Μιθριδάτης του Κιμμερίου Βοσπόρου

Ο Μιθριδάτης Α΄ ή Β΄ του Βοσπόρου ή της Περγάμου (άκμασε τον 1ο αι. π.Χ.) από τη Δυναστεία των Μιθριδατιδών ήταν βασιλιάς τού Κιμμερίου Βοσπόρου (47-44 π.Χ.).

Μιθριδάτης του Κιμμερίου Βοσπόρου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Μιθριδάτης ὁ Περγαμηνός (Αρχαία Ελληνικά)
Προφορά
Γέννηση	0η χιλιετία π.Χ.
Θάνατος	46 π.Χ.
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	αρχαία ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μονάρχης στρατιωτικός[1]
Οικογένεια
Γονείς	Μιθριδάτης ΣΤ΄ Ευπάτωρ και Αδοβογιόνα η Πρεσβύτερη
Αδέλφια	Αδοβογιόνα η Νεότερη
δεδομένα

Βιογραφία

Ήταν γιος τού Μιθριδάτη ΣΤ΄ τού Πόντου και της παλλακίδας του Αδοβογιόνας της Πρεσβύτερης, αδελφής τού Βρογιταύρου των Γαλατών. Αδελφή του ήταν η Αδοβογιόνα η Νεότερη, μητέρα τού Δειοταύρου της Παφλαγονίας.

Ο Μιθριδάτης ΣΤ΄ του Πόντου, πατέρας τού Μιθριδάτη τού Κιμμερίου Βοσπόρου.

Είχε καταγωγή Περσική, Μακεδονική και Γαλατική. Ο πατέρας του τον έστειλε στην Πέργαμο για να μορφωθεί και έγινε εξέχων πολίτης εκεί. Ήταν τετράρχης της Γαλατικής φυλής των Τρόκμι. Τον χειμώνα τού 48/47 π.Χ. ο Ι. Καίσαρας πολιορκούσε την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, με στρατό τού Αχιλλά φρουρού και στρατηγού τού Πτολεμαίου ΙΓ΄. Ο Μιθριδάτης συγκέντρωσε στρατό και ήλθε να ενισχύσει τον Καίσαρα, ανακουφίζοντάς τον. Έπειτα από τη μάχη της Ζήλας, ο Καίσαρας τον έκανε βασιλιά τού Κιμμερίου Βοσπόρου, διατάζοντάς τον να δηλώσει πόλεμο εναντίον της ανιψιάς του Δύναμης και τού συζύγου της Ασάνδρου. Ο στόχος ήταν να καταλάβει το βασίλειο για τον εαυτό του. Η Δύναμις και ο Άσανδρος ηττήθηκαν από τον Μιθριδάτη και τον στρατό του και αυτός έγινε βασιλιάς τού Κιμμερίου Βοσπόρου.

Όταν όμως το 44 π.Χ. απεβίωσε ο Καίσαρας, η Δύναμις και ο Άσανδρος απoκαταστάθηκαν στο βασίλειο από τον Οκταβιανό, μικρανιψιό και κληρονόμο του Καίσαρα. Μετά από την εκθρόνισή του, ο Μιθριδάτης απεβίωσε. Είναι ένας από τους ήρωες στην ταινία τού Φούριο Μενικόνι Κλεοπάτρα (1963).

Πηγές

• Mayor, Adrienne: "The Poison King: The Life and Legend of Mithradates, Rome's Deadliest Enemy" Princeton: Princeton University Press, 2009, ISBN 978-0-691-12683-8

1. Ανακτήθηκε στις 17  Ιουνίου 2019.