Αμερικανός ηθοποιός και αθλητής From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Στίβεν Λέστερ Ριβς (αγγλικά: Stephen Lester Reeves, 21 Ιανουαρίου 1926 - 1 Μαΐου 2000) ήταν Αμερικανός επαγγελματίας αθλητής μπόντι μπίλντερ, ηθοποιός και φιλάνθρωπος. Έγινε διάσημος στα μέσα της δεκαετίας του 1950 ως αστέρας του κινηματογράφου σε ιταλικές επικές ταινίες, υποδυώμενος χαρακτήρες δυνατών ανδρών όπως ο Ηρακλής, ο Γολιάθ και ο Σάντοκαν.
| Στιβ Ριβς | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Steve Reeves (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 21 Ιανουαρίου 1926[1][2][3] Γκλάσκοου |
| Θάνατος | 1 Μαΐου 2000[4][1][2] Εσκοντίντο |
| Αιτία θανάτου | λέμφωμα |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Σπουδές | Castlemont High School |
| Ιδιότητα | ηθοποιός[5], Bodybuilder, σεναριογράφος, ηθοποιός ταινιών, ηθοποιός τηλεόρασης και παραγωγός ταινιών[6] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Στο αποκορύφωμα της καριέρας του, ήταν ο υψηλότερος αμειβόμενος ηθοποιός στην Ευρώπη.[7] Αν και είναι πιο γνωστός για την απεικόνιση του Ηρακλή, ωστόσο τον υποδύθηκε μόνο μόνο δύο φορές: στους Άθλους του Ηρακλή (1958), και στο σικουέλ του 1959, Ο Ηρακλής και η βασίλισσα της Λυδίας. Μέχρι το 1960, ο Ριβς κατατάχθηκε ως ο νούμερο ένα ηθοποιός του box-office σε 25 χώρες σε όλο τον κόσμο.[8]
Γεννημένος στη Γλασκόβη της Μοντάνα, το 1926[7], ο Ριβς μετακόμισε στην Καλιφόρνια σε ηλικία 10 ετών με τη μητέρα του Γκόλντι Ριβς, αφού ο πατέρας του Λέστερ Ντελ Ριβς πέθανε σε αγροτικό ατύχημα.[9] Ο Ριβς ανέπτυξε ενδιαφέρον για το bodybuilding στο γυμνάσιο Κάστλεμοντ και εκπαιδεύτηκε στο γυμναστήριο του Εντ Γιάρικ στο Όκλαντ της Καλιφόρνια.
Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο, στρατολογήθηκε στον στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και υπηρέτησε στις Φιλιππίνες. Μετά τη στρατιωτική του θητεία, ο Ριβς πήγε στο Σαν Φρανσίσκο όπου παρακολούθησε το California Chiropractic College.[10]
Άρχισε να συμμετέχει σε διαγωνισμούς bodybuilding και το 1947 αναδείχθηκε ως Mr. America και Mr. World το 1948. Ακουλούθησε στη συνέχεια ο τίτλος του Mr. Universe το 1950. Αναδείχθηκε Mr. Olympia δεκαπέντε χρόνια μετά το 1965. Εκείνο το έτος γνώρισε έναν καλλιτεχνικό πράκτορα ο οποίος του πρότεινε να ασχοληθεί με την υποκριτική.[10]
Ο Ριβς μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου ξεκίνησε να σπουδάζει υποκριτική στη σχολή της Στέλλας Άντλερ, αλλά μετά από κάποιο λόγο αποχώρησε και του δόθηκε επιστροφή χρημάτων. Συνέχισε τις σπουδές του αντ 'αυτού στη Θεατρική Σχολή της Θεοδώρας Ίρβιν. Ο πρώτος του ρόλος ήταν κωμικός υποδυώμενος τον Ντικ Μπάρνεϊ.
Ένας από τους ανιχνευτές ταλέντων του Σέσιλ Ντε Μιλ τον είδε και τον έκανε δοκιμαστικά για την ταινία Σάμψων και Δαλιδά (1949). Εκεί ο Ριβς έκανε ένα επταετές συμβόλαιο με την Paramount.[10] Ο Ριβς ανέφερε ότι ο Ντε Μιλ ήθελε να του δώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά είπε στον Ριβς ότι έπρεπε να χάσει 15 κιλά για να φαίνεται πειστικός στην κάμερα. Ο Ριβς ανέφερε ότι προσπάθησε να χάσει το βάρος του και εργάστηκε για την προετοιμασία του ρόλου του για τρεις μήνες. Στη συνέχεια, ο Ντε Μιλ του είπε ότι επρόκειτο να δώσει το ρόλο στον Βίκτωρ Μάντσουρ.[10]
Το 1949, ο Ριβς πήρε έναν τηλεοπτικό ρόλο τύπου Ταρζάν που ονομαζόνταν Kimbar of the Jungle και το 1950. Εμφανίστηκε στην τηλεοπτική σειρά Stars Over Hollywood και στο επεισόδιο "Prison Doctor" με τον Ρέιμοντ Μπαρ. Εμφανίστηκε επίσης στην τηλεοπτική σειρά Topper.
Το 1954, πήρε έναν μικρό υποστηρικτικό ρόλο ως αστυνομικός στην ταινία Jail Bait του Εντ Γουντ. Ήταν η πρώτη του ταινία και κέρδισε το βραβείο Screen Actors Guild. «Είχα ένα κοστούμι ανά πάσα στιγμή», θυμάται ο ίδιος αργότερα. «Είχα ακόμη γραβάτα. Μόλις είχα βγάλει το πουκάμισό μου μία φορά. Αυτές ήταν οι μέρες, ε;».[10] Την ίδια χρονιά ο Ριβς πήρε μέρος στο μιούζικαλ «Αθηνά» της MGM,[9] υποδυώμενος έναν φίλο του χαρακτήρα της Τζέιν Πάουελ. Αυτές οι δύο ταινίες είναι οι μόνες που έκανε ο Ριβς στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου χρησιμοποιήθηκε η πραγματική του φωνή. Ο Ριβς έπαιξε σε ιταλικές ταινίες για το υπόλοιπο της καριέρας του, όπου όλοι οι διάλογοι και τα ηχητικά εφέ προστέθηκαν μετά την παραγωγή.
Στις 17 Δεκεμβρίου 1954, ο Ριβς πρωταγωνίστησε στην κωμική σειρά Που είναι ο Ρέιμοντ; του ABC, με πρωταγωνιστή τον Ρέι Μπόλγκερ ως Ρέιμοντ Γουάλλας. Ο Ριβς υποδύθηκε έναν καλογυμνασμένο υπάλληλο γραφείου τον οποίο βλέπει ο Γουάλλας στη συντροφιά της φίλης του, Σούζαν.[11] Το 1955, ο Ριβς εμφανίστηκε σε δύο παραστάσεις του Μπρόντγουει: το Κισμέτ και το The Vamp. Τότε αποφάσισε να σταματήσει να δουλεύει ως ηθοποιός και εργάστηκε για τα American Health Studios στις δημόσιες σχέσεις, ανοίγοντας ο ίδιος ένα γυμναστήριο.[10]
Στην Ιταλία, ο σκηνοθέτης Πιέτρο Φραντζίσι ήθελε να κάνει μια ταινία για τον Ηρακλή, αλλά δεν μπορούσε να βρει κανέναν κατάλληλο ηθοποιό για να παίξει το ρόλο. Η κόρη του συνέστησε τον Ριβς με βάση την εμφάνισή του στο μιούζικαλ Αθηνά και ο Φραντζίσι του προσέφερε το ρόλο και ένα αεροπορικό εισιτήριο για την Ιταλία. Ο Ριβς στην αρχή δεν πίστευε ότι ήταν σοβαρός, αλλά τελικά συμφώνησε και πήγε στην Ιταλία για να κάνει την ταινία με την αμοιβή του να ήταν 10.000 δολάρια.[10]
Οι «Άθλοι του Ηρακλή» ήταν μια σχετική χαμηλού προϋπολογισμού επική ταινία βασισμένο χαλαρά στις ιστορίες του Ιάσονα και των Αργοναυτών, αν και εισήγαγε τον Ηρακλή στον ηγετικό ρόλο.[9] Η ταινία αποδείχθηκε δημοφιλής στην Ευρώπη. Αυτό που προκάλεσε διεθνή αίσθηση ήταν όταν τα δικαιώματα διανομής των ΗΠΑ αγοράστηκαν από τον Τζο Λεβάιν, ο οποίος ξόδεψε πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια για την προώθησή της ταινίας, μετατρέποντας την σε μια μεγάλη επιτυχία στο box office, κερδίζοντας 5 εκατομμύρια δολάρια στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1959. [12] Ωστόσο, αυτό δεν συνέβη έως ότου ο Ριβς είχε ήδη κάνει τέσσερις ακόμη ταινίες στην Ευρώπη.[10][13]
Η πρώτη από αυτές ήταν μια συνέχεια των Άθλων του Ηρακλή, το «Ο Ηρακλής και η βασίλισσα της Λυδίας» (1959), επίσης σε σκηνοθεσία του Φραντσίζι. Ο Ριβς πληρώθηκε με την ίδια αμοιβή, αν και ο μισθός του θα διπλασιαζόταν από τότε. Αυτή η ταινία ήταν μια άλλη τεράστια επιτυχία, καθώς ήταν η τρίτη πιο δημοφιλής ταινία στη Βρετανία το 1960. [14]Ωστόσο, ο Ριβς δεν θα υποδυώταν ξανά τον Ηρακλή, παρά την ταύτιση του με τον ρόλο. [10]
Η τρίτη ταινία του Ριβς ήταν στον Λευκό Πολεμιστή (1959), βασισμένο σε ένα μυθιστόρημα του Λέων Τολστόι, όπου υποδύθηκε τον Χάτζι Μουράτ, έναν Τσετσένο αρχηγό του 19ου αιώνα που οδήγησε τους πολεμιστές του σε μια μάχη ενάντια στους Ρώσους εισβολείς.
_poster.jpg)
Ο Ριβς στη συνέχεια είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο ως Εμίλιο στο «Τρόμος των Βαρβάρων», ωστόσο όταν η American International Pictures αγόρασε τα δικαιώματα διανομής για τις ΗΠΑ άλλαξε τον τίτλο ως Ο Γολιάθ και οι Βάρβαροι (1959), με τον χαρακτήρα του Ριβς να μετονομάζεται σε «Γολιάθ». Η ταινία κέρδισε 1,6 εκατομμύρια δολάρια στη Βόρεια Αμερική κατά την αρχική της κυκλοφορία, όπου είχε διπλά έσοδα μαζί με το Σημάδι του Μονομάχου.[15]
Ο Στιβ Ριβς υποδύθηκε τον Γλαύκο στις Τελευταίες Μέρες της Πομπηίας (1959) του Σέρτζιο Λεόνε, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Σερ Έντουαρντ Μπάλγουερ-Λύττον. Κατά τη διάρκεια της κινηματογράφησης, ο Ριβς έβγαλε τον ώμο του όταν το άρμα του χτύπησε σε ένα δέντρο.[7][9]Τραυματίστηκε ξανά καθώς κολυμπούσε σε μια επόμενη υποβρύχια σκηνή διαφυγής. Οι τραυματισμοί αυτοί θα επιδεινωθούν μετά από κάθε επόμενη ταινία του, οδηγώντας τον τελικά στην αποχώρησή του από τον κινηματογράφο.[9][16]
Ο επόμενος ρόλος του Ριβς ήταν στον Γίγα του Μαραθώνα (1959) όπου πρωταγωνίστησε ως Φειδιππίδης, ο διάσημος αγγελιοφόρος του πολέμου στη Μάχη του Μαραθώνα. Μέχρι τώρα η επιτυχία του Ριβς ήταν τέτοια που οι επόμενες ταινίες του θα γίνονταν από σκηνοθέτες του Χόλυγουντ: Ο Γίγας του Μαραθώνα σκηνοθετήθηκε από τους Μάριο Μπάβα και Ζακ Τουρνέ. Σύμφωνα με τα αρχεία της MGM, η ταινία κέρδισε 1.335.000 δολάρια στις ΗΠΑ και τον Καναδά και 1,4 εκατομμύρια δολάρια σε άλλες χώρες με αποτέλεσμα κέρδος 429.000 δολαρίων.[17]
Ο Ριβς στο Μόργκαν, ο Πειρατής (1960) υποδύθηκε για πρώτη φορά τον πειρατή και αυτοαποκαλούμενο κυβερνήτη της Τζαμάικα, καπετάνιο Χένρι Μόργκαν. Την ταινία σκηνοθέτησαν οι Άντρε Ντε Τοθ και Πρίμο Τσέλιο. Στη συνέχεια έκανε τον «Ανατολίτη», στο Κλέφτη της Βαγδάτης (1961), υποδυόμενος τον Καρίμ, σε σκηνοθεσία του Άρθουρ Λούμπιν.
Στον Δούρειο Ίππο της Τροίας (1961) ο Ριβς υποδύθηκε τον Αινεία της Τροίας, απέναντι από τον Τζον Ντρου Μπάριμορ. Συν-πρωταγωνιστής με τον Γκόρντον Σκοτ στη Μονομαχία των Τιτάνων (1961) σε σκηνοθεσία του Σέρτζιο Κορμπούτσι, υποδυόμενοι τους Ρωμύλο και Ρώμο αντίστοιχα. Ο Ριβς υποδύθηκε τον Ράντους, τον γιο του Σπάρτακου στον Σκλάβο (1962) και έπειτα επανέλαβε τον ρόλο του ως Αινείας στο Πόλεμος των Τρώων (1962).
Ο Ριβς υποδύθηκε τον Σαντοκάν σε δύο ταινίες, που σκηνοθετήθηκαν από τον Ουμπέρτο Λένζι: στο Σαντοκάν ο Μέγας (1963) και οι Πειρατές της Μαλαισίας (1964). Ο Ριβς ανέφερε ότι μέχρι εκείνο το στάδιο η αμοιβή του ήταν 250.000 δολάρια ανά ταινία. [10]
Το 1968, εμφανίστηκε στην τελευταία του ταινία, ένα σπαγγέτι γουέστερν που συν-έγραψε, με τίτλο: I Live For Your Death! [9]. «Κατέληξα με ένα έλκος από αυτό», είπε ο Ριβς αργότερα. «Αυτή ήταν η τελευταία μου ταινία».[18]
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Ριβς απέρριψε έναν ρόλο στον Dr. No (1962)[7] λόγω του χαμηλού μισθού που του προσέφεραν οι παραγωγοί.[19]Ο Ριβς απέρριψε επίσης το ρόλο στη ταινία Για μια χούφτα δολάρια (1964) που τελικά τον πήρε ο Κλιντ Ίστγουντ, επειδή δεν πίστευε ότι οι Ιταλοί θα μπορούσαν να κάνουν ένα γουέστερν βασισμένο σε μια ιαπωνική ταινία με σαμουράι.[7][16]
Ο Ριβς αποφάσισε να αποσυρθεί για διάφορους λόγους: άγχος, τραυματισμοί και πτώση στην αγορά των ταινιών του. Είχε κερδίσει αρκετά για να αποσυρθεί και μετακόμισε στο Ράντσο Suncrest Stock 360 στρεμμάτων που αγόρασε στο Τζάκσονβιλ λίγο έξω από το Μέντφορντ του Όρεγκον - 33 μίλια βόρεια των συνόρων της Καλιφόρνια.[16][20] Εκεί ο Ριβς άρχισε να εκτρέφει άλογα και προώθησε το bodybuilding χωρίς αναβολικά.[7][9] Τις τελευταίες δύο δεκαετίες της ζωής του, τις πέρασε στο Βάλεϊ Σέντερ της Καλιφόρνια όπου αγόρασε ένα ράντσο με αποταμιεύσεις από την κινηματογραφική του καριέρα και έζησε εκεί με τη δεύτερη σύζυγό του, την Αλίν, μέχρι το θάνατό της το 1989. [7][9][21]
Την 1η Μαΐου 2000, ο Στιβ Ριβς πέθανε από θρόμβωση αίματος μετά από χειρουργική επέμβαση που είχε κάνει δύο ημέρες νωρίτερα στο Νοσοκομείο Πάλομαρ στο Εσκοντίντο της Καλιφόρνια, όπου και η δεύτερη σύζυγός του είχε επίσης πεθάνει.[9]
| Κινηματογράφος | ||
|---|---|---|
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος |
| 1958 | Οι Άθλοι του Ηρακλή | Ηρακλής |
| 1959 | Ο Ηρακλής και η βασίλισσα της Λυδίας | Ηρακλής |
| 1959 | Ο Λευκός Πολεμιστής | Χάτζι Μουράτ |
| 1959 | Ο Γολιάθ και οι Βάρβαροι | Γολιάθ |
| 1959 | Οι Τελευταίες Μέρες της Πομπηίας | Γλαύκος |
| 1959 | Ο Γίγας του Μαραθώνα | Φειδιππίδης |
| 1960 | Μόργκαν, ο Πειρατής | Χένρι Μόργκαν |
| 1961 | Ο Κλέφτης της Βαγδάτης | Καρίμ |
| 1961 | Ο Δούρειος Ίππος | Αινείας |
| 1961 | Μονομαχία των Τιτάνων | Ρομύλους |
| 1962 | Ο Σκλάβος | Ράντους |
| 1962 | Ο Εκδικητής | Αινείας |
| 1963 | Σάντοκαν ο Μέγας | Σάντοκαν |
| 1964 | Πειρατές της Μαλαισίας | Σάντοκαν |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
