Κοσσυφοπέδιο
μερικώς αναγνωρισμένο κράτος στην Ευρώπη / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Κοσσυφοπέδιο ή Κόσοβο (αλβανικά: Kosova, σερβικά: Косово) είναι αμφισβητούμενη περιοχή και μερικώς αναγνωρισμένο κράτος[4] στα Βαλκάνια. Ανακήρυξε την ανεξαρτησία του από τη Σερβία τον Φεβρουάριο του 2008, με το όνομα Δημοκρατία του Κοσόβου[5]. Η πλειονότητα των κατοίκων είναι Αλβανοί και η χώρα από το 1999 βρισκόταν υπό την προσωρινή διοίκηση του ΟΗΕ και τη στρατιωτική προστασία του ΝΑΤΟ.
Δημοκρατία του Κoσόβου
Republika e Kosovës Република Косовο | |||
---|---|---|---|
| |||
και μεγαλύτερη πόλη | Πρίστινα 42°40′N 21°10′E | ||
Αλβανικά, Σερβικά | |||
Προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία[1] | |||
Βιόσα Οσμάνι Άλμπιν Κούρτι | |||
Νομοθετικό σώμα | Συνέλευση | ||
Ανεξαρτησία από τη Σερβία Μερική διεθνής αναγνώριση | 17 Φεβρουαρίου 2008 | ||
• Σύνολο | 10.905 km2 | ||
Πληθυσμός • Εκτίμηση 2022 • Απογραφή 1991 • Πυκνότητα | 1.762.220[2] (152η) 1.956.196 161,6 κατ./km2 (80η) | ||
ΑΕΠ (ΙΑΔ) • Ολικό (2007) • Κατά κεφαλή | $5 δισ. $2.300 | ||
ΑΕΠ (ονομαστικό) • Ολικό (2007) • Κατά κεφαλή | €3,804 δισ. €1,759 | ||
ΔΑΑ (2016) | 0,739[3] υψηλός | ||
Νόμισμα | Ευρώ (EUR) | ||
• Θερινή ώρα | (UTC +1) (UTC +2) | ||
Internet TLD | .ks | ||
Κωδικός κλήσης | +383 |
Την 17η Φεβρουαρίου 2008, η Βουλή του Κοσόβου ανακοίνωσε, μονομερώς, την ανεξαρτησία του από τη Σερβία,[6] η οποία όμως δεν αποδέχθηκε την απόσχισή του, θεωρεί το Κοσσυφοπέδιο αυτόνομη επαρχία της Σερβίας και προσέφυγε στον ΟΗΕ. Το ανεξάρτητο Κόσοβο αναγνωρίσθηκε άμεσα από κάποιες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου και των τριών μεγάλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία) μεταξύ άλλων, ενώ κάποιες άλλες όπως η Ρωσία και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, θεωρούν την απόσχισή του παράνομη. Η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει επίσης το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος. Ούτε η Κύπρος θεωρεί το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος. Επί του παρόντος, 98 κράτη μέλη του ΟΗΕ αναγνωρίζουν τη Δημοκρατία του Κοσσυφοπεδίου επίσης η Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν), οι Νήσοι Κουκ και το Νιούε, ενώ 94 κράτη δεν την αναγνωρίζουν και 5 δεν έχουν σαφή θέση.[7][8]
Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε στις 8 Οκτωβρίου του 2008 το αίτημα της Σερβίας να παραπέμψει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το ζήτημα της μονομερούς απόφασης του Κοσσυφοπεδίου να κηρύξει την ανεξαρτησία του.[9] Το 2010 το διεθνές δικαστήριο αποφάσισε ότι η ανεξαρτησία του Κοσόβου δεν παραβίασε το διεθνές δίκαιο και απέρριψε τις διεκδικήσεις της Σερβίας για το ότι το Κόσοβο παραβίασε την εδαφική της ακεραιότητα. Έτσι η ηγεσία του Κοσόβου υποστήριξε πως δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την ανεξαρτησία του Κοσόβου και κάλεσε το Βελιγράδι για την αναγνώριση του το οποίο και αρνήθηκε πάρα την απόφαση του δικαστηρίου[10]. Από τις 19 Απριλίου 2013 οι δύο χώρες συνήψαν συμφωνία στις Βρυξέλλες, η οποία καταρτίστηκε υπό την αιγίδα της ΕΕ. Στη συμφωνία προβλέπεται ένας ορισμένος βαθμός αυτονομίας για τους Σέρβους του βορείου Κοσόβου, με υπαγωγή τους όμως στην Πρίστινα, ενώ Βελιγράδι και Πρίστινα συμφώνησαν πως καμία από τις δύο χώρες δε θα έχει δικαίωμα βέτο σε πιθανή ένταξη μιας από τις δύο χώρες σε διεθνή οργανισμό, όπως το ΝΑΤΟ ή η ΕΕ. Παρά τη συμφωνία η Σερβία δεν αναγνωρίζει την αποσχισθείσα Δημοκρατία του Κοσσυφοπεδίου ως ανεξάρτητη.
Το Κόσοβο έχει έκταση 10.905 τετραγωνικά χιλιόμετρα και συνορεύει με το Μαυροβούνιο στα δυτικά, την Αλβανία στα νοτιοδυτικά, τη Σερβία στα βόρεια και ανατολικά και με τη Βόρεια Μακεδονία στα νότια. Ο πληθυσμός του είναι 1.762.220[2] κάτοικοι (2022), εκ των οποίων το 92% αποτελούν Αλβανοί, ενώ το υπόλοιπο 7% αποτελούν Σέρβοι και 1% άλλες εθνότητες. Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη στο Κόσοβο είναι η Πρίστινα.
Στις 8 Μαΐου του 2009 έγινε δεκτό το αίτημα του Κοσόβου να γίνει μέλος του ΔΝΤ.[11] Από τις 29 Ιουνίου του 2009 είναι μέλος της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Στις 14 Δεκεμβρίου 2018 δημιουργήθηκε ο στρατός του Κοσόβου. Το 2020 υπό την προεδρία Τραμπ το Κόσοβο και η Σερβία υπέγραψαν την οικονομική ομαλοποίηση του Κοσόβου και της Σερβίας ή αλλιώς τη συμφωνία της Ουάσιγκτον. Αυτή υποστήριζε ότι το Κόσοβο και η Σερβία θα γινόντουσαν μέλη της ζώνης των Ανοιχτών Βαλκανίων, προηγουμένως γνωστή ως Μίνι-Σένγκεν. Επίσης η συμφωνία αυτή περιελάμβανε ότι για τουλάχιστον ένα χρόνο το Κόσοβο θα σταματήσει την προσπάθεια του να ενταχθεί σε διεθνείς οργανισμούς όπως η Ιντερπόλ και άλλους, ενώ η Σερβία θα σταματούσε την καμπάνια της μη αναγνώρισης του Κοσόβου. Η συμφωνία αυτή περιελάμβανε επίσης και το ότι το Ισραήλ θα αναγνωρίσει το Κόσοβο υπό τη συγκατάθεση της Σερβίας [12]