Εϊγιαφιάτλαγιοκουτλ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Εϊγιαφιάτλαγιοκουτλ (Ισλανδικά:Eyjafjallajökull προφέρεται: [ˈɛɪjaˌfjatlaˌjœːkʏtl̥]) είναι ηφαίστειο της Ισλανδίας, στα νότια του νησιού, 125 χιλιόμετρα ανατολικά της πρωτεύουσας της χώρας Ρέικιαβικ. Με το ίδιο όνομα αναφέρεται και ο παγετώνας που καλύπτει τον ηφαιστειακό όγκο. Το όνομά του είναι σύνθετο μεταφραζόμενο στην ελληνική ως "νησιωτοπαγετωνοκορφή", (κορυφή νησιωτικού παγετώνα).
Ο παγετώνας Εϊγιαφιάτλαγιοκουτλ καλύπτει έκταση 100 τετραγωνικών χιλιομέτρων και κινείται νότια του ηφαιστείου καταλήγοντας κοντά στις ακτές του Ατλαντικού. Το ηφαίστειο παρουσιάζει συχνή δραστηριότητα από τον 9ο αιώνα, περίοδο της εγκατάστασης των πρώτων κατοίκων στην Ισλανδία, και εξερράγη διαδοχικά τα έτη 902, 1612, 1821 και 1823 και 2010[1]. Η διάμετρος του κρατήρα του είναι 3-4 χιλιόμετρα. Η έκρηξη του Απριλίου 2010 δημιούργησε μεγάλο ηφαιστειακό νέφος που κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, και προκάλεσε διακοπή των αεροπορικών μεταφορών, κυρίως στη βορειοδυτική Ευρώπη[2].