Υγρό ηπειρωτικό κλίμα

Ένα υγρό ηπειρωτικό κλίμα είναι μια κλιματική περιοχή που ορίστηκε από τον Ρωσογερμανό κλιματολόγο Βλαντίμιρ Κέππεν το 1900,^[1] χαρακτηρίζεται από τέσσερεις διαφορετικές εποχές και μεγάλες εποχιακές διαφορές θερμοκρασίας, με θερμά έως καυτά (και συχνά υγρά) καλοκαίρια και κρύους (μερικές φορές πολύ κρύους στις βόρειες περιοχές) χειμώνες. Βροχόπτωση πέφτει συνήθως όλο το χρόνο. Ο ορισμός αυτού του κλίματος σχετικά με τη θερμοκρασία έχει ως εξής: η μέση θερμοκρασία του πιο κρύου μήνα πρέπει να είναι κάτω από -3 °C^[2] και πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερεις μήνες των οποίων οι μέσες θερμοκρασίες είναι 10 °C ή περισσότερο. Επιπλέον, η εν λόγω τοποθεσία δεν πρέπει να είναι ημιάνυδρη ή άνυδρη. Οι υποτύποι Dfb, Dwb και Dsb είναι επίσης γνωστοί ως ημιβόρειοι.

Υγρό ηπειρωτικό κλίμα παγκοσμίως, εφαρμόζοντας την κλιματική ταξινόμηση Κέππεν

  Dsa

  Dsb

  Dwa

  Dwb

  Dfa

  Dfb

Τα υγρά ηπειρωτικά κλίματα βρίσκονται γενικά μεταξύ γεωγραφικού πλάτους 30 °Β και 60 °Β,^[3] εντός των κεντρικών και βορειοανατολικών τμημάτων της Βόρειας Αμερικής, της Ευρώπης και της Ασίας. Βρίσκονται πολύ λιγότερο συχνά στο Νότιο Ημισφαίριο, λόγω της ευρύτερης περιοχής του ωκεανού σε αυτό το γεωγραφικό πλάτος και της επακόλουθης μεγαλύτερης θαλάσσιας ευκρασίας. Στο Βόρειο Ημισφαίριο, μερικά από τα υγρά ηπειρωτικά κλίματα, συνήθως στο Χοκκάιντο, το Βόρειο Χόνσου, τη νήσο Σαχαλίνη, τη Σκανδιναβία, τη Νέα Σκωτία και τη Νέα Γη, επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τη θάλασσα, με σχετικά δροσερά καλοκαίρια που βρίσκονται ακριβώς κάτω από το σημείο τήξης.^[4] Πιο ακραία υγρά ηπειρωτικά κλίματα που βρίσκονται στη βορειοανατολική Κίνα, τη νότια Σιβηρία, τις Καναδικές Στέπες και την περιοχή των Μεγάλων Λιμνών του Αμερικανικού Μεσοδυτικού και Κεντρικού Καναδά συνδυάζουν θερμότερα καλοκαιρινά μέγιστα και ψυχρότερους χειμώνες από τη θαλάσσια κλιματική ποικιλία.^[5]

Παραπομπές

1. Michal Belda; Eva Holtanová; Tomáš Halenka; Jaroslava Kalvová (2014-02-04). «Climate classification revisited: from Köppen to Trewartha». Climate Research 59 (1): 1–14. doi:10.3354/cr01204. Bibcode: 2014ClRes..59....1B. https://www.int-res.com/articles/cr_oa/c059p001.pdf.
2. Kottek, Markus; Grieser, Jürgen; Beck, Christoph; Rudolf, Bruno; Rubel, Franz (2006). «World Map of the Köppen-Geiger climate classification updated». Meteorologische Zeitschrift 15 (3): 259–263. doi:10.1127/0941-2948/2006/0130. Bibcode: 2006MetZe..15..259K. https://nbn-resolving.org/urn:nbn:de:bvb:384-opus4-400838.
3. Béla Berényi. Cultivated Plants, Primarily As Food Sources -- Vol II -- Fruit in Northern Latitudes (PDF). Encyclopedia of Life Support Systems. σελ. 1. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2015.
4. «Halifax, Nova Scotia Temperature Averages». Weatherbase. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2015.
5. «Milwaukee, Wisconsin Temperature Averages». Weatherbase. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2015.