Η τελευταία ξηρά πρίν από την θάλασσα. Συνήθως χαρακτηρίζεται από μηδενική βλάστηση και μεγάλες ποσότητες άμμου και πετρών From Wikipedia, the free encyclopedia
Η παραλία ή «πάραλος γη» λέγεται ζώνη ξηράς που εκτείνεται από τον αιγιαλό και προς την ενδοχώρα και παρουσιάζει την αυτή σύσταση, δηλαδή μέχρι να καταστεί αυτή ορεινή. Οι μεγάλης κλίμακας ειδικοί ναυτικοί χάρτες (λιμενοδείκτες) που είναι λεπτομερείς στην ακτογραμμή περιέχουν σε γενικές γραμμές και χαρτογράφηση παραλίας.
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο όρος παραλία με σημασία επιθέτου (άλλοτε παραλιώτις, παραθάλασσα και πάραλος) καλείται κάθε επιφάνεια γης που βρέχεται από τη θάλασσα τουλάχιστον κατά μία πλευρά. Όμως δεν θα πρέπει έτσι να συγχέεται ο όρος τουλάχιστον επί ουσιαστικής έννοιας που εμφανίζει περιορισμό ως προς το ανάπτυγμα π.χ. παραλία Φαλήρου, προς τους όρους «παράλια» (Μικράς Ασίας), «παράλιος» (Αττική) ή πάραλος γη (Αφρικής) που σημαίνει μεγάλο ανάπτυγμα. Παρά ταύτα πολλές φορές συγχέεται ο όρος παραλία με συγγενείς όρους όπως ακτή, αιγιαλός και περιγιάλι (= μικρή αμμώδης ακτή, χωρίς κρηπιδώματα)...
Το εύρος της ζώνης παραλίας, η οποία δεν είναι αποτέλεσμα φυσικού φαινομένου αλλά διοικητικής διαδικασίας, καθορίζεται κάθε φορά, σύμφωνα με την υφιστάμενη ελληνική νομοθεσία, από ειδική επιτροπή, καλούμενη "Επιτροπή καθορισμού αιγιαλού και παραλίας", στην οποία συμμετέχουν κατά τόπο αρμοδιότητα ο προϊστάμενος της Κτηματικής Υπηρεσίας του εκάστοτε νομού, ένας μηχανικός της Κτηματικής Υπηρεσίας με ειδικότητα τοπογράφου ή πολιτικού μηχανικού, ο αρμόδιος Λιμενάρχης, ο διευθυντής της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του αρμόδιου Δήμου, και ο διευθυντής Χωροταξίας και Περιβάλλοντος της Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Η ζώνη αυτή, εφόσον απαλλοτριωθεί, είναι κοινόχρηστη, ανήκει καθ΄ ολοκληρία στο κράτος (ελληνικό δημόσιο), συμπεριλαμβάνεται στα κοινόχρηστα δημόσια κτήματα και είναι υπό την επίβλεψη της Κτηματικής Υπηρεσίας του κάθε Νομού.
Σημειώνεται ότι για τον εκάστοτε προσδιορισμό του εύρους της παραλίας απαιτείται προηγουμένως ο καθορισμός της γραμμής αιγιαλού, από την οποία και αρχίζει η μέτρηση. Το εύρος της ζώνης παραλίας είναι από 0 έως 50 μέτρα και εκτείνεται στις περιπτώσεις όπου υφίσταται οικισμός ή σχέδιο πόλεως, μέχρι της πρώτης οικοδομικής γραμμής. Σκοπός του καθορισμού αυτού είναι η ανάγκη συγκοινωνιακής ανάπτυξης με διάνοιξη δημοσίων παραλιακών οδών, αλλά και φυσικής επικοινωνίας της ξηράς με τη θάλασσα. Την παραχώρηση απλής χρήσης της ζώνης παραλίας έχει ο τοπικός Δήμος εφόσον έχει παραχωρηθεί σ΄ αυτόν από το Υπουργείο Οικονομικών με Απόφαση παραχώρησης. Η παραχώρηση της ζώνης παραλίας όπως και αυτή του αιγιαλού για την εκτέλεση έργων (π.χ. ανάγκες μονάδας ιχθυοκαλλιέργειας) ανήκει στον Υπουργό Οικονομικών.
Σε περιπτώσεις που το υφιστάμενο εύρος της παράκτιας ζώνης είναι πολύ μικρό που αδυνατεί να καλύψει σύγχρονες ανάγκες και υφίσταται ήδη οικοδομική γραμμή, τότε αποφασίζεται η ανάπτυξη του εύρους της με επιχωματώσεις, ή κατασκευή νέου κρηπιδώματος, π.χ. ακτή Φαλήρου, λιμένας Νάξου κ.λπ. Στην περίπτωση αυτή, χαράσσεται εκ νέου γραμμή αιγιαλού και εάν απαιτείται και γραμμή παραλίας, ενώ η έκταση μεταξύ παλιότερης γραμμής και νεότερης ορίζεται ως "παλιός αιγιαλός".
Στην αρχαιότητα Παραλία ονομάζονταν το από του Σουνίου μέχρι του Φαλήρου αφενός, και από του Σουνίου μέχρι Ωρωπού αφετέρου, παραθαλάσσιο τμήμα της Αττικής που ήταν πολύ πυκνά κατοικημένο λόγω της γονιμότητας των εδαφών της και των εύκολων και ασφαλών δρόμων της. Οι δε κάτοικοι των περιοχών αυτών ονομάζονταν "Παράλιοι ή Πάραλος, εξ' ου και το όνομα του ιερού πλοίου Πάραλος.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
