Πάλλαντας

Στην ελληνική μυθολογία, ο Πάλλαντας ήταν σύμφωνα με τον Ησίοδο γιος του Τιτάνα Κριού και της Ευρυβίας, αδελφός του Αστραίου και του Περσέα, σύζυγος της Στύγας και πατέρας του Ζήλου, της Νίκης, του Κράτους και της Βίας.^[1] Ο Υγίνος λέει ότι ο Πάλλαντας, τον οποίο αποκαλεί «γίγαντα», επίσης ήταν πατέρας της Σκύλλας, της Βρύσης και της Λίμνης.^[2] Ο Πάλλαντας θεωρήθηκε μερικές φορές ως ο Τιτάνας Θεός της πολεμικής τέχνης και της εποχής της ανοιξιάτικης εκστρατείας.^[3][4]

Ο Ομηρικός Ύμνος στον Ερμή κάνει τη θεά του φεγγαριού Σελήνη (συνήθως η κόρη των Τιτάνων Υπερίωνος και Ευρυφάεσσας), κόρη ενός Πάλλαντα, γιος του (αλλιώς άγνωστου) Μεγαμήδη, ίσως ο ίδιος με τον Πάλλαντα.^[5] Ο Οβίδιος χρησιμοποιεί το πατρόνυμο "Παλλάντιας" ή "Παλλάντης" ως εναλλακτικό όνομα της Αουρόρας, της ρωμαϊκής ομόλογης θεάς της αρχαίας Ηώς, αδελφής της Σελήνης. Ο Οβίδιος προφανώς θεωρεί την Αουρόρα (ή την Ηώ αλλιώς) ως κόρη (ή αλλιώς συγγενή) του Πάλλαντα.^[6]

Ο Σούδας, περιγράφοντας το επώνυμο «Παλλάς» της Αθηνάς αναφέρει ότι ίσως προέρχεται από το ρήμα πάλλω.^[7] Ο γεωγράφος Παυσανίας αναφέρει ότι η Πελλήνη, μια πόλη στο Αχαΐα, σύμφωνα με απόψεις των κατοίκων πήρε το όνομα του Πάλλαντα, ενώ οι Αργείοι ισχυρίζονταν ότι πήρε το όνομα της αργείτισσας Πελλήνης.^[8]

Παραπομπές

1. Hard, p. 49; Hesiod. Theogony, 375-383; Apollodorus, 1.2.2, 1.2.4. Compare with Pausanias, 8.18.1–2.
2. Hyginus, Fabulae, preface.
3. Daly, Greek and Roman, p. 109.
4. «PALLAS: Greek Titan god of warcraft».
5. Hard, p. 46; Vergados, p. 313; Hymn to Hermes (4), 99 f.
6. Ovid, Fasti, 4.373, Metamorphoses 9.418, 15.191, 700; Frazer, p. 292; Keightley, p. 62; Vergados, p. 313; York, p. 39; Smith, "Pallantias".
7. Suda s.v. Παλλάς (Pallas) Αρχειοθετήθηκε 2015-09-24 στο Wayback Machine..
8. Pausanias, 7.26.12.

Εξωτερικοί σϋνδεσμοι

• Βεργέτης Χρ. «Ο Πάλλας και το Παλλάντιον»