Με τον όρο ιντελιγκέντσια είναι γνωστό το σύνολο των διανοουμένων μέσα σε μία κοινωνία, θεωρούμενο ως κοινωνικός παράγοντας. Διανοούμενοι εδώ είναι αυτοί που κατέχουν τη γνώση και διαθέτουν ανεπτυγμένη κρίση, η οποία βασίζεται στη σκέψη και στη γνώση, ενώ συνήθως εκτελούν σύνθετο διανοητικό έργο. Ως μέλη της ιντελιγκέντσιας, οι διανοούμενοι έχουν συνείδηση κοινωνικής ομάδας και καθοδηγούν, ασκούν κριτική ή διαδραματίζουν με κάποιον άλλο τρόπο ηγετικό ρόλο στη διαμόρφωση της κουλτούρας και της πολιτικής ζωής. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Πολωνό φιλόσοφο και πολιτικοκοινωνικό συγγραφέα Κάρολ Λίμπελτ το 1844. Ο Λίμπελτ τον δανείσθηκε από τον `Εγελο, για να περιγράψει το μορφωμένο και δραστήριο υποσύνολο των πατριωτών αστών, που θα ήταν σε θέση να καταστούν οι πνευματικοί ηγέτες μιας κατεχόμενης χώρας. Τα μέλη της ιντελιγκέντσιας περιλαμβάνουν συνήθως τους ακαδημαϊκούς, τους καλλιτέχνες, τους εκπαιδευτικούς, τους συγγραφείς, τους λεγόμενους «ανθρώπους των γραμμάτων» και αρκετά συχνά τους δημοσιογράφους.