Ο Pentium Pro ήταν η έκτη γενιά μικροεπεξεργαστών 32-bit που σχεδίασε, παρήγαγε και παρουσίασε η εταιρεία ημιαγωγών Intel το Νοέμβριο του 1995.[1] Ήταν σχεδιασμένος κυρίως για εξυπηρετητές (servers), λειτουργία σε μητρικές με δυνατότητα υποστήριξης δύο ή τεσσάρων επεξεργαστών μαζί και λειτουργία σε υπερυπολογιστές. Προηγήθηκε της κυκλοφορίας του Pentium II αλλά ουσιαστικά αντικαταστάθηκε από τον Pentium II Xeon. Η συχνότητα λειτουργίας ξεκινούσε από τα 150 MHz στις πρώτες εκδόσεις και έφτανε στα 200MHz στις τελευταίες. Η παραγωγή του σταμάτησε το 1998. Ο Pentium Pro κυκλοφόρησε μετά τον Pentium και ήταν μέλος της οικογένειας επεξεργαστών με τον κωδικό x86 και ο πρώτος που χρησιμοποιούσε τη μικροαρχιτεκτονική P6.
Μία έκδοση στα 150MHz, FSB στα 60MHz, και L2κρυφή μνήμη (cache) στα 256kB, (κωδικός KB80521EX150).
Μία έκδοση στα 166MHz, FSB στα 66MHz, και L2 cache στα 512kB, (κωδικός KB80521EX166).
Μία έκδοση στα 180MHz, FSB στα 60MHz, και L2 cache στα 256kB, (κωδικός KB80521EX180).
Τρεις εκδόσεις στα 200MHz, FSB στα 66MHz, και L2 cache στα 256/512kB και 1 MB αντίστοιχα. (κωδικοί: KB80521EX200 για τους δύο πρώτους και GJ80521EX200 για τον τρίτο).
Η συχνότητα λειτουργίας του (χρονισμός ρολογιού) ξεκινούσε από τα 150 ΜHz και έφτανε στα 200MHz.
Η ταχύτητα του FSB (Front-side bus) ήταν στα 60 και 66MHz.
Ενσωμάτωνε 21.000.000 τρανζίστορ στις απλές εκδόσεις, 36.500.000 στις αναβαθμισμένες και έφτανε στα 66.000.000 στην ισχυρότερη του έκδοση. Σε κάθε περίπτωση, τουλάχιστον 10 φορές λιγότερα από ότι περιέχει ένας σημερινός μικροεπεξεργαστής.[2]
Είχε εσωτερική κρυφή μνήμη (L1 cache) με χωρητικότητα 8 + 8 KB και L2 cache με 256 kB στα πρώτα μοντέλα. Η L2 cache έφτανε στα 512 kB στις μετέπειτα εκδόσεις και τέλος στο 1MB στην τελευταία έκδοση.
Είχε δυνατότητα διευθυνσιοδότησης στα 36 bit (δίαυλος διευθύνσεων, address bus), δηλαδή διαχειριζόταν 236byte μνήμης, ήτοι 68.719.476.736 byte ή 64 GB. Επίσης μπορούσε να διευθυνσιοδοτήσει 246 ή 64 terabyte εικονικής μνήμης (Virtual Memory).[3]
Με τα εξωτερικά κυκλώματα επικοινωνούσε με δίαυλο δεδομένων (data bus) των 64 bit.[2]
Η βάση του ήταν τύπου SPGA (Staggered Pin Grid Array) 387 ακίδων, κεραμική σε 5 εκδόσεις και από πλαστικό και αλουμίνιο στην έκδοση με τον κωδικό GJ80521EX200.