Εξωστρέφεια - εσωστρέφεια

Τα χαρακτηριστικά της εξωστρέφειας και της εσωστρέφειας αποτελούν κεντρική διάσταση σε ορισμένες θεωρίες της ανθρώπινης προσωπικότητας. Οι όροι εσωστρέφεια και εξωστρέφεια εισήχθησαν στην ψυχολογία από τον Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ^[1]. Η εξωστρέφεια τείνει να εκδηλώνεται με ομιλητική και ενεργητική συμπεριφορά, ενώ η εσωστρέφεια εκδηλώνεται με πιο συγκρατημένη συμπεριφορά.^[2] Ο Γιουνγκ όρισε την εσωστρέφεια ως έναν «τύπο στάσης που χαρακτηρίζεται από προσανατολισμό στη ζωή μέσω υποκειμενικών ψυχικών περιεχομένων» και την εξωστρέφεια ως «έναν τύπο στάσης που χαρακτηρίζεται από συγκέντρωση ενδιαφέροντος στο εξωτερικό αντικείμενο».^[3] Ο Γιουνγκ παρέχει μια διαφορετική οπτική και προτείνει ότι ο καθένας έχει και μια εξωστρεφή πλευρά και μια εσωστρεφή πλευρά, με τη μία να είναι πιο κυρίαρχη από την άλλη. Το ενδιάμεσο ονομάζεται αμφιστρέφεια.

Παραπομπές

1. Jung, C. G. (1921) Psychologische Typen, Rascher Verlag, Zurich – translation H.G. Baynes, 1923.
2. Thompson, Edmund R. (2008). «Development and Validation of an International English Big-Five Mini-Markers». Personality and Individual Differences 45 (6): 542–8. doi:10.1016/j.paid.2008.06.013. https://archive.org/details/sim_personality-and-individual-differences_2008-10_45_6/page/542.
3. Jung, Carl (1995). Memories, Dreams, Reflections. London: Fontana Press. σελίδες 414–5. ISBN 978-0-00-654027-4.