Πολέμων (σχολάρχης)

Ο Πολέμων ήταν Αθηναίος φιλόσοφος (πέθανε περίπου το 270 π.Χ.), μαθητής και διάδοχος του Ξενοκράτη στην Ακαδήμεια του Πλάτωνα^[1]. Διηύθυνε τη σχολή από το 314 π.Χ. ώς το 270 π.Χ.. Υπήρξε σύγχρονος με τους μεγάλους ιδρυτές των σχολών της εποχής, όπως τον Επίκουρο και τον Ζήνωνα τον Κιτιέα, που υπήρξε και μαθητής του^[2].

Πολέμων
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Πολέμων (Αρχαία Ελληνικά)
Γέννηση	4ος αιώνας π.Χ. Αθήνα
Θάνατος	270 π.Χ. Αρχαία Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησης	Αρχαία Αθήνα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	αρχαία ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	φιλόσοφος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Σχολάρχης της Ακαδημίας του Πλάτωνος (314 π.Χ.–270 π.Χ.)
δεδομένα

Φιλοσοφία

Ο Πολέμων απέδιδε μεγαλύτερη σημασία στην ηθική φιλοσοφία παρά στη διαλεκτική. Ως εκ τούτου η ηθική πράξη αποτελούσε για αυτόν πρώτιστο καθήκον του ανθρώπου. Συμφωνούσε πλήρως με την εντολή των Στωικών «κατά φύσιν ζην», η οποία περιελάμβανε κάθε έννοια αρετής. Από το σύνολο των έργων του δεν διεσώθη τίποτα και οι πληροφορίες που υπάρχουν συνάγονται κυρίως από έμμεσες αναφορές από τον Διογένη τον Λαέρτιο. Ωστόσο το σημαντικότερο έργο του, ίσως και το μόνο που είχε κάποια ιδιαίτερη σημασία, ήταν το Περί του κατά φύσιν βίου^[2][3]. Στο έργο αυτό ο Πολέμων ισχυρίζεται ότι η ευδαιμονία προέρχεται αφενός από την αρετή και αφετέρου από την απόλαυση των αγαθών που προσφέρει η φύση στον άνθρωπο.^[4][5] Αυτό το φιλοσοφικό σχήμα είναι κατά μία εκδοχή επιρροή από τους Διαλόγους του Πλάτωνα^[2]. Πιθανότατα όμως προέρχεται από τη σταθερή μονιμότητα της περιπατητικής σχολής και κυρίως τον Θεόφραστο, που συνίσταται σε τρία είδη αγαθών: ψυχικό, σωματικό και κοινωνικό.^[2]

Πηγές

• Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 50, σελίδα 63
• Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 5, σελίδα 188

Παραπομπές

1. Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 50. Αθήνα: Πάπυρος Λαρούς. 1999. σελ. 63.
2. Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 5. Αθήνα: Πάπυρος Λαρούς. 1999. σελ. 188.
3. Clement of Alexandria, Stromata, vii. p. 117
4. Clement of Alexandria, Stromata, ii. p. 410
5. Cicero, de Finibus, iv. 6