Ο Πανουργιάς Πανουργιάς (1917 - 2008) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.
| Πανουργιάς Πανουργιάς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1917 Αθήνα |
| Θάνατος | 17 Νοεμβρίου 2008 |
| Τόπος ταφής | Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Νέα Δημοκρατία |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Στυλιανός Πανουργιάς |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Φθιώτιδας) Έλληνας υφυπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών Έλληνας υφυπουργός Συγκοινωνιών |
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Στυλιανού Πανουργιά, αξιωματικού του στρατού και τέταρτου κατά σειρά απογόνου του οπλαρχηγού της επανάστασης, Πανουργιά και εγγονός του Πανουργιά Πανουργιά (1844-1904), συνταγματάρχη και βουλευτή.[1] Είχε επίσης έναν αδερφό, τον Μίμη Πανουργιά, που σκοτώθηκε στον Γράμμο κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου ως έφεδρος αξιωματικός ανθυπολοχαγός.[2] Ακολούθησε στρατιωτική σταδιοδρομία και φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Έλαβε μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο και εν συνεχεία διέφυγε στη Μέση Ανατολή όπου διετέλεσε διμοιρίτης του Ιερού Λόχου. Συμμετέχει στις επιχειρήσεις του Ιερού Λόχου εναντίον των Γερμανών και τραυματίζεται στη Μήλο ύστερα από ανταλλαγή πυρών με γερμανική περίπολο. Κατόπιν αιτήσεως του ίδιου παρέμεινε στο στράτευμα, αν και τραυματισμένος, ενώ μπορούσε να τεθεί σε πολιτική διαθεσιμότητα.[3][4] Το 1948 τοποθετείται στην μονάδα τεθωρακισμένων και στο Α΄ Σύνταγμα Τεθωρακισμένων Ιππικού στην Πελοπόννησο.[3]
Την δεκαετία του 1960 τοποθετείται διευθυντής του 2ου Επιτελικού Γραφείου του Γενικού Επιτελείου Στρατού με τον βαθμό του ταξιάρχου.[2] Από τη θέση αυτή έλαβε γνώση για τις κινήσεις των συνταγματαρχών.Τη νύχτα της 21ης Απριλίου έχοντας ενημερωθεί για ύποπτες κινήσεις στρατιωτικών σπεύδει στο Πεντάγωνο, όπου όμως εμποδίζεται να εισέλθει από τον αντισυνταγματάρχη Μπαλόπουλο.[4] Συλλαμβάνεται και οδηγείται στο γραφείο του Στυλιανού Παττακού, ο οποίος και του προτείνει συνεργασία. Ύστερα από την άρνησή του παραιτείται από τον στρατό αναπτύσσοντας αντιδικτατορική δραστηριότητα.[4] Ιδρυτικό μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης "Ελεύθεροι Έλληνες" συλλαμβάνεται το 1969, κρατείται για 15 ημέρες στην Ελληνική Στρατιωτική Αστυνομία και τίθεται σε απομόνωση 300 ημερών στην Βαρυμπόμπη.[2][4] Στη συνέχεια εκτοπίζεται στη Σαμοθράκη, το Τσοτύλι και τον Θέρμο για να απελευθερωθεί τελικώς ύστερα από ενάμιση χρόνο.[5] Στη δίκη των πρωταιτίων της Χούντας συμμετείχε ως μάρτυρας κατηγορίας.[6]
Με την πτώση της Χούντας προάγεται σε αντιστράτηγο και διορίζεται σύμβουλος επί στρατιωτικών θεμάτων των πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή.[4] Στις εκλογές του 1974 θέτει υποψηφιότητα με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και εκλέγεται βουλευτής Φθιώτιδας. Στην κυβέρνηση Καραμανλή (1974) αναλαμβάνει υφυπουργός μεταφορών και επικοινωνιών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1976.[7] Επανεξελέγη το 1981 και το 1985. Αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική το 1989 και ασχολήθηκε με την συγγραφή βιβλίων με κυριότερο το Kύπρος, η αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας την 29η Δεκεμβρίου 1967, Εθνική μειοδοσία (2003).[8]
Απεβίωσε στις 17 Ιουνίου 2008 και ενταφιάστηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών[2]. Ήταν παντρεμένος με την Ρίτα Πιπινοπούλου και είχαν αποκτήσει ένα παιδί.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
