Χειροκρότημα

Το χειροκρότημα αποτελεί κυρίως ένδειξη επευφημίας ή επαίνων που εκφράζεται του χτυπήματος των παλάμων των χεριών μεταξύ τους, προκειμένου να δημιουργηθεί θόρυβος, συνήθως μετά, ή και πριν, από μια παράσταση, συναυλία, ομιλία ή θεατρικό έργο, ως ένδειξη επιδοκιμασίας.

Η ιστορία του χειροκροτήματος είναι αβέβαιη, αλλά είναι ευρέως διαδεδομένο στους ανθρώπινους πολιτισμούς. Η ποικιλία των μορφών του περιορίζεται μόνο από την ικανότητα επινόησης μέσων για την παραγωγή θορύβου^[1] (π.χ. χτυπήματα ποδιών ή χτυπήματα γροθιών ή χεριών στο τραπέζι).

Οι Ρωμαίοι συνήθιζαν να τρίβουν το μεσαίο δάκτυλο και τον αντίχειρα.

Παραπομπές

1.  

   Μία ή περισσότερες προτάσεις από το προηγούμενο κείμενο ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Applause» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 2 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σσ. 222–223