Σισμάν του Βιντίν

Ο Σισμάν, βουλγαρ. Шишман (άκμασε από τις δεκαετίες του 1270, 1280 - ως πριν το 1308/1313) ήταν ένας Βούλγαρος ευγενής (βογιάρος), που κυβέρνησε μία ημι-ανεξάρτητη επικράτεια, με βάση το φρούριο του Βιντίν στον Δούναβη, στα τέλη του 13ου και στις αρχές του 14ου αι. Ο Σισμάν, που του απονεμήθηκε ο τίτλος του δεσπότη από τον Γεώργιο Α΄ Τέρτερ "τσάρο" της Βουλγαρίας, ήταν Κουμάνος και μάλλον εγκαταστάθηκε ως κύριος του Βιντίν ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1270. Είναι ο γενάρχης του Οίκο του Σισμάν.

Σισμάν του Βιντίν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	13ος αιώνας
Θάνατος	14ος αιώνας[1] Βίντιν
Χώρα πολιτογράφησης	Δεύτερη Βουλγαρική Αυτοκρατορία Βασίλειο του Βιδινίου
Θρησκεία	Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Βουλγαρικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	βοεβόδας
Οικογένεια
Σύζυγος	Maria
Τέκνα	Μιχαήλ Ασέν Γ΄[2] Μπελαούρ Κεράτσα Πετρίτσα[2]
Οικογένεια	Οίκος του Σισμάν
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	δεσπότης Τσάρος της Βουλγαρίας
δεδομένα

Βιογραφία

Το 1291 έγινε υποτελής της Χρυσής Ορδής των Τατάρων και το 1292 ήταν υπεύθυνος για μία ανεπιτυχή εκστρατεία εναντίον της γειτονικής Σερβίας. Τότε οι Σέρβοι αντεπιτέθηκαν και κατέλαβαν το Βιντίν, ωστόσο ο Σισμάν -ίσως με επιρροή των Τατάρων- τοποθετήθηκε ακόμη μία φορά ως κυβερνήτης της περιοχής, τώρα ως υποτελής των Σέρβων. Καθώς ο γιος του (και διάδοχος ως δεσπότης του Βιντίν) Μιχαήλ Γ΄ ανήλθε στον θρόνο της Βουλγαρίας το 1323, ο Σισμάν έγινε ο αρχηγέτης της τελευταίας μεσαιωνικής δυναστείας της Βουλγαρίας, αυτής των Σισμανιδών.

Το κάστρο Μπάμπα Βίντα στο Βιντίν, πρωτεύουσα της ημι-ανεξάρτητης επικράτειας του Σισμάν.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε πρώτα μία κόρη της Άννα-Τεοντόρα και μετά μία κόρη του Ντράγκος μεγάλου πρίγκιπα της Σερβίας. Από τους γάμους του είχε τέκνα:

• Μιχαήλ Γ΄ μετά το 1280-1330, "τσάρος" της Βουλγαρίας.
• Μπελάουρ απεβ. 1336, δεσπότης του Βιντίν.
• (από τον πρώτο του γάμο) Κεράτσα Πετρίτσα, παντρεύτηκε τον Σρατσιμίρ δεσπότη του Κραν. Γιος της ήταν ο:
  • Ιβάν Αλεξάνταρ απεβ. 1371, "τσάρος" της Βουλγαρίας.

Πηγές

• Fine, John Van Antwerp (1994). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. University of Michigan Press. ISBN 978-0-472-08260-5.
• Vásáry, István (2005). Cumans and Tatars: Oriental Military in the Pre-Ottoman Balkans, 1185–1365. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-83756-9.
• Андреев, Йордан; Лазаров, Иван; Павлов, Пламен (1999). Кой кой е в средновековна България [Who is Who in Medieval Bulgaria] (in Bulgarian). Петър Берон. ISBN 978-954-402-047-7.

Αναφορές σε πηγές

1. Ανακτήθηκε στις 27  Νοεμβρίου 2018.
2. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.