Χισάμ Β΄

Ο Χισάμ Β΄ ή Αμπούλ-Βαλίντ Χισάμ Β΄ αλ-Μουαγιάντ μπι-λάχ, αραβικά: الولید, ήταν ο 3ος χαλίφης των Ομμεϋαδών της Ισπανίας, στην Αλ-Ανταλούς από το 976 έως το 1009, και από το 1010 έως το 1013.^[1]

Χισάμ Β΄
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	ابو الولید ھشام المؤيد بالله (Αραβικά)
Γέννηση	11  Ιουνίου 965 ή 966 Κόρδοβα
Θάνατος	25  Απριλίου 1013 Κόρδοβα
Χώρα πολιτογράφησης	Αλ-Ανταλούς
Θρησκεία	Ισλάμ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	Χαλίφης
Οικογένεια
Γονείς	Αλ-Χακάμ Β΄ και Subh
Οικογένεια	Δυναστεία των Ομεϋαδών
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Χαλίφης της Κόρδοβας (976–1009) Χαλίφης της Κόρδοβας (1010–1013)
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η βασιλεία του

Χρυσό ντινάρ τού Χισάμ Β΄ αλ-Μουαγιάντ μπι-λάχ, Πρώτη βασιλεία του (976-1009) κοπή της αλ-Ανταλούς (Κόρδοβα). Χρονολογείται το 396 ΕΕ (1006/7).

Το 976, σε ηλικία 10 ετών, ο Χισάμ Β' διαδέχτηκε τον πατέρα του αλ-Χακάμ Β ́ ως χαλίφης της Κόρδοβας. Ο Χισάμ Β ́ ήταν ανήλικος κατά την ανάρρησή του, και επομένως ήταν ανίκανος να κυβερνήσει. Για να ωφελήσει το Χαλιφάτο, η μητέρα του Σουφχ βοηθήθηκε από τον πρώτο υπουργό Τζαφάρ αλ Μουσαφί να ενεργήσουν ως αντιβασιλείς με τον αλ-Μανσούρ ιμπν Αμπί Ααμίρ (καλύτερα γνωστό ως "Αλμανζόρ") ως διαχειριστή της. Το 978 ο Αλμανζόρ κατάφερε να πάρει τη θέση τού βασιλικού επιμελητή. Σε μια προσπάθεια να θέσει τον εαυτό του ως πιθανό κυβερνήτη του Χαλιφάτου, ο Aλμανζόρ και ο στρατηγός Γκαλίμπ αλ-Σικλαμπί σαμποτάρισαν τον αδελφό τού αλ-Χακάμ Β΄, ο οποίος θα τον διαδεχόταν και θα γινόταν ο επόμενος χαλίφης της Κόρδοβας. Ακόμη πολύ νέος για να κυβερνήσει, ο Χισάμ Β ́ έδωσε τα ηνία της εξουσίας στον Αλμανζόρ το 981, ο οποίος έγινε ο de facto ηγέτης του Χαλιφάτου μέχρι το τέλος του το 1002. ^[2] Ο αλ-Μανσούρ ιμπν Αμπί Αμίρ διαιώνισε τη θέση του ως παντοδύναμου κυβερνήτη που ήταν υπεύθυνος για την αυτοκρατορία, εξορίζοντας τον Χισάμ Β΄ και ουσιαστικά τον κράτησε αιχμάλωτο για το μεγαλύτερο μέρος της βασιλείας του ως 3ου χαλίφη της Κόρδοβας. Με τις αμέτρητες επιτυχημένες εκστρατείες του εναντίον των χριστιανικών δυνάμεων στη βόρεια Ιβηρική, όπως στη Βαρκελώνη το 985, το Λεόν το 988, καθώς και μια μεγάλη επίθεση στην εκκλησία του Αγίου Ιακώβου, στην πόλη Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα της Γαλικίας το 998, ο Αλμανζόρ έγινε γνωστός για την ώθηση τού Χαλιφάτου της Κόρδοβας στο ζενίθ της ισχύος του στην ισλαμικής Ιβηρικής ιστορίας. 

Το 1002, μετά το τέλος τού πατέρα του (Αλμανζόρ), ο Αμπντ αλ-Μαλίκ αλ-Μουζαφάρ (1002-1008) έγινε ο κυβερνήτης τού Χαλιφάτου και ηγήθηκε επιτυχημένων εκστρατειών εναντίον της Ναβάρρας και της Βαρκελώνης. Το 1008 ο Αμπντ αλ-Ραχμάν Σαντσουέλο (1008-1009) δηλητηρίασε τον αδελφό του Αμπντ αλ-Μαλίκ αλ-Μουζαφάρ, γεγονός που οδήγησε στον θάνατο εκείνου τον Οκτώβριο τού 1008. Το 1009, ενώ ο Αμπντ αλ-Ραχμάν Σαντσουέλο διεξήγαγε πόλεμο ενάντια τού Αλφόνσου Ε΄ στο Λεόν, ο Μουχαμάντ αλ-Μαχντί (γιος τού Χισάμ ιμπν Αμπντ αλ-Τζαφάρ, εξαδέλφου τού Χισάμ Β΄) ανέλαβε τον θρόνο από τον Χισάμ Β΄ και τον κράτησε όμηρο στην Κόρδοβα. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, μήνες μόλις μετά την έναρξη τού ελέγχου του ως κυβερνήτη τού Χαλιφάτου, ο Μουχαμάντ Β΄ αλ-Μαχντί ανατράπηκε από έναν στρατό κυρίως Βερβέρων (τον οποίο είχε διοικήσει προηγουμένως, αλλά από τον οποίο αργότερα εγκαταλείφθηκε) που ηγείτο από τον Σουλαϋμάν ιμπν αλ-Χακάμ (γιος τού αλ-Χακάμ ιμπν Σουλαϋμάν, εξαδέλφου τού Χακάμ Β΄) στη μάχη της Αλκολέα. Μετά τη μάχη, ο Aμπντ αλ-Ραχμάν Σαντσουέλο εξορίστηκε στο Τολέδο, οπότε ο Σουλαϋμάν έθεσε πολιορκία στην Κόρδοβα, απελευθερώνοντας τον Χισάμ Β΄ από τη φυλακή, που έλαβε χώρα υπό την κυριαρχία τού Μουχαμάντ Β΄ αλ-Μαντί. Ο Σουλαϋμάν ιμπν αλ-Χακάμ διορίστηκε χαλίφης από τον Βερβερικό στρατό του, και διατήρησε αυτή τη θέση μέχρι που Μουχαμάντ Β΄ αλ-Μαχντί να ανακαταλάβει το έδαφος τον Μάιο του 1010. Τελικά, τα Σλαβικά σώματα τού Χαλιφάτου υπό τον αλ-Βαχντίντ αποκατέστησαν τον Χισάμ Β΄ ως χαλίφη (1010-1013).

Ο Χισάμ Β΄ ήταν πλέον υπό την επιρροή του αλ-Βαχντίντ, ο οποίος ωστόσο δεν ήταν σε θέση να αποκτήσει τον έλεγχο των Βερβερικών στρατευμάτων: αυτοί εξακολουθούσαν να υποστηρίζουν τον Σουλαϋμάν, και ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίστηκε. Το 1013 οι Βέρβεροι κατέλαβαν την Κόρδοβα και έκαναν πολλή λεηλασία και καταστροφή. Τι συνέβη στον Χισάμ Β΄ μετά από αυτό είναι αβέβαιο∙ υποτίθεται ότι σκοτώθηκε στις 19 Απριλίου 1013 από τους Βερβέρους. Σε κάθε περίπτωση, ο Σουλεϊμάν ιμπν αλ-Χακάμ (1013-1016) έγινε χαλίφης.^[3]

Αναβίωση υπό τους βασιλείς ταϊφά

Λόγω της εξαφάνισής του, και συνεπώς της πιθανής επιβίωσής του, ο Χισάμ Β ́ αναβίωσε ως σύμβολο νομιμότητας από τους ηγεμόνες ταϊφά (περιοχών), που εμφανίστηκαν μετά την οριστική κατάρρευση τού χαλιφάτου: το 1035, ο κυβερνήτης της Ταϊφά της Σεβίλλης, Αμπού αλ-Κασίμ Μουχαμάντ ιμπν Αμπάντ, ανακοίνωσε ότι ο Χισάμ Β΄ είχε επανεμφανιστεί και δήλωσε την πίστη του σε αυτόν. Άλλες ταϊφά που έπεσαν υπό την κυριαρχία της Σεβίλλης κατά τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν το ίδιο. Μόνο το 1060 ο Σεβιλλιανός κυβερνήτης Αμπάντ Β΄ αλ-Μουταντίντ αναγνώρισε ότι ο υποτιθέμενος Χισάμ είχε αποβιώσει το 1044 χωρίς διάδοχο, αλλά η "ευνοϊκή φαντασία" της επιβίωσής του κράτησε τουλάχιστον μέχρι το 1082-83, όταν το όνομά του εμφανίζεται ακόμη στα νομίσματα της ταϊφά της Θαραγόθα. ^[4]

Βλέπε επίσης

• Τζακόμπ ιμπν Τζαού

Αναφορές

1. Brill, E. J. (1993). First Encyclopaedia of Islam: 1913-1936, Volume 3. BRILL. ISBN 978-9004097964. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2016.
2. Clarke, Nicola (2 January 2016). «Heirs and Spares: Elite Fathers and Their Sons in the Literary Sources of Umayyad Iberia». Al-Masāq 28 (1): 67–83. doi:10.1080/09503110.2016.1152805. https://eprint.ncl.ac.uk/fulltext.aspx?url=219590/3BC5371E-74D6-4344-B832-6B1780DB62C6.pdf&pub_id=219590.
3. Bury, John Bagnell (1922). «The Cambridge Medieval History vol 3 - Germany and the Western Empire». Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2016.
4. Kennedy 1996.

Πηγές

• Kennedy, Hugh (1996). Muslim Spain and Portugal. A political history of al-Andalus. London: Longman. ISBN 978-0-582-49515-9.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Αλ-Ανταλούς: η τέχνη της Ισλαμικής Ισπανίας, ένας κατάλογος εκθέσεων από το Μετροπολιτικό Μουσείο Τέχνης (πλήρως διαθέσιμος online ως PDF), ο οποίος περιέχει υλικό για τον Χισάμ Β΄.