές, αποτελούμενες από ένα κυρίως τμήμα, που έμπαινε σε τροχιά με μία και μόνη εκτόξευση, και αργότερα επανδρωνόταν από πληρώματα που έφταναν με σκάφη Σογιούζ. Το πρόγραμμα αρχικά είχε λάβει την κωδική ονομασία DOS 7-K. Τρεις από τους σταθμούς της σειράς ήταν στην πραγματικότητα στρατιωτικοί σταθμοί Αλμάζ, που τέθηκαν σε τροχιά υπό την κάλυψη του προγράμματος Σαλιούτ προκειμένου να δοκιμαστούν όπλα και μηχανισμοί φωτοαναγνώρισης.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Το Πρόγραμμα Σαλιούτ, εκτός από πολλές αστρονομικές παρατηρήσεις και πειράματα σε τροχιά, προσέφερε πολύτιμη εμπειρία στον τομέα της κατασκευής και συντήρησης διαστημικών σταθμών, της μακρόχρονης παραμονής του ανθρώπου στο διάστημα, μα χρησιμοποιήθηκε και σαν πλατφόρμα εξέλιξης της τεχνολογίας που χρησιμοποιήθηκε στην κατασκευή του διαστημικού σταθμού Μιρ.