From Wikipedia, the free encyclopedia
Δραγώνοι (γερμ. Dragoner, προφέρεται ντραγκόνερ) ονομάζονταν τα ιπποκίνητα τμήματα του πεζικού στην Ευρώπη, τα οποία δηλαδή είχαν άλογα στην διάθεσή τους, όχι όμως για την μάχη, αλλά για την μεταφορά. Ξεκινώντας την εμφάνισή τους από τον 16ο αιώνα γνώρισαν μεγάλη διάδοση μέχρι και τον 19ο αιώνα σε πολλούς στρατούς στην Ευρώπη. Με την πάροδο του χρόνου συμπτύχθηκαν σχεδόν παντού με τα στρατεύματα του ιππικού.
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Το όνομά τους χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 17ου αιώνα. Προέρχεται μάλλον από το δραγόνι, ένα είδος πιστολιού της εποχής εκείνης. Κατά μια άλλη εκδοχή το όνομα προέρχεται από το λατινικό draconarii, που σημαίνει στρατιώτες του Δράκου. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, οι καβαλάρηδες που συνόδευαν τον Πάπα στην λιτανεία προσάρμοζαν στο δόρυ τους μια ασπίδα με την εικόνα ενός δράκου που συμβόλιζε τον σατανά.
Τους Δραγώνους τους έκανε ομάδα όπλων στρατού το 1543 ο Δούκας Πιέρο Στρότσι ή το 1550 ο στρατηγός Σαρλ ντε Κοσσέ-Μπρισσάκ. Στους γαλλικούς θρησκευτικούς πολέμους (1562 έως 1598) μεταξύ των Γάλλων καθολικών και διαμαρτυρομένων (των ονομαζομένων Ουγενότων) πήραν μέρος πολυάριθμοι Δραγώνες. Ο γαλλικός στρατός το 1635 διέθετε έξι τάγματα Δραγώνων. Το 1638 το όνομα έγινε επίσημη ονομασία των Γάλλων καβαλάρηδων του πεζικού. Δραγώνοι ενεπλάκησαν στις μάχες του Τριακονταετούς Πολέμου (1618 έως 1648) και του Αγγλικού εμφύλιου πολέμου (1642 έως 1651).
Λόγω της ευελιξίας τους σε συνδυασμό με το χαμηλό κόστος συντήρησής τους τα τάγματα των Δραγώνων πλήθαιναν συνέχεια μέχρι τις αρχές του 18ου αιώνα. Ενώ το 1658 υπήρχε μόνο ένα σύνταγμα στον γαλλικό στρατό, το 1690 ο αριθμός τους ανέρχονταν στα 43 συντάγματα. Την εποχή του Μεγάλου Πέτρου η Ρωσία διέθετε 30 συντάγματα Δραγώνων.
Στα τέλη του 17ου αιώνα οι Άγγλοι ενσωμάτωσαν τους Δραγώνους στο βαρύ ιππικό. Την ίδια τακτική ακολούθησε και ο Φρειδερίκος Β΄ της Πρωσίας. Οι Γάλλοι ακολούθησαν το 1784. Στον στρατό της Πρωσίας μεταβλήθηκαν το 1800 σε ελαφρύ ιππικό.
Οι Δραγώνοι δε συνήθιζαν να φορούν πανοπλία. Τον 16ο και 17ο αιώνα φορούσαν για προστασία ένα απλό κράνος και δερμάτινο σακάκι. Ήταν οπλισμένοι με μουσκέτα (ντουφέκι) ή με ακόντιο, ενώ είχαν σπαθί για την μάχη σώμα με σώμα. Η εξάσκησή τους ήταν πιο απλή από αυτή του πολεμικού ιππικού, επειδή τα άλογα δεν τα χρησιμοποιούσαν στην μάχη, αλλά μόνο για την μεταφορά. Τα άλογα ήταν επίσης πιο ελαφριά από τα πολύ βαριά πολεμικά άλογα, αφού σκοπός τους ήταν απλά η μεταφορά των πεζικάριων χωρίς το βάρος των πανοπλιών. Είχαν όμως το προτέρημα, ότι βοηθούσαν την τακτική συγκρότηση και ανασυγκρότηση των φαντάρων και την γρήγορη μεταφορά τους σε συγκεκριμένα σημεία της μάχης. Ως μέρος του βαρέως ιππικού, οι Δραγώνοι δρούσαν κάνοντας επίθεση οπλισμένοι με βαριές χατζάρες. Στον στρατό της Πρωσίας ως ελαφρύ ιππικό ήταν οπλισμένοι με ελαφριά σπαθιά. Τον 19ο αιώνα φορούσαν περικεφαλαίες του ιππικού ή το καπέλο του πεζικού, το λεγόμενο τσάκο. Αργότερα φορούσαν το μυτερό κράνος του Πρωσικού στρατού. Για όπλο είχαν βαριές ή ελαφριές καραμπίνες, ανάλογα με το είδος του ιππικού που ανήκαν. Παρ' όλη την εξέλιξή τους προς το ιππικό, οι Δραγώνοι συνέχιζαν να διατηρούν την πολεμική τους κατάρτιση ως πεζικάριοι και πολεμούσαν ακόμα και με την ξιφολόγχη. Στη μάχη τους συνόδευε ο ήχος του τυμπάνου αντί της τρομπέτας και κρατούσαν σημαίες αντί για λάβαρα.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
