Παλαιά Πόλη Ιεροσολύμων

Η Παλαιά Πόλη (εβραϊκά: העיר העתיקה‎‎, Χα’Ιρ Χα’Ατικά, αραβικά: البلدة القديمة‎‎, αλ-Μπάλντα αλ-Καντίμα, αρμενικά: Երուսաղէմի հին քաղաք‎‎, Erusałemi hin k’ałak' ) είναι μια περιτοιχισμένη περιοχή 0,9 τετραγωνικών χιλιομέτρων^[2] εντός της σύγχρονης πόλης της Ιερουσαλήμ.

Παλαιά Πόλη Ιεροσολύμων
Παλαιά Πόλη Ιεροσολύμων
Χώρα	Ισραήλ, Ιορδανία, Οθωμανική Αυτοκρατορία, Βασίλειο της Ιερουσαλήμ, Αγιουβίδες και Κράτος της Παλαιστίνης[1]
Διοικητική υπαγωγή	Ιερουσαλήμ
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η ιστορία της Παλαιάς Πόλεως έχει τεκμηριωθεί με σημαντικές λεπτομέρειες, ιδίως σε παλιούς χάρτες της Ιερουσαλήμ τα τελευταία 1.500 χρόνια. Αυτή η περιοχή αποτελούσε ολόκληρη την πόλη της Ιερουσαλήμ μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα· γειτονικά χωριά όπως το Σιλωάμ και νέες εβραϊκές γειτονιές όπως το Μισκενότ Σα'ανανίμ, έγιναν αργότερα μέρος των δημοτικών ορίων.

Η Παλαιά Πόλη φιλοξενεί αρκετούς τόπους σημαντικότατης θρησκευτικής αξίας: το Όρος του Ναού και το Δυτικό Τείχος για τους Εβραίους, ο Ναός του Πανάγιου Τάφου για τους Χριστιανούς και ο Θόλος του Βράχου και το Τέμενος Αλ-Άκσα για τους Μουσουλμάνους. Προστέθηκε στον Κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO το 1981.

Παραδοσιακά, η Παλαιά Πόλη χωρίζεται σε τέσσερεις άνισες συνοικίες, αν και οι σημερινοί ορισμοί εισήχθησαν μόνο τον 19ο αιώνα.^[3] Σήμερα, η Παλαιά Πόλη κατά προσέγγιση χωρίζεται (αριστερόστροφα από τη βορειοανατολική γωνία) στη Μουσουλμανική, Χριστιανική, Αρμενική και Εβραϊκή Συνοικία. Τα μνημειώδη αμυντικά τείχη της Παλαιάς Πόλεως και οι πύλες της πόλης χτίστηκαν το 1535–1542 από τον Οθωμανό σουλτάνο Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή.^[4]

Πληθυσμός

Ο σημερινός πληθυσμός της Παλαιάς Πόλεως κατοικεί κυρίως στη Μουσουλμανική και τη Χριστιανική συνοικία. Από το 2007 ο συνολικός πληθυσμός ήταν 36.965 κάτοικοι. Η ανάλυση των θρησκευτικών ομάδων το 2006 ήταν 27.500 Μουσουλμάνοι (από τους περίπου 17.000 το 1967, με πάνω από 30.000 έως το 2013, έχοντας αυξητική τάση)· 5.681 Χριστιανοί (περίπου 6.000 το 1967), εξαιρώντας τους 790 Αρμένιους (κάτω στους 500 περίπου από το 2011, έχοντας μειωτική τάση)· και 3.089 Εβραίοι (ξεκινώντας με κανέναν το 1967, καθώς εκδιώχθηκαν μετά την κατάληψη της Παλαιάς Πόλεως από την Ιορδανία μετά τον Ααβοϊσραηλινό Πόλεμο του 1948, με σχεδόν 3.000 συν περίπου 1.500 μαθητές γιεσίβα μέχρι το 2013, έχοντας αυξητική τάση).^[5][6][7]

Πολιτικό καθεστώς

Κατά τη διάρκεια του Αραβοϊσραηλινού Πολέμου του 1948, η Παλαιά Πόλη καταλήφθηκε από την Ιορδανία και όλοι οι Εβραίοι κάτοικοί της εκδιώχθηκαν. Κατά τη διάρκεια του πολέμου των έξι ημερών το 1967, όπου υπήρξαν μάχες σώμα με σώμα στο Όρος του Ναού, οι ισραηλινές δυνάμεις κατέλαβαν την Παλαιά Πόλη μαζί με την υπόλοιπη Ανατολική Ιερουσαλήμ, στη συνέχεια προσαρτώντας την ως έδαφος του Ισραήλ και επανενώνοντάς την με το δυτικό τμήμα της πόλης. Σήμερα, η ισραηλινή κυβέρνηση ελέγχει ολόκληρη την περιοχή, την οποία θεωρεί μέρος της εθνικής της πρωτεύουσας. Ωστόσο, ο νόμος της Ιερουσαλήμ του 1980, ο οποίος ουσιαστικά προσάρτησε την Ανατολική Ιερουσαλήμ στο Ισραήλ, κηρύχθηκε άκυρος με το ψήφισμα 478 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Η Ανατολική Ιερουσαλήμ θεωρείται πλέον από το μεγαλύτερο μέρος της διεθνούς κοινότητα ως μέρος της κατεχόμενης παλαιστινιακής επικράτειας, εξαιρουμένων των Ηνωμένων Πολιτειών και βέβαια του Ισραήλ.^[8][9]

Συλλογή

• 
  Χάρτης της Παλαιάς Πόλεως του 1883 με τις γειτονιές της
• 
  Η Μαροκινή Συνοικία πριν το 1967
• 
  Το τείχος των δακρύων
• 
  Η εκκλησία του Παναγίου Τάφου
• 
  Ο θόλος του βράχου
• 
  Το τζάμι Αλ Άκσα
• 
  Αρμενική σημαία στην Παλαιά Ιερουσαλήμ

Παραπομπές

1. (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 42904. Ανακτήθηκε στις 15  Ιουνίου 2024.
2. Kollek, Teddy (1977). «Afterword». Στο: John Phillips, επιμ. A Will to Survive – Israel: the Faces of the Terror 1948-the Faces of Hope Today. Dial Press/James Wade. about 225 acres
3. Ben-Arieh, Yehoshua (1984). Jerusalem in the 19th Century, The Old City. Yad Izhak Ben Zvi & St. Martin's Press. σελ. 14. ISBN 0-312-44187-8.
4. Eliyahu Wager (1988). Illustrated guide to Jerusalem. Jerusalem: The Jerusalem Publishing House. σελ. 138.
5. «Jerusalem The Old City: Urban Fabric and Geopolitical Implications» (PDF). International Peace and Cooperation Center. 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Σεπτεμβρίου 2013.
6. Bracha Slae (13 July 2013). «Demography in Jerusalem's Old City». The Jerusalem Post. http://www.jpost.com/Opinion/Op-Ed-Contributors/Demography-in-Jerusalems-Old-City-319724. Ανακτήθηκε στις 26 September 2015.
7. Beltran, Gray (9 Μαΐου 2011). «Torn between two worlds and an uncertain future». Columbia Journalism School. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2015.
8. East Jerusalem: Key Humanitarian Concerns Αρχειοθετήθηκε 2013-07-21 στο Wayback Machine. United Nations Office for the Coordination of Humanitarian Affairs occupied Palestinian territory. December 2012
9. Benveniśtî, Eyāl (2004). The international law of occupation. Princeton University Press. σελίδες 112–13. ISBN 978-0-691-12130-7.