κινηματογραφική ταινία του 1930 From Wikipedia, the free encyclopedia
Η ταινία Μαρόκο (αγγλ. Morocco) είναι αισθηματικό δράμα, παραγωγής 1930 σε σκηνοθεσία Γιόζεφ Φον Στέρνμπεργκ[1], βασισμένο στο μυθιστόρημα του Μπενό Βινί Amy Jolly, το οποίο διασκεύασε για τη μεγάλη οθόνη ο Τζουλς Φέρθμαν. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι η Μαρλέν Ντίτριχ και ο Γκάρι Κούπερ. Η ταινία αποτελεί την πρώτη αμερικανική ταινία της Ντίτριχ και της χάρισε υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Η ταινία προτάθηκε συνολικά για τέσσερα βραβεία Όσκαρ μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Σκηνοθεσίας[1].
 |
Η παρακάτω περίληψη πλοκής του έργου που αφορά το λήμμα είναι ημιτελής. |
| Μαρόκο | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Γιόζεφ Φον Στέρνμπεργκ |
| Παραγωγή | Χέκτορ Τέρνμπουλ |
| Σενάριο | Τζουλς Φέρθμαν Μπένο Βινί (μυθιστόρημα) |
| Πρωταγωνιστές | Γκάρι Κούπερ Μαρλέν Ντίτριχ Άντολφ Μεντζού |
| Μουσική | Καρλ Χάγκος |
| Φωτογραφία | Λι Γκαρμς και Λουσιέν Μπαλάρντ |
| Ενδυματολόγος | Travis Banton |
| Εταιρεία παραγωγής | Paramount Pictures |
| Διανομή | Paramount Pictures |
| Πρώτη προβολή |  14/11/1930 |
| Κυκλοφορία | 1930 |
| Διάρκεια | 91 λεπτά |
| Προέλευση | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Γλώσσα | Aγγλικά |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Το 1992 η ταινία επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική.
Η Αμί Ζολί (Μάρλεν Ντίτριχ) μια τραγουδίστρια σε καμπαρέ και με μυστηριώδες παρελθόν, φτάνει στο Μαρόκο και πιάνει δουλειά σε νυχτερινό κέντρο. Εκεί γνωρίζει το γυναικοκατακτητή λεγεωνάριο Τομ Μπράουν (Γκάρι Κούπερ), τον οποίο ερωτεύεται. Παρά το γεγονός ότι πολλοί από τους πλούσιους θαμώνες του κέντρου επιδιώκουν τη συντροφιά της εκείνη επιλέγει να περάσει τη νύχτα με το λεγεωνάριο. Ο Μπράουν ερωτεύεται την Αμί και ένα ερωτικό ειδύλλιο γεννιέται. Όταν όμως ο Μπράουν κρυφακούει τη συζήτηση της Έιμι με έναν από τους θαμώνες του κέντρου, τον πλούσιο Κένιγκτον Λα Μπεσιέ (Άντολφ Μεντζού), που κάνει πρόταση γάμου στην Αμί, ο Τομ αποφασίζει να αναλάβει μια επικίνδυνη αποστολή στην έρημο, όντας πεπεισμένος ότι μόνο ο Κένιγκτον θα μπορούσε να δώσει στην όμορφη τραγουδίστρια τη ζωή που ονειρεύεται. Την παραμονή όμως των αρραβώνων της με τον Κένινγκτον η Αμί το σκάει και τρέχει να βρει τον άνδρα που αγαπάει πραγματικά.
Αμέσως μετά την επιτυχία της ταινίας Ο γαλάζιος άγγελος (Der Blaue Engel, 1930), η Ντίτριχ υπέγραψε συμβόλαιο με την Paramount Pictures και ξεκίνησε μια λαμπρή καριέρα στο Χόλυγουντ, έχοντας στο πλευρό της το μέντορά της, σκηνοθέτη Γιόζεφ Φον Στέρνμπεργκ. Πρώτο της εγχείρημα ήταν η ταινία Μαρόκο, στο πλευρό ενός νεότατου Γκάρι Κούπερ και σε σκηνοθεσία Φον Στέρνμπεργκ. Η Ντίτριχ δε μιλούσε ακόμη αγγλικά και γι' αυτό το λόγο οι ατάκες της στην ταινία ήταν λίγες. Ιδέα της Ντίτριχ ήταν επίσης εκείνη του αμφιλεγόμενου λεσβιακού φιλιού κατά το τέλος της παρουσίασης του νούμερου της Αμί Ζολί[1]. Η Ντίτριχ κατάφερε με έξυπνο τρόπο να αποφύγει τη λογοκρισία εξηγώντας ότι σε περίπτωση που έκοβαν τη σκηνή του φιλιού θα έπρεπε να κόψουν και την αμέσως επόμενη σκηνή στην οποία η Ζολί δίνει στον Μπράουν (Κούπερ) ένα τριαντάφυλλο, σκηνή στην οποία ξεκινάει το ειδύλλιο μεταξύ των δυο. Η ταινία έκανε μεγάλη επιτυχία στην Αμερική και καθιέρωσε τόσο την Ντίτριχ, όσο και τον Γκάρι Κούπερ ως κινηματογραφικούς αστέρες. Ο Κούπερ κατά τη δεκαετία του '30, εμφανίστηκε σε αρκετές ταινίες στο ρόλο του λεγεωνάριου (Οι λογχοφόροι της Βεγγάλης (The Lives of a Bengal Lancer, 1935) και Μπο Ζεστ (Beau Geste, 1939).
Η Ντίτριχ προτάθηκε για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου το οποίο έχασε από τη Μαρί Ντρέσλερ για την ταινία "Μιν και Μπιλ" (Min & Bill, 1931), ενώ η ταινία προτάθηκε για άλλα τρία όσκαρ: για την υποδειγματική σκηνοθεσία του Φον Στέρνμπεργκ, για την ασπρόμαυρη φωτογραφία της και για την καλλιτεχνική της διεύθυνση. Ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που η Ντίτριχ προτάθηκε για το πολυπόθητο αγαλματίδιο.
Υποψηφιότητα:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
