Εδουάρδος ο Πρεσβύτερος
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Εδουάρδος ο Πρεσβύτερος (Edward the Elder, περί το 870 - 17 Ιουλίου 924) βασιλιάς των Αγγλοσαξόνων (899 – 924) από τον Οίκο του Ουέσσεξ ήταν γιος και διάδοχος του Αλφρέδου του Μέγα και της Ίαλσουιθ. Κατέλαβε την ανατολική Αγγλία και τa ανατολικά Μίνλαντς από τους Δανούς (917) και στην συνέχεια έγινε βασιλιάς της Μερκίας μετά τον θάνατο της αδελφής του Έθελφλιντ. Τα δυο καταστατικά τα οποία υπέγραψε στην διάρκεια της βασιλείας του αποδίδουν στον Εδουάρδο τον τίτλο του "βασιλιά των Αγγλοσαξόνων" έναν τίτλο που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον πατέρα του Αλφρέδο τον Μέγα.[6] Το Αγγλοσαξονικό χρονικό αναφέρει ότι οι βασιλείς της Σκωτίας, του Στραθκλάιντ και οι κυβερνήτες της Νορθουμβρίας επέλεξαν τον Εδουάρδο σαν "βασιλιά και αφέντη τους" (920) αν και η αναφορά αμφισβητήθηκε από τους σύγχρονους ιστορικούς.[7] Ο Εδουάρδος αναφέρεται ως πρεσβύτερος στο έργο του Βούλφσταν "η ζωή του Αγίου Έθελγουλντ" (996) για να τον διακρίνει από τον εγγονό του μετέπειτα βασιλιά Εδουάρδο τον Μάρτυρα.
Εδουάρδος ο Γηραιός | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ēadweard se Ieldra (Παλαιά Αγγλικά) |
Γέννηση | Ιουνίου 874 (περίπου)[1] Wantage |
Θάνατος | 17 Ιουλίου 924[2] Farndon |
Τόπος ταφής | Καθεδρικός του Ουίντσεστερ |
Χώρα πολιτογράφησης | Ουέσσεξ |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μονάρχης |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Έκγκουίν[3][4] Έλφλεντ του Ουέσεξ (από 901)[3][4] Εαντγκίφου του Κέντ (από 920)[3][4] |
Τέκνα | Έθελσταν[5][3] Εαντγκίφου του Ουέσεξ[3] Έλφγουιρντ της Αγγλίας[3] Ήντιθ της Αγγλίας[3] Έντουιν του Εδουάρδου του Πρεσβύτερου[5][3] Εδμόνδος Α΄ της Αγγλίας[3] Έντρεντ της Αγγλίας[5][3] Έντμπουρ του Γουίντσεστερ[5][3] Ίντχιλντ[3] Εντίθ του Πόλεσγουορθ[5][3] Άλφρεντ[5] Eadgifu[5][3] Eadflæd[5] Æthelhilda (?)[5] Ælfgifu[5][3] Elfleda (?)[5] Ethelfleda[5] |
Γονείς | Αλφρέδος του Ουέσσεξ[3] και Ίαλσουιθ[3] |
Αδέλφια | Έλφθριθ της Φλάνδρας[3] Έθελγκιφου[3] Έθελουερντ[3] Έθελφλαεντ[3] |
Οικογένεια | Οίκος του Ουέσσεξ |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | βασιλιάς (899–924) μονάρχης (918–924) Μονάρχης της Αγγλίας (899–924) |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Η Μερκία ήταν το κυρίαρχο βασίλειο στην Αγγλία τον 8ο αιώνα, παρέμεινε σε αυτή την θέση μέχρι την ήττα της από το Ουέσσεξ στη Μάχη του Ελλαντάν (825). Τα δυο βασίλεια στην συνέχεια έγιναν σύμμαχοι με αμοιβαία μεταξύ τους υποστήριξη απέναντι στις επιδρομές των Βίκινγκ.[8] Το 865 ο Μεγάλος Δανικός Στρατός χρησιμοποίησε την Ανατολική Αγγλία σαν ορμητήριο για τις επιθέσεις του, οι κάτοικοι της Ανατολικής Αγγλίας πιέστηκαν να εξαγοράσουν την ειρήνη γι' αυτό την επόμενη χρονιά οι Βίκινγκ επιτέθηκαν στην Νορθουμβρία διορίζοντας στην περιοχή έναν υποτελή τους βασιλιά (867). Στην συνέχεια οι Βίκινγκ επιτέθηκαν στη Μερκία στην οποία πέρασαν τον χειμώνα του 867-868. Ο βασιλιάς Μπούργκρεντ της Μερκίας συμμάχησε με τον Έθελρεντ του Ουέσσεξ και του Κεντ και τον μικρότερο αδελφό του τον μελλοντικό Αλφρέδο τον Μέγα προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους Βίκινγκ οι οποίοι αρνήθηκαν οποιαδήποτε συμφωνία, στο τέλος οι κάτοικοι της Μερκίας αναγκάστηκαν να αγοράσουν την ειρήνη. Την επόμενη χρονιά οι Δανοί κατέκτησαν την Ανατολική Αγγλία, στην συνέχεια έδιωξαν τον βασιλιά Μπούργκρεντ απο τη Μερκία τοποθετώντας νέο δικό τους υποτελή βασιλιά τον Κέολγουλφ (874), αργότερα οι Βίκινγκ μοίρασαν τη Μερκία στα δυο επιτρέποντας στον Κέολγουλφ να κυβερνήσει στο δυτικό τμήμα ενώ οι ίδιοι κράτησαν το ανατολικό (877). Την επόμενη χρονιά ο Αλφρέδος συνέτριψε τους Δανούς στη Μάχη του Έντινγκτον κατορθώνοντας να κερδίσει από τους Βίκινγκ το Ουέσσεξ και την δυτική Μερκία ενώ οι ίδιοι διατήρησαν την ανατολική Μερκία, την Νορθουμβρία και την Ανατολική Αγγλία. [9]