Η Μέμφις ήταν η αρχαία πρωτεύουσα της Κάτω Αιγύπτου, και του Παλαιού Βασιλείου της Αιγύπτου από τη θεμελίωσή της έως το 1300 Π.Κ.Ε./π.Χ.. Το αρχαίο αιγυπτιακό της όνομα ήταν Ίνεμπ Χετζ. Το όνομα Μέμφις είναι ελληνική μεταγραφή του αιγυπτιακού ονόματος της πυραμίδας του Πέπι Α', Μεν-νεφέρ, που έγινε Μένφε στην Κοπτική. Το επίσημο όνομα της Μέμφιδος στο Μέσο Βασίλειο ήταν "Μεν-νεφέρ Πέπι Μερ", που σημαίνει "πυραμίδα στέρεη και εκπληκτική του Πέπι Α΄". Σύμφωνα βέβαια με την ελληνική μυθολογία και τη Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, η πόλη ιδρύθηκε από τον βασιλιά της Αιγύπτου Έπαφο, τον γιο του Δία και της αργίτισσας πριγκίπισσας Ιούς, ο οποίος έδωσε στην πόλη το όνομα της γυναίκας του, της Μέμφιδος, κόρης του Νείλου. Οι σύγχρονες πόλεις Μιτ Ραχίνα, Νταχσούρ, Σακκάρα, Αμουζίρ, Αμπού Γκοράμπ και Ζογυέτ ελ Αρύαν, νότια του Καΐρου, βρίσκονται όλες στη διαχειριστική επικράτεια της ιστορικής Μέμφιδος. Η πόλη ήταν επίσης γνωστή στην Άνω Αίγυπτο ως Ανκχ-Ταουί, γεγονός που υποδεικνύει τη σημασία της πόλης στην Άνω και την Κάτω Αίγυπτο. Τα ερείπιά της βρίσκονται 19 χλμ. νότια του Καΐρου, στη δυτική όχθη του Νείλου.