From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Λουδοβίκος Β΄ (γαλλικά: Louis II de Monaco, 12 Ιουλίου 1870 - 9 Μαΐου 1949) ήταν πρίγκιπας του Μονακό από τις 26 Ιουνίου 1922 μέχρι τις 9 Μαΐου 1949.[1]
| Λουδοβίκος Β΄ | |
|---|---|
 | |
| Περίοδος | 26 Ιουνίου 1922 – 9 Μαΐου 1949 |
| Προκάτοχος | Αλβέρτος Α΄ |
| Διάδοχος | Ρενιέ Γ΄ |
| Γέννηση | 12 Ιουλίου 1870 Μπάντεν, Μεγάλο Δουκάτο του Μπάντεν |
| Θάνατος | 9 Μαΐου 1949 (78 ετών) Μονακό |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός Ναός του Μονακό |
| Σύζυγος | Μαρί Ζυλιέτ Λουβέ (ερωμένη) Ζισλαίν Ντομανζέ (σύζυγος) |
| Επίγονοι | (νόθη) Καρλόττα, υιοθετήθηκε |
Πλήρες όνομα | |
Λουδοβίκος Ονώριος Κάρολος Αντώνιος Γκριμάλντι | |
| Οίκος | Γκριμάλντι |
| Πατέρας | Αλβέρτος Α΄ του Μονακό |
| Μητέρα | Μαίρη Βικτώρια Χάμιλτον |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολικισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Λουδοβίκος Ονώριος Κάρολος Αντώνιος γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου 1870 και ήταν το μοναχοπαίδι του Αλβέρτου Α΄ του Μονακό και της Μαίρυ Βικτόρια Χάμιλτον.[1][2] Η μητέρα του αντιπαθούσε το Μονακό και ήταν δυστυχισμένη από το γάμο της, με αποτέλεσμα να φύγει σύντομα από το πριγκιπάτο.[1][2] Ο γάμος ακυρώθηκε το 1880 και ο Λουδοβίκος μεγάλωσε στη Γερμανία από τη μητέρα του και τον πατριό του, Τασίλο Φέστετιτς.[1][2] Δεν είδε τον πατέρα του μέχρι την ηλικία των 11, όταν υποχρεώθηκε να επιστρέψει στο Μονακό για να εκπαιδευτεί για τα μελλοντικά μοναρχικά του καθήκοντα.[1][2]
Ο πατέρας του Λουδοβίκου, Αλβέρτος Α΄, ήταν μια ισχυρή προσωπικότητα, που είχε κάνει το Μονακό κέντρο πολιτιστικής δραστηριότητας, αναγνωρισμένο σε όλο τον κόσμο.[1] Ο Λουδοβίκος, όντας δυσαρεστημένος με το να ζει με τον κρύο και απόμακρο πατέρα του, όταν βρέθηκε σε κατάλληλη ηλικία πήγε στη Γαλλία και εγγράφηκε στην Στρατιωτική Ακαδημία Σαν-Συρ.[1] Τέσσερα χρόνια αργότερα, μετά την αποφοίτησή του, ζήτησε να μετατεθεί στη Γαλλική Λεγεώνα των Ξένων πολεμώντας στους αποικιακούς πόλεμους στην Αφρική.[1][3]
Ενώ βρισκόταν στην Αλγερία, γνώρισε την Μαρί Ζυλιέτ Λουβέ (1867-1930), μια τραγουδίστρια των καμπαρέ.[4] Εκείνη είχε ήδη δύο παιδιά, από τον πρώην σύζυγό της. Θεωρείται ότι ο Πρίγκιπας Λουδοβίκος την αγάπησε βαθιά, όμως ο πατέρας του δεν επέτρεψε να την παντρευτεί.[4] Έχει υποστηριχθεί, ωστόσο, ότι ο Λουδοβίκος αγνόησε τον πατέρα του και παντρεύτηκε την Ζουλιέτ το 1897, κάτι που δεν έχει αποδειχθεί.[1][4] Η νόθα κόρη του Καρλόττα γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1898 στην Κωνσταντίνη.[1][4][5]
Στις αρχές του 20ου αιώνα ξέσπασε μια πολιτική κρίση, καθώς ο Λουδοβίκος δεν είχε αποκτήσει κανένα νόμιμο διάδοχο, πέρα από την νόθα κόρη του. Έτσι, ο θρόνος του Μονακό κινδύνευε να περάσει στον Γερμανό ξάδελφό του Γουλιέλμο.[4] Για να αποτραπεί αυτό, δημιουργήθηκε ένας νόμος το 1911, αναγνωρίζοντας τη νόθα κόρη του και κάνοντάς την μέρος της πριγκιπικής οικογένειας.[6][7] Ωστόσο, ο νόμος αυτός αργότερα κρίθηκε άκυρος και το 1918 ψηφίστηκε νέος νόμος που επέτρεπε την υιοθεσία και αναγνώριση ενός διαδόχου.[4] Έτσι, ο Λουδοβίκος υιοθέτησε επίσημα την Καρλόττα το 1919, κάνοντάς την έτσι Πριγκίπισσα του Μονακό.[4][8] Ο ξάδελφος του Λουδοβίκου, Γουλιέλμος, παραιτήθηκε από τη διεκδίκηση του θρόνου του Μονακό το 1924.[1][9]
Στις 17 Ιουλίου 1918 η Γαλλία και το Μονακό, για να ασφαλίσουν την μη διεκδίκηση του θρόνου του Μονακό από τον Γερμανό Δούκα Γουλιέλμο, υπέγραψαν μια συνθήκη με την οποία απαιτούνταν η προηγούμενη γαλλική έγκριση όλων των μελλοντικών κυριάρχων πριγκίπων του Μονακό.[10][1][4][11]
Στις 26 Ιουνίου 1922, ο Αλβέρτος Α΄ πέθανε στο Παρίσι και ο γιος του Λουδοβίκος ανέβηκε στο θρόνο, ως Λουδοβίκος Β΄.[12] Παρά το γεγονός ότι η περίοδος εξουσίας του δεν πέτυχε ποτέ να ξεπεράσει το έργο του πατέρα του, ο Λουδοβίκος Β΄ άφησε το αποτύπωμά του στο πριγκιπάτο.[13] Το 1924 ιδρύθηκε η Αθλητική Λέσχη του Μονακό και το 1929 διεξήχθη το πρώτο Γκραν Πρι του Μονακό.[14][15] Ο Λουδοβίκος ήταν συλλέκτης αντικειμένων του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, τα οποία τώρα είναι συγκεντρωμένα και εκτίθενται στο Μουσείο του Ναπολέοντα στο Μόντε Κάρλο.[1][16]
Κατά τα πρώτα χρόνια της εξουσίας του, ο Λουδοβίκος απέκτησε φήμη για την έντιμη διοίκησή του. Χαρακτηριστική ενέργειά του ήταν η απομάκρυνση του Καμίλ Μπλαν, διαχειριστή του Καζίνο του Μόντε Κάρλο, ο οποίος κατηγορούνταν για τον τρόπο διαχείρισης του καζίνο.[1][17]
Το 1931 το γόητρο της πολιτιστικής ζωής του Μονακό ενισχύθηκε όταν ο Ρενέ Μπλουμ προσελήφθη για το σχηματισμό του "Μπαλέτου της Όπερας του Μόντε Κάρλο".[18] Πριν την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1939, χτίστηκε ένα σύγχρονο και μεγάλο ποδοσφαιρικό γήπεδο, το οποίο πήρε το όνομα "Στάδιο Λουδοβίκος Β΄".[1][19]
Παρότι ο Πρίγκιπας Λουδοβίκος είχε έντονα φιλογαλλικά αισθήματα και είχε προηγουμένως υπηρετήσει στο γαλλικό στρατό μαζί με τον επικεφαλής της Γαλλίας του Βισύ, Φιλίπ Πεταίν, προσπάθησε να κρατήσει το Μονακό ουδέτερο κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς η πλειοψηφία των κατοίκων του ήταν ιταλικής προέλευσης.[20][21] Το Νοέμβριο του 1942 τα ιταλικά στρατεύματα εισέβαλαν στο πριγκιπάτο, εγκαθιδρύοντας μια φασιστική διοίκηση.[22] Μετά την πτώση του Μουσολίνι, ο γερμανικός στρατός κατέλαβε το Μονακό και εκτόπισε μέρος του πληθυσμού του σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.[23] Με μυστικές εντολές του Πρίγκιπα Λουδοβίκου, η αστυνομία του Μονακό συχνά προειδοποιούσε πολίτες ότι η Γκεστάπο σχεδίαζε την σύλληψή τους.[1][24][25]
Η δημόσια σιωπή του Λουδοβίκου κατά τη διάρκεια των ξένων παρεμβάσεων τον έφερε σε αντιπαράθεση με τον εγγονό του και διάδοχο του θρόνου Ρενιέ, ο οποίος υποστήριζε ανοιχτά την πλευρά των Συμμάχων.[1]
Το 1944 οι κομμουνιστές συμμετείχαν στην προσωρινή διοίκηση του Μονακό, χωρίς ωστόσο να βρεθούν σε θέση να επιβάλουν κατάργηση της μοναρχίας. Μετά την απελευθέρωση του Μονακό από τα γαλλικά στρατεύματα, ο Πρίγκιπας Λουδοβίκος επέλεξε να απομακρυνθεί από την ενεργό δράση.[1]
Το μεγαλύτερο μέρος του 1946 το πέρασε στο Παρίσι και στις 24-27 Ιουλίου του ιδίου έτους παντρεύτηκε στο Μονακό για πρώτη φορά. Η σύζυγός του ήταν η Ζισλαίν Ντομμανζέ (1900-1991), μια Γαλλίδα ηθοποιός και πρώην σύζυγος του ηθοποιός Αντρέ Μπρουλέ.[26] Όντας απών από το Μονακό κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, έζησε με τη σύζυγό του στο Μαρσέ, το οικογενειακό του κτήμα που βρισκόταν κοντά στο Παρίσι.[1]
Ο Πρίγκιπας Λουδοβίκος Β΄ πέθανε το 1949 στο Παλάτι του Μονακό και ενταφιάστηκε στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου στο Μόντε Κάρλο. Στον θρόνο τον διαδέχτηκε ο εγγονός του Ρενιέ.[1]
Νυμφεύτηκε το 1946 τη Ζισλαίν Ντομμανζέ, Γαλλίδα ηθοποιό, κόρη του συνταγματάρχη Ντομμανζέ. Η Ζισλαίν ήταν ήδη παντρεμένη και από μία σχέση της είχε ήδη έναν νόθο γιο. Ο Λουδοβίκος Β΄ η Ζισλαίν δεν απέκτησαν τέκνα.
Ο Λουδοβίκος Β΄ είχε προηγουμένως σχέση με τη Μαρί Ζυλιέτ Λουβέ (1867-1930) τραγουδίστρια σε καμπαρέ στη Μονμάρτρη, κόρη του Ανρί Λουβέ. Η Μαρί Ζυλιέτ ήταν ήδη διαζευγμένη με δύο παιδιά. Ο Λουδοβίκος Β΄ και η Μαρί Ζυλιέτ απέκτησαν τέκνο:
Μονακό: Μεγάλος Δάσκαλος του Τάγματος του Αγίου Καρόλου.svg){kind=small}
Μπάντεν: Μεγαλόσταυρος του Στρατιωτικού Τάγματος του Κάρολου Φρειδερίκου
Δανία: Ιπποτικός Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Ελέφαντα
Γαλλία: Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής[27] Γαλλία: Μετάλλιο του Τάγματος του Φραγκίσκου Γαλλία: Διακριτικό σήμα του Γενικού Ταξιάρχη Γαλλία: Διακριτικό σήμα της Γαλλικής Λεγεώνας των Ξένων
Αγία Έδρα: Ιππότης του Τάγματος του Πάπα Πίου Θ΄_crowned.svg){kind=small}
Ιταλία: Ιπποτικό περιλαίμιο του Τάγματος του Υπεραγίου Ευαγγελισμού Ιταλία: Μεγαλόσταυρος του Τάγματος των Αγίων Μαυρικίου και Λαζάρου
Ιταλία: Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας
Πορτογαλία: Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Πρίγκιπα Ερρίκου
Σουηδία: Ιπποτικός Μεγαλόσταυρος του Βασιλικού Τάγματος του ΣεραφείμSeamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
