Έλλην στρατηγός From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Νικόλαος Τρικούπης (Μεσολόγγι, 1868 - 27 Φεβρουαρίου 1959) ήταν Έλληνας Ολυμπιονίκης και αξιωματικός του στρατού που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας.
| Νικόλαος Τρικούπης | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 1868 Μεσολόγγι |
| Θάνατος | 27 Φεβρουαρίου 1959 Αθήνα |
| Ενταφιασμός | Α΄Νεκροταφείο Αθηνών |
| Χώρα | Ελλάδα .svg){kind=small} |
| Κλάδος | Ελληνικός Στρατός Ξηράς  |
| Εν ενεργεία | 1888 - 1923 1924 - 1927 |
| Βαθμός |  Αντιστράτηγος |
| Μονάδες | 1η Μεραρχία, 3η Μεραρχία Πεζικού |
| Διοικήσεις | Α' Σ.Σ. , Β΄ Σ.Σ. , Γ΄ Σ.Σ. κατά την διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας |
| Μάχες/πόλεμοι | Ελληνοτουρκικός Πόλεμος (1897), στο μέτωπο Θεσσαλίας Βαλκανικοί Πόλεμοι στο μέτωπο της Μακεδονίας Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, στο μέτωπο της Μακεδονίας |
| Συγγενείς | Σύζυγος Ελένη Τρικούπη |
| Ιδιότητα | Νομάρχης Αττικής και Βοιωτίας, 1928 - 1930, συγγραφέας στρατιωτικών πονημάτων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
| Πίνακας μεταλλίων | ||
|---|---|---|
| Ολυμπιακοί Αγώνες | ||
Χώρα συμμετοχής:  Ελλάδα | ||
| Σκοποβολή | ||
| Χάλκινο | Αθήνα 1896 | 200 μ. στρατιωτικό τουφέκι |
Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1868 και ήταν γιος του στρατιωτικού Θεμιστοκλή Τρικούπη και της Καλυδώνας Ιγγλέση. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από την οικογένεια Τρικούπη και ήταν αδελφός των Ιωάννη και Κωνσταντίνο Τρικούπη καθώς και πρώτος ξάδελφος του Χαρίλαου Τρικούπη.[1] Συμμετείχε στους Α' σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες στη άθλημα της σκοποβολής. Στους αγώνες που έγιναν στο σκοπευτήριο Καλλιθέας, ήταν τρίτος στη βολή με πολεμικό όπλο από 200 μέτρων με 1718 βαθμούς, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο.[2][3]
Κατά την περίοδο 1928 με 1930, διετέλσε νομάρχης Αττικοβοιωτίας.
Τιμήθηκε με πολλά ελληνικά ανώτατα παράσημα. Σύζυγός του ήταν η Ελένη, το γένος Κορδέλλα. Έγραψε τα έργα «Εκγύμνασις ίππου» (1898), «Ταχεία μέθοδος προς κανονισμόν βολής πυροβολικού» (1900) και «Αναμνήσεις επεισοδίων και γεγονότων εκ των πολέμων μας» (1930).
Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου 1959.[4]
Εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε το 1888 ως ανθυπολοχαγός πυροβολικού. Μετά την αποφοίτησή του συνέχισε τις σπουδές του στη Γαλλία. Συγκεκριμένα, από το 1889 έως το 1890 υπηρέτησε στο γαλλικό 26ο Σύνταγμα Πεδινού Πυροβολικού, από το 1891 έως το 1892 φοίτησε «Σχολή Εφαρμογής Πυροβολικού» στο Φονταινεμπλώ, και εν συνεχεία φοίτησε στην «Σχολή Ιππέων» στην Σομίρ και στην «Ανώτατη Σχολή Πολέμου» (σημ. École spéciale militaire de Saint-Cyr) στο Παρίσι (1893 -1895).[5]
Συμμετείχε στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 στο μέτωπο της Θεσσαλίας, στο επιτελείο της 1ης Μεραρχίας υπό τις διαταγές του υποστράτηγου Νικόλαου Μακρή. Το 1904, αποτέλεσε έναν από τους 12 αξιωματικούς που επιλέχθηκαν να συγκροτήσουν το Σώμα Γενικών Επιτελών - πρώιμη μορφή του Γενικού Επιτελείου Στρατού, και μετά την κατάργηση του σώματος το 1909, επανήλθε στο όπλο του. Στους Βαλκανικούς πολέμους, διετέλεσε επιτελάρχης της 3ης Μεραρχίας υπό τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Δαμιανό. Παίρνει μέρος στις μάχες του Κιλκίς, της Δοϊράνης και του Πετσόβου[6] ως διοικητής Συντάγματος Πυροβολικού.
Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, διετέλεσε διαδοχικά διοικητής συντάγματος πυροβολικού, επιτελάρχης του Γ΄ Σώματος Στρατού, καθώς και υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού και Αρχηγός Πυροβολικού Σώματος Στρατού. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολέμησε στο Μακεδονικό Μέτωπο ως συνταγματάρχης, όταν ανέλαβε διοικητής της 3ης Μεραρχίας με την είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο. Μετά την νικηφόρα προέλαση του Ελληνικού Στρατού μέχρι τα σερβοβουλγαρικά σύνορα κοντά στην σερβική πόλη Πιρότ, προάχθηκε σε υποστράτηγο.
Μετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Ήταν διοικητής του Α' Σώματος Στρατού στη περιοχή της πόλης Αφιόν Καραχισάρ,[7] όπου ηγείτο τεσσάρων μεραρχιών(1η,4η,5η,12η). Διέταξε υποχώρηση του Σώματός του την δεύτερη μέρα της τουρκικής επιθέσεως της 13 Αυγούστου 1922 βασιζόμενος σε προφορικές αναφορές επιτελών της 4ης Μεραρχίας που παρουσίαζαν ως τραγική την κατάσταση της μονάδος αυτής, τις οποίες αυτός δεν διασταύρωσε και οι ίδιοι μεταπολεμικά αρνήθηκαν[8]. Ηγήθηκε της υποχώρησης μαζί με τον διοικητή του Β΄Σώματος Στρατού και μετά από πορείες και μάχες έξι ημερών, αποκομμένος, κυκλωμένος, χωρίς τροφή, νερό και πολεμοφόδια, παραδόθηκε στις 20 Αυγούστου μαζί με πολλές στρατιωτικές μονάδες[9]. Ο Νικόλαος Τρικούπης κρατήθηκε αιχμάλωτος και αργότερα επέστρεψε στην Ελλάδα, όταν το 1923 επήλθε συμφωνία ανταλλαγής αιχμαλώτων.[10] Έπειτα αποστρατεύτηκε ενώ δεν κλήθηκε ποτέ σε απολογία. Το ξίφος του Νικολάου Τρικούπη βρίσκεται στο Πολεμικό Μουσείο της Άγκυρας.
Το 1927, παρά τις ευθύνες για την κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου, ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία και προάχθηκε σε αντιστράτηγο, με τον βαθμό τον οποίο εντέλει αποστρατεύθηκε, ενώ από το 1928 έως το 1930 διετέλεσε νομάρχης Αττικοβοιωτίας.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
