Παναγιώτης Κατσογιάννης

Ο Παναγιώτης Γ. Κατσογιάννης (1924-2019) ήταν διακεκριμένος βιοχημικός, που θεωρείται ότι υπήρξε ο πρώτος που προέβη σε τεχνική σύνθεση ινσουλίνης, ενώ ηγούνταν επιστημονικής ομάδας στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ στις αρχές της δεκαετίας του 1960.

Παναγιώτης Κατσογιάννης
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Παναγιώτης Κατσογιάννης (Ελληνικά)
Γέννηση	7  Ιανουαρίου 1924[1]
Θάνατος	31  Μαΐου 2019[1]
Υπηκοότητα	Ελλάδα και Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Σπουδές	Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Βραβεύσεις	επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών
Επιστημονική σταδιοδρομία
Αξίωμα	μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και μέλος της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης
Ιδιότητα	βιοχημικός
δεδομένα (π • σ • ε )

Τα αποτελέσματα σύνθεσης της ινσουλίνης επιτεύχθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα με τον Χέλμουτ Ζαν (Helmut Zahn) στο Πανεπιστήμιο του Άαχεν στη Γερμανία.^[2][3]

Ο Κατσογιάννης είναι επίσης γνωστός για τις μελέτες του στη σύνθεση οξιτοκίνης και βασοπρεσίνης.^[4][5] Μετά από τη θητεία του στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, διετέλεσε επικεφαλής του Τμήματος Βιοχημείας στο Εθνικό Εργαστήριο Μπρουκχέιβεν (Brookhaven National Laboratory), ενώ αργότερα, το 1967, τοποθετήθηκε πρώτος πρόεδρος του Τμήματος Βιοχημείας της Ιατρικής Σχολής Όρους Σινά (Νέα Υόρκη), όπου και παρέμεινε ως το θάνατό του. Εργάστηκε στη συγκεκριμένη ιατρική σχολή ως διακεκριμένος καθηγητής και επίτιμος πρόεδρος Φαρμακολογίας και Συστημάτων Θεραπευτικής.^[6]

Βραβεύσεις

Το 1972, ο Παναγιώτης Κατσογιάννης έλαβε το αναμνηστικό μετάλλιο από την Αμερικανική Εταιρεία Διαβήτη για την δέκατη πέμπτη επέτειο από την ανακάλυψη της ινσουλίνης. Επίσης, έλαβε το Μετάλλιο Γιακόμπι (Jacobi) από τους απόφοιτους της Ιατρικής Σχολής Όρους Σινά το 1995, καθώς και δίπλωμα τιμής ένεκεν από το Πανεπιστήμιο Πατρών το 1997.^[7]

Ήταν συνεργάτης στην Αμερικανική Ένωση για την Πρόοδο της Επιστήμης από το 1966, στην Ακαδημία Επιστημών της Νέας Υόρκης από το 1977 και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1970.

Απεβίωσε στις 31 Μαΐου 2019.

Παραπομπές

1. www.pumphreyfuneralhome.com/obituaries/Panayotis-George-Katsoyannis?obId=4441247.
2. Costin, Gertrude-Emilia (2004-01-01). «What is the advantage of having melanin in parts of the central nervous system (e.g. substantia nigra)?». IUBMB life 56 (1): 47–49. doi:10.1080/15216540310001659029. ISSN 1521-6543. PMID 14992380. https://books.google.gr/books?id=lkEEAAAAMBAJ&lpg=PA47&vq=insulin&pg=PA47&redir_esc=y&hl=el#v=onepage&q=insulin&f=false.
3. Dieken, Markus Leyck· Federwisch, Matthias (31 Μαΐου 2002). Insulin & Related Proteins — Structure to Function and Pharmacology. Dordrecht: Springer Science & Business Media. σελ. ix. ISBN 9781402006555.
4. Niss, Barbara· Jr, Arthur H. Aufses (2005). Teaching Tomorrow's Medicine Today: The Mount Sinai School of Medicine, 1963-2003. New York: NYU Press. σελ. 43. ISBN 9780814707067.
5. Squire, Larry R. (1998). The History of Neuroscience in Autobiography. New York: Elsevier. σελ. 106. ISBN 9780080534053.
6. «Panayotis Katsoyannis Obituary». www.legacy.com. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2019.
7. Niss, Barbara· Jr, Arthur H. Aufses (2005). Teaching Tomorrow's Medicine Today: The Mount Sinai School of Medicine, 1963-2003. New York: NYU Press. σελ. 46. ISBN 9780814707067.