From Wikipedia, the free encyclopedia
Οι Δώδεκα Πίθηκοι (πρωτότυπος τίτλος: Twelve Monkeys) είναι αμερικανική ταινία επιστημονικής φαντασίας του 1995, σε σκηνοθεσία Τέρι Γκίλιαμ.[1] Η ταινία Δώδεκα Πίθηκοι είναι εμπνευσμένη από μια ασπρόμαυρη γαλλική ταινία μικρού μήκους, το έργο La Jetée (Η προκυμαία), που είχε γράψει και γυρίσει ο Κρις Μαρκέρ (1962). Στην αμερικανική ταινία πρωταγωνιστούν ο Μπρους Γουίλις με την Μαντλίν Στόου, ενώ βασικούς ρόλους ερμηνεύουν επίσης οι Μπραντ Πιτ και Κρίστοφερ Πλάμερ. Η ταινία παρακολουθεί τις προσπάθειες που γίνονται το 2035 να βρεθεί αντίδοτο για έναν ιό που διεσπάρη επίτηδες το 1996 και ο οποίος μεταλλάχτηκε και σχεδόν αφάνισε την ανθρωπότητα.
| Οι Δώδεκα Πίθηκοι | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Τέρι Γκίλιαμ |
| Παραγωγή | Τσαρλς Ρόβεν |
| Σενάριο | Ντέιβιντ Πίπλς Τζάνετ Πίπλς αρχικό σενάριο του Chris Marker για το La Jetée |
| Βασισμένο σε | Σταθμός αποχαιρετισμού |
| Πρωταγωνιστές | Μπρους Γουίλις Μαντλίν Στόου Μπραντ Πιτ Κρίστοφερ Πλάμερ Ντέιβιντ Μορς |
| Μουσική | Πολ Μπακμάστερ |
| Φωτογραφία | Ρότζερ Πρατ |
| Μοντάζ | Μικ Όντσλεϊ |
| Εταιρεία παραγωγής | Universal Studios |
| Διανομή | UIP-Dunafilm και Netflix |
| Πρώτη προβολή | 29 Δεκεμβρίου 1995 (ΗΠΑ) |
| Διάρκεια | 130 λεπτά |
| Προέλευση | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Γλώσσα | Αγγλικά |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Στην ταινία η ανθρωπότητα αποδεκατίζεται από έναν ιό που διασπείρεται επίτηδες και μεταλλάσσεται πολύ γρήγορα σε φονικό και ανίκητο. Οι άνθρωποι το 2035 ζουν πλέον σε υπόγεια βαθιά κάτω από τη γη και σε σπήλαια, γιατί στην επιφάνεια κυριαρχούν τα ζώα και η ατμόσφαιρα είναι μολυσμένη από τον ιό. Οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να κατασκευάσουν πρόσφατα μια «μηχανή του χρόνου» που έστω και ατελής, πάντως λειτουργεί. Αποφασίζουν να στείλουν στο παρελθόν έναν άνδρα δυναμικό, παρατηρητικό και ικανό να τους εφοδιάσει με στοιχεία ώστε να εντοπίσουν την πηγή του ιού. Αν βρουν δείγμα του προτού αυτός μεταλλαχθεί, θα παρασκευάσουν εμβόλιο και έτσι θα σώσουν όσους απομένουν ζωντανοί στο μέλλον. Επίσης, θα μπορέσουν επιτέλους να επανέλθουν στην επιφάνεια της Γης χωρίς το φόβο του θανατηφόρου ιού. Η αποστολή ανατίθεται σε έναν κατάδικο, στον οποίο υπόσχονται ότι, αν τα καταφέρει, θα του απονεμηθεί χάρη. Ο άνδρας αυτός ταξιδεύει απρόθυμα σε διάφορες χρονικές στιγμές γιατί η μηχανή του χρόνου δεν είναι απόλυτα τελειοποιημένη, αλλά τελικά καταφέρνει να βρεθεί στο 1996 και αρχίζει να ιχνηλατεί τον ή τους διασπορείς του ιού.
Η ταινία είχε πολύ καλές κριτικές και θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Κάποια στοιχεία της μένουν σε μια πρώτη ανάγνωση κενά[2] γιατί ο σκηνοθέτης ήθελε το θεατή να ταυτιστεί με τον πρωταγωνιστή που ακούει φωνές και χάνει τη λογική του στην προσπάθειά του να λογικέψει τους άλλους.
Η ταινία ήταν υποψήφια για συνολικά 10 βραβεία, μεταξύ των οποίων και δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ, για την ηθοποιία του Μπραντ Πιτ και τα κοστούμια της Τζούλι Βάις.[3] Επίσης ήταν υποψήφια για την Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Τελικά ο Γκίλιαμ πήρε το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο βρετανικό Empire Awards και το βραβείο Saturn για την καλύτερη ταινία επιστημονικής φαντασίας.[4] Ο Μπραντ Πιτ κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα Β' Ανδρικού Ρόλου και ένα Βραβείο Saturn για την ερμηνεία του.[5] Βραβείο Saturn για τα κοστούμια πήρε και η Τζούλι Βάις. Επίσης βραβεύθηκε η μουσική του Πολ Μπακμάστερ.[5]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
