Θεωρία διαταραχών (κβαντική μηχανική)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Στην κβαντική μηχανική, η θεωρία διαταραχών αποτελεί ένα μαθηματικό εργαλείο που χρησιμοποιείται για τη περιγραφή περίπλοκων συστημάτων με αφετηρία ένα απλούστερο, ακριβώς επιλύσιμο σύστημα. Η βασική ιδέα πίσω από τη θεωρία διαταραχών είναι η εξής: Δεδομένης μιας Χαμιλτονιανής με γνωστές ιδιοσυναρτήσεις και ιδιοτιμές, προσθέτουμε σταδιακά «μικρές» διορθώσεις («διαταραχές») οι οποίες έχουν υπολογίσιμες συνέπειες στις αδιατάρακτες ιδιοσυναρτήσεις και ιδιοτιμές της. Έτσι λοιπόν μπορούμε να μελετήσουμε ένα περίπλοκο σύστημα έχοντας ως αφετηρία ένα ακριβώς επιλύσιμο πρόβλημα.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η κβαντική θεωρία διαταραχών χωρίζεται σε δύο βασικές κατηγορίες:
- Την χρονοανεξάρτητη θεωρία διαταραχών (γνωστή και ως θεωρία διαταραχών των Ρέιλι-Σρέντιγκερ από τους δύο πρωτοπόρους της θεωρίας)
- Την χρονοεξαρτημένη θεωρία διαταραχών