ελληνικό μουσικό συγκρότημα From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Τερμίτες δημιουργήθηκαν το 1980 από τους Αντώνη Μιτζέλο (σόλο κιθάρα, σύνθεση, ενορχήστρωση), Λαυρέντη Μαχαιρίτσα (φωνή, κιθάρα, σύνθεση), Παύλο Κικριλή (ακουστική κιθάρα, μπάσσο, σύνθεση), Δημήτρη Βασαλάκη (ηλεκτρικό μπάσσο) και Τόλη Σκαματζούρα στα τύμπανα. Η αρχική ονομασία τους ήταν P.L.J. Band. Ο πρώτος δίσκος κυκλοφόρησε το 1982 από τη Vertigo με τίτλο "Armageddon" και περιείχε instrumental κομμάτια, κάποια σε αγγλικό στίχο και για πρώτη παγκόσμια φορά στίχους από την Αποκάλυψη του Ιωάννη στην αρχαία Ελληνική γλώσσα. Ο δίσκος αρχικά πούλησε ελάχιστα κομμάτια (γύρω στα 400) αργότερα έτυχε παγκόσμιας κυκλοφορίας και αναγνώρισης. Σήμερα είναι συλλεκτικό βινύλιο (και εξαιρετικά ακριβό) στις ξένες αγορές. Αμερικάνικος και Ευρωπαϊκός μουσικός τύπος εκθειάζει το Armageddon χαρακτηρίζοντας το έναν από τους καλύτερους δίσκους Progressive rock που ηχογραφήθηκαν ποτέ.[1] Είναι από τους πρώτους έθνικ-ροκ δίσκους και από τους πρώτους δίσκους που αναφέρονται στην οικολογία και την καταστροφή του πλανήτη.
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Το 1983, έπειτα από την εμπορική αποτυχία του πρώτου τους δίσκου, το συγκρότημα αποφασίζει να στραφεί στον Ελληνικό στίχο. Μαζί με τη γλώσσα των στίχων αλλάζει και το όνομα του συγκροτήματος, το οποίο γίνεται πλέον Τερμίτες. Στο συγκρότημα προστίθεται ο Φίλιππος Σπυρόπουλος στα ντραμς. Τους στίχους σε αρκετά κομμάτια γράφει ο Μιχάλης Μαρματάκης. Κυκλοφορεί ο ομώνυμος δίσκος (Τερμίτες).
Το 1984 κυκλοφορεί ο δίσκος "Η αμαρτωλή Μαρία" με τη συμμετοχή του Γιώργου Νταλάρα στα τραγούδια Αρκούδες και Σκόνη ανατρέποντας τη μουσική ''τάξη '' της χώρας.
Το 1986 την παραγωγή των δίσκων αναλαμβάνει η Virgin. Κυκλοφορεί ο δίσκος "Τσιμεντένια τραίνα". Το Τραγούδι της νύχτας στο album Τσιμεντένια τραίνα το 1986 είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας των Τερμιτών με τη μοναδική Φλέρυ Νταντωνάκη με την οποία έκαναν συναυλίες και σειρά ζωντανών παραστάσεων στην ιστορική μουσική σκηνή Ζυγός στην Πλάκα. Στον ίδιο δίσκο υπάρχει και το τραγούδι Σκληρή μουσική, σε στίχους του Αντώνη Μιτζέλου[2]. Από το συγκρότημα έχει αποχωρήσει ο Δημήτρης Βασαλάκης και ο Παύλος Κικριλής γίνεται ο μπασίστας του συγκροτήματος. Παράλληλα γίνεται μια σημαντική συναυλία στο θέατρο του Λυκαβηττού που είναι δηλωτική του τι συμβαίνει μουσικά στη χώρα με τη νέα μουσική που εξαπλώνεται από άκρη σε άκρη. Συμμετέχει ο Γιώργος Νταλάρας, ο Σάκης Μπουλάς, ο Αντώνης Βαρδής, οι αδερφοί Κατσιμίχα, η Σοφία Βόσσου κ.α. Το κομμάτι "Πόσο σε θέλω" βγαίνει ουσιαστικά εκείνη τη στιγμή πάνω στη σκηνή... Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί ηχογραφημένη με τον τίτλο "Τσιμεντένιο Κονσέρτο".[3] «Κάτι είχε μόλις αλλάξει στην Ελληνική μουσική…»
Οι Τερμίτες ηχογραφούν στο studio Sierra και συνεργάζονται αρχικά με τον ηχολήπτη Άκη Γκολφίδη [4] κι αργότερα με τον Κώστα Καλημέρη. Παραγωγός σε όλα τα Ελληνόφωνα album που ηχογράφησαν οι Τερμίτες ήταν ο Γιάννης Δουλάμης ενώ τον μεγαλύτερο όγκο των στίχων που μελοποίησαν ήταν των ποιητών Μιχάλη Μαρματάκη, Ξενοφώντα Μπρουτζάκη και Χάρη Καφετζόπουλου. Μελοποίησαν επίσης Charles Bukowski και François Villon. Κυκλοφορούν συνολικά 13 άλμπουμ σε διάστημα 10 ετών (5 studio, 2 live, 7 συλλογές και 5 συμμετοχές), δημιουργώντας ένα ξεχωριστό μουσικό ιδίωμα στον χώρο του Ελληνικού τραγουδιού. Τη δεκαετία του 1980 ο συνθέτης και κιθαρίστας του συγκροτήματος Αντώνης Μιτζέλος εκτός από τη χαρακτηριστικά μεγάλη του ταχύτητα έφερε και ανέπτυξε στην Ελλάδα για πρώτη φορά τεχνικές όπως το Tapping, Floyd rose tremolo και Violin-volume gtr. Δίνουν συναυλίες σε clubs (Κύτταρο, Rodeo, Λύδρα, Tiffanys κ.ά) και μεγάλα στάδια. Κορυφαίες συναυλίες τους ήταν αυτές στο θέατρο του Λυκαβηττού και στο ΣΕΦ. Οι Τερμίτες ενοποιώντας τους δυο αντίθετους αισθητικά πόλους του τραγουδιού στη χώρα, συνεργάζονται με τους: Γιώργο Νταλάρα, Φλέρυ Νταντωνάκη, Παύλο Σιδηρόπουλο, Αντώνη Βαρδή, Σάκη Μπουλά, Αδελφούς Κατσιμίχα, Γιάννη Γιοκαρίνη, Σοφία Βόσσου, Βασίλη Παπακωνσταντίνου κ.ά.
Το 1988 η επιτυχία και η αναγνώριση από το ευρύ κοινό έχουν έρθει, κάνουν μια μεγάλη περιοδεία σε στάδια και μεγάλα θέατρα μαζί με τη Χαρούλα Αλεξίου και κυκλοφορεί ο τελευταίος και εμπορικότερος δίσκος τους με την ονομασία "Περιμένοντας τη βροχή" [5]. Περιέχει την στούντιο εκτέλεση του Πόσο σε θέλω, την επιτυχία Πάρε με από εδώ, τη Θεά του σκοταδιού, την Πρώτη εποχή κ.α. Είναι επίσης παραδόξως και το έτος διάλυσης του συγκροτήματος. Σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις, το συγκρότημα διαλύεται επειδή είχε αρχίσει να αλλοιώνεται το στυλ του και η rock μουσική δεν ακουγόταν εκείνη την εποχή στον ελληνικό χώρο. Δίνουν ωστόσο την υπόσχεση να ξανασυναντηθούν έπειτα από 10 χρόνια για μια μεγάλη συναυλία.
Η συναυλία αυτή πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Αντώνη Μιτζέλου το 1998 στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το οποίο ήταν κατάμεστο από 17.000 φίλους των Τερμιτών και με μια αντίστοιχη συναυλία στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρον της Θεσσαλονίκης. Συμμετείχαν πολλοί διακεκριμένοι καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων ο Αντώνης Βαρδής, ο Πάνος Κατσιμίχας ο Γιάννης Σμοΐλης, ο Γιάννης Κότσιρας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο κιθαρίστας Μιτζέλος Μιτζέλος γιος του Αντώνη Μιτζέλου και άλλοι. Η ηχογράφηση της συναυλίας κυκλοφόρησε δύο χρόνια αργότερα σε ένα διπλό CD με τον τίτλο "Η συναυλία" και πούλησε αρκετές χιλιάδες κομμάτια. Η συναυλία (ή αποσπάσματα αυτής) μεταδίδεται κατά καιρούς από διάφορα τηλεοπτικά κανάλια. Οι Τερμίτες ενοποίησαν τους σημαντικότερους πόλους του Ελληνικού τραγουδιού (λαϊκό-έντεχνο-ροκ) τη δεκαετία του 1980-90 και ήταν οι βασικοί δημιουργοί του Σύγχρονου Ελληνικού ηλεκτρικού τραγουδιού.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
