Έλληνας θεολόγος, φιλόσοφος και καθηγητής πανεπιστημίου From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Χρήστος Ανδρούτσος (1869 - 1935) ήταν Έλληνας θεολόγος, φιλόσοφος και συγγραφέας.
| Χρίστος Ανδρούτσος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 7ιουλ. / 19 Ιανουαρίου 1869γρηγ. Γκεμλίκ[1] |
| Θάνατος | 3 Νοεμβρίου 1935[1] Αθήνα[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης (1887–1892) Πανεπιστήμιο της Λειψίας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | θεολόγος διδάσκων πανεπιστημίου φιλόσοφος |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1912–1935) Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού (από 1926) |
| Επηρεάστηκε από | Πλάτων[2] Βίλχελμ Βουντ[2] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γεννήθηκε στην Κίο της Βιθυνίας στις 7 Ιανουαρίου του 1869. Έμεινε ορφανός από μικρή ηλικία και έτσι παράλληλα με τις σχολικές του υποχρεώσεις ασχολούνταν και με γεωργικές εργασίες. Σπούδασε στην κεντρική ιερατική σχολή της Κωνσταντινούπολης (1882-1887), και μετά στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από όπου αποφοίτησε το 1892 συγγράφοντας και τη θεολογική διατριβή με θέμα «Το λογικό κύρος των περί υπάρξεως του Θεού αποδείξεων». Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας με έξοδα του Θοδωράκη Ζαφειρίδη ευεργέτη από την Κίο, όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας. Εκεί υπήρξε μαθητής των φιλοσόφων Βίλχελμ Βουντ και Ρούντολφ Χάιντσε.[3] Διορίστηκε καθηγητής στη Χάλκη, στην Κρήτη (Ηράκλειο και Χανιά)[4], στο Μαράσλειο Διδασκαλείο της Αθήνας και το Ελληνικό Εκπαιδευτήριο στο Γκαλάτσι της Ρουμανίας. Το 1912 διορίστηκε καθηγητής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας όπου δίδαξε Δογματική και Χριστιανική Ηθική μέχρι και το θάνατό του το 1935. Στο ενδιάμεσο είχε παυθεί από το Πανεπιστήμιο εξαιτίας των πολιτικών ασταθειών που επικρατούσαν στην Ελλάδα[5] και των συχνών παρεμβάσεων του στα πολιτικά. Διετέλεσε κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου κατά τα ακαδημαϊκά έτη 1912-1913, 1917-1918 και 1921-1922.[6][7]
Το 1926 διορίστηκε στο Υπουργείο Παιδείας όπου ανέλαβε τη διεύθυνση Θρησκευμάτων. Το 1914 του απονεμήθηκε ο Αργυρός Σταυρός των Ιπποτών του Τάγματος του Σωτήρος και το 1921 ο αντίστοιχος Χρυσός.[7]
Απεβίωσε στις 3 Νοεμβρίου 1935[5] στην Αθήνα[3] μετά από βραχεία νόσο. Τη νεκρώσιμο ακολουθία του, τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος.[4]
Συνεργαζόταν με δύο Πατριάρχες της εποχής του, τον Ιωακείμ Γ΄ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και τον Δαμιανό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Έτσι είχε τη δυνατότητα να επηρεάζει τις αποφάσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας, της οποίας τα συμφέροντα εκπροσωπούσε σε διάφορα εκκλησιαστικά συνέδρια.[7]
Η περιουσία του δόθηκε, μέσω διαθήκης, για την έκδοση θεολογικών και φιλοσοφικών έργων, ενώ το περίσσευμα από τα έξοδα αυτά διδόταν στο ίδρυμα «Ευγηρείας Πρόνοια».[4] Έγραψε διάφορες μονογραφίες, διατριβές και λόγους, και μερικά από τα έργα του βραβεύτηκαν και μεταφράστηκαν σε άλλες γλώσσες. Πολλά από τα έγγραφά του βρίσκονται στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη.[7]
Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους θεολόγους που δίδαξαν στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ το 1939 ο Παναγιώτης Μπρατσιώτης εξέδωσε μια μελέτη αφιερωμένη σε αυτόν και το έργο του, το οποίο λόγω του συντηρητισμού του ήταν επηρεασμένο από τη ρωμαιοκαθολική θεολογία[8]. Σημαντική ήταν και η παρουσία του στο φιλοσοφικό στερέωμα όπου και εκεί αναδείχθηκε κορυφαίος. Υποστήριζε την ελληνική παράδοση εναντίον της σύγχρονης κοσμικής φιλοσοφίας.[7]
Μεταξύ των έργων του περιλαμβάνονται τα εξής[7]:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
