Ατομοκρατία
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η ατομοκρατία (ή ατομικισμός) είναι μια ηθική στάση, πολιτική φιλοσοφία, ιδεολογία ή κοινωνική ματιά που τονίζει την ηθική αξία του ατόμου[1][2]. Οι ατομικιστές προωθούν την άσκηση των στόχων και επιθυμιών ενός ατόμου και επομένως δίνουν αξία στην ανεξαρτησία και την αυτάρκεια[3] και υποστηρίζουν ότι το συμφέρον του ατόμου οφείλει να προηγείται του κράτους ή μιας κοινωνικής ομάδας[3], ενώ αντιτίθενται στην υπάρχουσα παρέμβαση στα συμφέροντά τους από την κοινωνία ή θεσμούς όπως το κράτος[3]. Ο ατομικισμός συχνά αντιπαραβάλλεται με τον απολυταρχισμό και τον κολεκτιβισμό[4].
Ο ατομικισμός βάζει το άτομο στο επίκεντρο[1] και επομένως ξεκινά «με τη θεμελιώδη αρχή ότι το ανθρώπινο ον είναι πρωταρχικής σημασίας στον αγώνα για την απελευθέρωση[5]». Ο φιλελευθερισμός, ο υπαρξισμός και ο αναρχισμός είναι παραδείγματα κινημάτων που τοποθετούν το ανθρώπινο άτομο ως κεντρική μονάδα ανάλυσης[5]. Ο ατομικισμός επομένως περιλαμβάνει «το δικαίωμα του ατόμου στην ελευθερία και την αυτοπραγμάτωση[6]».
Ο όρος έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για να δηλώσει «την ποιότητα του να είναι κανείς άτομο. Την ατομικότητα[3]» που σχετίζεται με την κατοχή ενός «ατομικού χαρακτηριστικού. Μιας ιδιορρυθμίας[3]». Ο ατομικισμός επομένως είναι συνδεδεμένος τόσο με καλλιτεχνικά και μποέμ ενδιαφέροντα και τρόπους ζωής όπου διακρίνεται μια τάση προς την αυτό-δημιουργία και τον πειραματισμό σε αντίθεση με την παράδοση ή κυρίαρχες δημοφιλείς μαζικές απόψεις και συμπεριφορές[3][7], όσο επίσης και με ουμανιστικές φιλοσοφικές θέσεις και την ηθική[8][9].