Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας
συστηματική συμπεριφορά ενός ατόμου / From Wikipedia, the free encyclopedia
Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας ή ΔΕΠΥ (attention deficit hyperactivity disorder - ADHD) ονομάζεται η συστηματική συμπεριφορά του ατόμου, που απαντά συχνά κατά την παιδική ηλικία και ορίζεται από πληθώρα ειδικών ως διαταραχή, από μερικούς, δε, αναφέρεται και ως επιδημία, καθώς θεωρούν πως ως διαταραχή αφορά σε σεβαστό μέρος του παιδικού πληθυσμού. Εκδηλώνεται το ίδιο συχνά σε όλες τις εθνότητες, φυλετικές ομάδες και κοινωνικές τάξεις. Εμφανίζεται νωρίς στην αναπτυξιακή πορεία του ατόμου και επηρεάζει την ικανότητά του να συγκεντρώνεται σε αυτό που το βάζουν να κάνει.
![]() |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Δ.Ε.Π.Υ (Διαταραχή ελλειματικής προσοχής / υπερκινητικότητας) | |
---|---|
Ειδικότητα | ψυχιατρική και child and adolescent psychiatry |
Συμπτώματα | Απροσεξία,
Υπερκινητικότητα (εξελίσσεται σε ανησυχία στους ενήλικες), εκτελεστική δυσλειτουργία, μεγάλη σε βαθμό λησμονιά, παρορμητικότητα, αδυναμία ακινησίας, συνεχής ανησυχία, αδυναμία συγκέντρωσης σε εργασίες, υπερβολικός προβληματισμός, υπερβολική σωματική κίνηση, υπερβολική ομιλία, αδυναμία να περιμένουν τη σειρά τους, πράξεις χωρίς σκέψη |
Συνήθης έναρξη | Πριν από την ηλικία 6-12 ετών |
Διάρκεια | δια βίου πάθηση |
Είδη | Παρορμητική και υπερκινητική συμπεριφορά, καθώς και από απροσεξία και αφηρημάδα.
Παρορμητικός/υπερκινητικός τύπος. Αυτός, ο λιγότερο συχνός τύπος ΔΕΠΥ, χαρακτηρίζεται από παρορμητικές και υπερκινητικές συμπεριφορές χωρίς απροσεξία και αφηρημάδα. Απρόσεκτος και αφηρημένος τύπος. Αυτός ο τύπος ΔΕΠΥ χαρακτηρίζεται κυρίως από απροσεξία και αφηρημάδα χωρίς υπερκινητικότητα. |
Αίτια | Τόσο γενετικοί όσο και περιβαλλοντικοί παράγοντες |
Διαγνωστική μέθοδος | Με βάση τα συμπτώματα μετά τον αποκλεισμό άλλων πιθανών αιτιών |
Θεραπεία | Ψυχοθεραπεία, αλλαγές στον τρόπο ζωής, φαρμακευτική αγωγή |
Φαρμακευτική αγωγή | Διεγερτικά του ΚΝΣ (π.χ. μεθυλφαινιδάτη, μικτά άλατα αμφεταμίνης), ατομοξετίνη, γουανφακίνη, κλονιδίνη |
Νοσηρότητα | 84,7 εκατομμύρια (2019) |
Ταξινόμηση | |
ICD-10 | F90 |
ICD-9 | 314.00, 314.01 |
OMIM | 143465 |
DiseasesDB | 6158 |
MedlinePlus | 001551 |
eMedicine | med/3103 ped/177 |
MeSH | D001289 |
Δεν πρόκειται για μια προσωρινή κατάσταση ή δυσκολία, αλλά αντανακλά έναν τρόπο λειτουργίας του ατόμου, που τείνει να χαρακτηρίζεται ως «μη φυσιολογικός». Υπάρχει διαχωρισμός, βάσει κριτηρίων, ανάμεσα στα παιδιά που τους αποδίδεται η διαταραχή και στα υπόλοιπα, που απλώς παρουσιάζουν όμοια συμπτώματα. Η ΔΕΠΥ επηρεάζει την ικανότητα του παιδιού να φέρει εις πέρας τις απαιτήσεις της συγκεκριμένης ηλικίας, όπως αυτές έχουν καθοριστεί από την πλειοψηφία των ψυχολόγων και των παιδίατρων.
Στις ήπιες μορφές της, η «διαταραχή» υποχωρεί, καθώς το παιδί μεγαλώνει και η συμπεριφορά του βελτιώνεται, φτάνοντας στο «φυσιολογικό» επίπεδο. Αυτό, όμως, δεν συμβαίνει με τις σοβαρότερες μορφές της διαταραχής. Γενικά, πρόκειται για έναν τρόπο λειτουργίας του ατόμου, που έχει την τάση να εμμένει στον χρόνο.