Τύχη (μυθολογία)

Η Τύχη^[1] είναι θεότητα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, προσωποποίηση της ευμάρειας και του πλούτου μιας πόλης. Παριστάνονταν ως γυναίκα που κρατούσε συνήθως ένα μικρό παιδί, ένα στάχυ ή το κέρας της Αμαλθείας ως ένδειξη του πλούτου.

Τύχη
Σύντροφος-οι	Αγαθοδαίμων
Γονείς	Ωκεανός, Δίας και Ερμής και Τηθύς και Αφροδίτη
Σχετικά πολυμέσα
wikidata (π)

Θεωρείται είτε κόρη του Ερμή και της Αφροδίτης, είτε μια από τις Ωκεανίδες, κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος^[2], ενώ ο Πίνδαρος την αναφέρει ως κόρη του Δία.^[3]

Ιδιαίτερα στην Ελληνιστική εποχή, οι πόλεις είχαν ως προστάτιδα τη δική τους Τύχη, η οποία απεικονιζόταν συχνά σε νομίσματα, με κορώνα τα τείχη της πόλης.

Η αντίστοιχη Ρωμαϊκή θεότητα ήταν η Φορτούνα. Στην ελληνοβουδιστική τέχνη της Γκαντχάρα, η Βουδιστική θεότητα Χάριτι σχετίζεται με την Τύχη και παρουσιάζεται να κρατά το κέρας της Αμάλθειας και να φορά ελληνικές ενδυμασίες.

Δείτε επίσης

• Ο αστεροειδής 258 Τύχη, που ανακαλύφθηκε το 1886, πήρε το όνομά του από τη μυθική αυτή θεότητα.

Παραπομπές

1. «Tyche | Greek goddess | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2022.
2. Ησίοδος, Θεογονία
3. Πίνδαρος «Πυθιόνικοι- Ωδή 10η»

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Tyche στο Wikimedia Commons

Φωτοθήκη

• 
  Οι Τρεις Τύχες. Ανάγλυφο, περί το έτος 160 (Μουσείο του Λούβρου).
• 
  Ο Γορδιανός Γ΄ με τη σύζυγό του Τρανκουιλλίνα, ΑΥΤΟΚ[ΡΑΤΩΡ] Κ[ΑΙΣΑΡ] Μ[ΑΡΚΟΣ] ΑΝΤ[ΩΝΙΟΣ] ΓΟΡΔΙΑΝΟΣ ΣΕΒ[ΑΣΤΟΣ] ΤΡΑΝΚΥΛΛΙΝΑ ΣΕΒ[ΑΣΤΗ]. Στην άλλη όψη η Τύχη της πόλης, ΑΥΡ[ΗΛΙΑ] ΣΕΠ[ΤΗ] ΚΟΛ[ΟΝΙΑ] ΣΙΝΓΑΡΑ. Χάλκινο νόμισμα, π. 238-244.
• 
  Η Τύχη της Ρώμης (από τον Θησαυρό του Εσκουιλίνου, Βρετανικό Μουσείο).
• 
  Η Τύχη της Κωνσταντινούπολης (από τον Θησαυρό του Εσκουιλίνου, Βρετανικό Μουσείο).
• 
  Η Τύχη της Αλεξάνδρειας (από τον Θησαυρό του Εσκουιλίνου, Βρετανικό Μουσείο).
• 
  Ο Μέγας Κωνσταντίνος στέφεται από την Τύχη της Κωνσταντινούπολης (περ. 4ος αιώνας).