Περίοδος της Άνοιξης και του Φθινοπώρου
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Περίοδος της Άνοιξης και του Φθινοπώρου (παραδοσιακά κινεζικά: 春秋时代; πινγίν: Chūnqiū Shídài, προφορά: Τσουντσιού σιντάι) ήταν η περίοδος της κινεζικής ιστορίας της περιόδου 771-476 π.Χ. (ή σύμφωνα με κάποιες άλλες πηγές έως το 403 π.Χ.), διάστημα που ανταποκρίνεται περίπου στο πρώτο μισό της δυναστείας των Ανατολικών Τζόου (Eastern Zhou). Το όνομα της περιόδου προκύπτει από το έργο Χρονικά της Άνοιξης και του Φθινοπώρου, ένα χρονικό του κράτους των Λου (Lu) μεταξύ των ετών 722-429 π.Χ., του οποίου η παράδοση συσχετίζεται με τον Κομφούκιο.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η ισχύς της βασιλικής Τζόου πάνω στα ποικίλα υποτελή φεουδαρχικά κρατίδια άρχισε να παρακμάζει, καθώς όλο και περισσότεροι δούκες και μαρκήσιοι αποκτούσαν ντε φάκτο τοπική αυτονομία, αψηφώντας τη βασιλική Αυλή στο Λουογί, και ξεκινώντας πολέμους μεταξύ τους. Η σταδιακή Διαίρεση των Τζιν (Jin), ενός από τα ισχυρότερα υποτελή κρατίδια, σημάδεψε το τέλος της "Περιόδου της Άνοιξης και του Φθινοπώρου" και την αρχή της Περιόδου των Εμπόλεμων Κρατών.